gamwtopublicspacemugamw

Παρακολουθώντας το http://vimeo.com/7475477 , ένα ντοκιμαντέρ για τη φύση και λειτουργία της εταιρείας (corporation) μέσα σε έναν μαγικό καπιταλιστικό κόσμο, ήρθα αντιμέτωπη με αυτό που αποκαλώ "διαφορετικές ποιοτικά διαδικτυακές οντότητες". Ψάχνοντας δηλαδή πληροφορίες για το Fraser Institute είδα ότι το ίδιο αυτοπαρουσιάζεται ως an independent non-profit research and educational organization

ενώ στο Wikipedia ορίζεται ως a fiscally conservative think tank based in Canada that espouses free market principles.

Εγώ επιλέγω να εστιάσω στο ότι αυτός ο Οργανισμός απαξιώνει ο,τιδήποτε το δημόσιο και έχει ακλόνητη πίστη στη λειτουργία της κοινωνίας και της οικονομίας με βάση τις αρχές του φιλελευθερισμού και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Μια αηδία δηλαδή...Όπως λέει κι ο θείος που είναι executive director του ινστιτούτου, ο Michael Walker, θα ήταν μια έξοχη ιδέα το να ιδιωτικοποιούσαμε κάθε τετραγωνικό εκατοστό του πλανήτη και κάθε κυβικού εκατοστού του αέρα του νερού. Και μάλιστα, λέει ο θείος, ότι ναιιι ακούγεται παράξενο αλλά στην ουσία σημαίνει ότι τα συμφέροντα που εμπεριέχονται σε ένα ρυάκι, ανήκουν σε κάποιους ανθρώπους που έχουν συμφέρον να το διατηρήσουν, κι ότι εντέλει αυτό δεν είναι και τόσο παράλογη ιδέα βρε αδερφέ! αντιθέτως θα μπορούσε να είναι η λύση σε πολλά προβλήματα!

Πολύ πολύ μακριά από την αυλή του Ινστιτούτου Fraser, έξω από την πολυκατοικία μου βλέπω τον μαλάκα του 5ου να σπρώχνει με το πόδι του τη στοίβα των διαφημιστικών φυλλαδίων προς τα έξω, χύμα στο πεζοδρόμιο. Εκείνη τη στιγμή εκτός από το να σκεφτώ Πόσο Μαλάκας είναι και πόσο χαίρομαι που 13 χρόνια πριν του είχε πέσει στην καράφλα μια χελωνίτσα που είχα στο μπαλκόνι τη στιγμή που πήγαινε να μπει στην πολυκατοικία, αρχίζω να καταθλίβομαι γιατί βλέπω ότι τελικά ο Καναδάς δεν είναι και τόσο μακριά. Όσο και να θέλουμε να υποστηρίξουμε τη συλλογικότητα, το δημόσιο συμφέρον, την αξιοπρέπεια του δημόσιου χώρου, η ζωή, η κοινωνία και η οικονομία μας είναι βρεγμένες ως το κόκκαλο με αρχές ιδιωτικού συμφέροντος. Πιο παραστατικά,

ο μαλάκας του 5ου έχει ορίσει τη ζωή του σε ιδιοκτησιακές σφαίρες οι οποίες έχουν κι αυτές με τη σειρά τους τις διαβαθμίσεις τους. Πρώτο όριο η πόρτα του διαμερίσματος, δεύτερο όριο η πόρτα της πολυκατοικίας Όσο μεγαλύτερος ο βαθμός ιδιοκτησίας ανάλογα μεγαλύτερο είναι το νοιάξιμο για την ιδιοκτησία την ίδια ή για ό,τι περιβάλλεται από αυτήν κι ας πάει να γίνει στο πεζοδρόμιο της πουτάνας το κάγκελο! Έξω από τις νοητές αυτές οριοθετήσεις κρύβεται μια ζούγκλα ενός αόρατου, γκρίζα ορισμένου δημόσιου χώρου που διψά για φροντίδα και επένδυση. Ακόμα και ο πιο προοδευτικός από εμάς μπορεί να πει "μα πώς να επενδύσω σε κάτι που δεν είναι δικό μου" γιατί όπως και να το κάνουμε δε μεγαλώσαμε σε κανένα κοινόβιο στο Πουθενά αλλά σε μια πόλη με Πολυκαταστήματα Και ναιιι κι εγώ μαζί σας είμαι αλλά στην πράξη δε βλέπω να γίνεται τίπ[ο]τα.

Δε θέλω να γίνω αντάρτης πόλης

ούτε γραφικός νεοχίπης που κηρύσσει την απόλυτη αλήθεια

θέλω να βγω στο δρόμο σαν υστερική νοικοκυρά σε απόγνωση με ένα φτυάρι στο χέρι και να αρχίσω να δίνω μία γκνταανκγ στην κεφάλα των ταξιτζήδων που έχουν μετατρέψει όλη τη Σπύρου Τρικούπη σε ουρητήριο και σε όλα αυτά τα μαλακισμένα που μαζεύονται στα πέριξ της μεσολογγίου και "κάνουν επανάσταση" αφήνοντας σωρούς από κουτάκια μπύρας. Ποιοί είναι όλοι αυτοί? είμαι πολύ περίεργη να καταλάβω γαμώ το καντήλι τους!

Αν δεν κατακτήσουμε κι αν δεν ισχυροποιήσουμε κάποιες στοιχειώδεις αρχές σεβασμού του δημόσιου χώρου, με λίγα λόγια αν δε μπορούμε να κρατήσουμε το πεζοδρόμιό μας καθαρό πότε θα αναπτύξουμε πολιτισμό για να νοιαστούμε για τον πλανήτη ολόκληρο? Αυτοί εκεί οι χαρτογιακάδες στο Fraser Institute πότε θα καταλάβουν ότι δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ του οριοθετώ και του οχυρώνομαι?

Η ανθρώπινη φύση είναι τόσο αβίαστα και εγγενώς ελλειμματική...

ps: video found by nancy