chile sur

Μα εσύ
Δύο χέρια απέμεινες μόνο,
Δίχως κουράγιο για το αύριο
Και απ’ τη ζεστή σου αγκαλιά
Προσμένεις τα χέρια σου να δώσουν έργο.
Απόψε όμως δεν κάνει κρύο
Ζεστά τα σώματα πλάι στο τζάκι
Κι αμφίβολο αν θα προφτάσουμε το αύριο.
-*-
Ώρες ακάματα εξοδεμένες
Χάνονται μες στην απεραντοσύνη του κενού και του ολόκληρου
Σαν ήμουνα μικρός, γειτόνευα με το απόλυτο όλο
Έχτιζα το τέλειο, εύκολα, χυτά και απτά, με δυο γραμμές και μία χούφτα άμμο.
Μα τώρα στάλες αβεβαιότητας με νοτίζουν
Τριμματισμένο το όλο, σκόνη, μέσα σε μία θάλασσα που βλέπω σαν κενή
Κι ανώφελα προσμένω μία φανέρωση
Αφήνοντας τις ώρες ακάματα στο πέλαο να επιπλέουν.
-*-
Κι αν όμως σκοτεινά και ασήμαντα ηχούν οι σκέψεις
Να είσαι βέβαιος
Πως ο ήλιος και πάλι αύριο θ’ αναταθεί...
Σιμά το αισθάνομαι πως βρίσκεται η μέρα