Οι bloggers δεν ποστάρουν Κυριακή

Ησυσκευασίατηςπίτσαςείναιακόμαανοιχτήπάνωστοτραπέζι
σανέναστόμαcartoonχωρίςδόντια,

ορθάνοικτο,ναμεσημαδεύειαπειλητικά. Νασαςγνωρίσωτονκ.LogicSquare. Τοαλουμινιένιογλαστράκιγιακάκτους,σαναυτούςστοεξώφυλλοτου
"Ακόμακαιοικαουμπόισεςμελαγχολούν",
αποτελλείτηνπροσωπικήμουμέθοδοC14.
Τοψυγείο,μεμισάνοιχτητηνπόρτα,φιλοξενείτηνπραγματικότητάμου.
Μέσαείναιάδειο,σεθερμοκρασίαδωματίουκαιστολίζεταιμεαρτιστίκαιμοπετάλια
απότονΦλεβάρη
τουδύοχιλίαδεςοκτώ(καλήχρονιά)στολευκόφόντοτηςκατάψυξης.
Απόέξωηεικαστικήπολυλογίατουαναρτημένουπαρελθόντοςμου:
έναςνεκρόςάντρας,ένασχέδιοκαιμιαυπόσχεσημεταξύάλλων.
Όλασυνδέονταιμεκάτι.
Είναιοιμαγνήτες.Όχιαυτοίπουτουςκρατούνστονκαμβάτηςσυντήρησης
,αλλάεγώπουείμαιστοκέντρο.
Τοπαραδέχομαι.ΗεπέλασητουΠτολεμαίουστηψυχοσύνθεσήμουκαλάκρατεί,
κιαςλένεοιάλλοι,οιπαρατηρητές,τοαντίθετο.
Τατελευταίαχρόνιαησυσσώρευσηγνώσηςτηςανθρωπότητας
διπλασιάζεταικάθεπέντεχρόνια.

Σε μένα, σε σένα ρωτάω, "τίμιε αναγνώστη", κάθε πόσο συχνά διπλασιάζεται;

Ο παρατηρητής επηρεάζει το φαινόμενο, λένε οι κβαντομηχανικοί, ενώ σκύβουν κάτω από την κούρσα της μαντάμ Φυζίκ. Είναι το πιο ωραίο αυτοκίνητο αλλά έχει ένα κουσούρι: Παραμένει συνέχεια εντός του συνεργείου.Το δικό μας όμως όχημα, που το σέρνουμε κάτω από το ύψος της φαντασίας μας, ζυγίζει κατά μέσο όρο 86.6 κιλά και ευχόμαστε να μη χαλάσει ποτέ.

Διαβάζοντας ανοίγ' η όρεξη, μα ξαφνικά γνωρίζεις όλο και πιο λίγα, εκεί που πριν ήσουν σίγουρος.Έτσι, η συνισταμένη σου τραβιέται από δω κι από κει, σα χαλασμένη πυξίδα.

W I K I N E S S

Ποιος είναι τελικά στο κέντρο; Ποιος κύριος ή κυρία έχει τελικά δίκιο από όλους; Μήπως ο κος Πλάνκ;

Δεν υπάρχει εκκρεμές μέσα στο στομάχι μου. Δεν υπάρχει ούτε εκκρεμές, ούτε το στομάχι. Μόνο ένας Χρόνος Τσέτης, εν εξάλλω, να θερίζει τα κεφάλια των στιγμών μας. Γδούπ! Πέφτουν κάτω και αυτός γέρος, ανέκφραστος, ρυτιδιασμένος με όλη τη σοφία της ανθρωπότητας να του γλύφει τη χλαμύδα, συνεχίζει. Οι αγαπημένες μου συναρτήσεις είναι οι υπερβολές. Με την τόσο θηλυκή συμπεριφορά τους, με τις τέλειες καμπύλες τους. Κλάσματα μιας άλλης, στογγυλής αλήθειας. Άλφα προς χι, αχ δηλαδή, Κοπέρνικε.