Σελίδες

Δευτέρα 9 Μαρτίου 2009

...

Όταν το 1920 η ανάγκη έγινε καταναλωτισμός, δεν υπήρχα.
Τώρα που η ο ι κ ο - ν ο μ ί α γίνεται lifestyle, το ζω.
Το 2048 που θα έχουμε νικήσει, εύχομαι να μην είμαι χώμα.

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΦΥΣΣΑΕΙ ΣΤΑ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Υγρά τα σκαλοπάτια του πολέμου
Φωτιές απ' τα παράθυρα αντηχούν
Κι οι μάνες τώρα ψάχνουν για κρυψώνες
Κρυμμένα μονοπάτια του ουρανού

Η χώρα μου βυθίζεται στο ψέμα
Σε ηδονές που στάζουνε χολή
Και βρίσκουν καταφύγιο οι αλήτες
Σε χώμα που μυρίζει σαν πληγή

Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου
Στα σαπισμένα δόντια ενός φρουρού
Φυσάει στα δεκανίκια του σακάτη
Που ακούμπησε στον ώμο ενός παιδιού

Γυναίκα να μην κλάψεις για το γιο σου
Το όπλο του στα χέρια σου κερί
Χιλιάδες χνώτα λιώνουν σε εκκλησίες
Που γέμισαν με λάσπη και ντροπή

Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου
Στα σαπισμένα δόντια ενός φρουρού
Φυσάει στα δεκανίκια του σακάτη
Που ακούμπησε στον ώμο ενός παιδιού

Τασος Λειβαδίτης

...προφητικός όπως πάντα

Tic Tac είπε...

...θα το ξαναδιαβασω γιατι ποιηση & εργασια δεν παει!

Ενας ηταν ο Κ.Γ.Κ, ο civil servant ;)

unpause είπε...

Πολύ καλό! Thanks tereza

"Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου
Στα σαπισμένα δόντια ενός φρουρού
Φυσάει στα δεκανίκια του σακάτη
Που ακούμπησε στον ώμο ενός παιδιού" ... (!)

unpause είπε...

Όπως έμαθα από τη Wikipedia Τάσος_Λειβαδίτης.

Το «Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου» θεωρήθηκε «κήρυγμα ανατρεπτικό» και κατασχέθηκε. Τελικά το δικαστήριο τον απάλλαξε λόγω αμφιβολιών. Ακόμα, ο Τάσος Λειβαδίτης τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο ποίησης στο παγκόσμιο φεστιβάλ νεολαίας της Βαρσοβίας για τη συλλογή «Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου».

idealhsths είπε...

δυνατό..


νιώθω ανίκανος να πιάσω όλο του το νόημα πάντως . αδυναμία αν και αυτή είναι κ η ομορφια της ποίησης..?
κατσε παω ξανά.



@τικτακ
θυμάσαι το καλοκαίρι σε είχα ρωτήσει αν θεωρείς πως έχει φτάσει σε 'ολοκλήρωση' η οικονομία (οπως την ξέρουμε και την εξετάζουμε, μονεταριστικά, ορθολογιστικά και με μοντέλα)
είχες γελάσει. η σκέψη (κ η αντίδραση σου?) μου επιστρέφουν στο μυαλό και μου κλείνουν το μάτι


όχι σε πρώτο προσωπο δεν το λέω για μένα, αλλα γενικά:
δυστυχώς από τη σύλληψη μιας ιδέας μέχρι την εμφάνιση της σε πρακτικά φαινόμενα, κάποιοι που τροφάρουν περισσότερο συνήθως έχουν βαρεθεί να περιμένουν, κουραστεί, επιστρέψει σε άλλες αναζητήσεις και ίσως ξαναεπιστρέψει να δούνε τι γίνεται
όλο έτσι ετεροχρονισμένα και άτακτο 'εν-τάξει' προχωράει το σύστημα όλο.
(η αριστερά μου ήρθε στο μυαλό παράδειγμα. ότι σημαίνει η έννοια)