Φιλί ομοφυλόφιλων έξω από την Λυρική δεν είδα.
Μέσα ,στην Ρούσαλκα, είδα αναπαράσταση φιλιού
μεταξύ του ψυχασθενή πρίγκηπα και ενός μαλλιά
υπηρέτη και ψιλοαληθινό φιλί μεταξύ της αρχόντισας
και του ψυχασθένη...
Οι μουσικοί της ΕΛΣ για άλλη μία φορά έδειξαν
το επίπεδό τους και έτσι λίγο πριν αρχίσει η παράσταση
όταν κάποιος τους φώναξε φασίστες ένας απο αυτούς
έφυγε από το πιτ και αργότερα προφασίστηκε
μίνι έφραγμα ώστε να δικαιολογηθεί.Αυτό
καθυστέρησε την έναρξη της παράστασης
για περίπου 40 λεπτά,μέχρι δηλαδή να
σπεύσει αντικαταστάτης.Τι να πω.
Γενικά ηλίθια η κατάσταση που επικρατεί
σ'αυτόν τον τόπο όσον αφορά και τον πολιτισμό.
Δικαίως διαμαρτυρήθηκαν όσοι το έκαναν
πάντως και αδίκως μετά, η ψιλοσάπια διοίκηση της
ΕΛΣ, έτρεξε να κρυφτεί λέγοντας πως δεν απαίτησε
να κοπεί κάποια σκηνή, αφού εμμέσως το έκανε ,
με το να αφήνει τα κοπρόσκυλα της ορχήστρας
(όχι όλοι)να γαβγίζουν και να απειλούν..
Λιγάκι ακόμα και θα ξεχειλήσει κύριε Κυριακόπουλε,
έτσι δεν είναι?
Είναι φανερό πια πως δεν έχετε καμία σχέση με τον
χώ(ο)ρο και ο δικτατορικός τρόπος με τον οποίο
πήρατε τα ηνία της μοναδικής κρατικής όπερας
αποδυκνύει περίτρανα τις κρυφές σας βλέψεις
για το νέο κτήριο που θα προσφέρει το ίδρυμα
Νιάρχου στην ΕΛΣ και συνεπώς στους φιλόμουσους
πολίτες στο οποίο θέλετε να μπείτε σαν τροπαιοφόρος
παίρνοντας μαζί σας και τα γκόλντεν μπόϊς που
κουβαλάτε.
Ήδη με το προγραματισμένο κλείσιμο της μοναδικής
σκηνής οπερέτας εν Ελλάδι δείχνετε τον τρόπο
με τον οποίο αντιμετωπίζετε θέματα που αφορούν
τον πολιτισμό.
Απορώ αν κοιμάστε ήσυχος....
Για να μην μιλήσω για τα απόβλητα κάποιου
εργοστασίου σας που μολύνουν το περιβάλον
και για την περίεργη άγνοιά σας όσον αφορά
την βία που χρησιμοποιήθηκε σε κάποιον
που αντέδρασε και τόλμησε να φωνάξει...
Το κρίμα στο λαιμό σας...
10 σχόλια:
έχω μια αίσθηση πως ο πουριτανισμός υπάρχει στα μυαλά και τις ψυχές, τόσο των εντός των επίσημων τοιχών (βλέπε διοίκηση- ορχήστρα), όσο και των εντός των τοιχών. Πόσο δύσκολο τελικά είναι στο μικρό χωριο που λέγεται κέντρο της αθήνας, να γίνει ανταλλαγή φιλιών μεταξύ ανθρώπων ίδιου ή και μη φύλου. Δηλάδη νομίζω πως το φιλί ως πράξη συμβολική και δημόσια, και όχι προσωπική, δύσκολα μας κάθεται σαν κοινωνία (ακόμη και σε όσους αντιδρούν για την παρωδία της επίσημης ΕΛΣ). Μάλλον το νιώθουμε ταμπού. Εγω δεν πήγα, κυρίως γιατί δεν βρήκα ουσιαστικό πολιτικό λόγο, αλλά και γιατί μάλλον με δυσκολευει ως πρακτική διαμαρτυρίας.
to fili den vlepw
Με κάλυψε το 1ο σχόλιο.
Νομιζω οτι η εποχη "Το κρίμα στο λαιμό σας..." εθρεψε ηδη πολλες γενιες.
είσαι γκέυ...
ena apo ta keimena pou moirasthkan to sabbato:
Ένα φιλί είναι απλώς ένα φιλί.
Δεν είναι η πρώτη φορά, δεν είναι η δεύτερη και σίγουρα δεν ήταν η τελευταία. Η ομοφοβία καλλιεργείται συστηματικά γύρω και μέσα μας, ζητώντας να ελέγξει επιθυμίες, σώματα, τους τρόπους που ακουμπιόμαστε, τη γλώσσα που χρησιμοποιούμε, το πώς καταλαβαίνουμε την αγάπη. Η ομοφοβία είναι μόνο μια όψη αυτού του κόσμου. Στέκεται μέσα στο πλέγμα των σχέσεων που κατασκευάζουν πειθαρχίες, κανονικότητες, τάξη - ατομικότητες χωρίς απορίες και χωρίς όνειρα.
Αλλά τα σώματά μας έχουν σημασία και δεν τα χαρίζουμε πουθενά. Όσο κι αν σήμερα φαίνεται να διεκδικούμε το αυτονόητο, είναι βέβαιο πως η ομοφοβία ανήκει στο παρελθόν, εμείς είμαστε το παρόν, αλλά ταυτόχρονα ερχόμαστε από το μέλλον. Ο χώρος και ο χρόνος διαθλάται και πιανόμαστε από το νήμα της πράξης όσων πριν από εμάς έζησαν πιστεύοντας ότι τα σώματά τους έχουν σημασία. Όσων αρνήθηκαν να δεχτούν τις απαντήσεις, όσων επιχείρησαν να φτιάξουν τις ερωτήσεις, όσων προσπάθησαν να ζήσουν ζωές με νόημα, ζωές με αγάπη.
Δεν είμαστε εδώ για να παίζονται τα έργα στη λυρική όπως τα θέλησε η σκηνοθέτης. Δεν είμαστε εδώ για να υπερασπίσουμε τους θεσμούς της πολιτείας. Ούτε για να υπερασπίσουμε αφηρημένα δικαιώματα. Δεν είμαστε εδώ για να δηλώσουμε την αντίθεσή μας στη λογοκρισία.
Είμαστε εδώ για το πολύ συγκεκριμένο εν δυνάμει των σωμάτων μας. Είμαστε εδώ για να υπερβούμε αυτά που μάθαμε, την ενοχή, την ντροπή, την αδικία, το μίσος του εαυτού και είμαστε εδώ για να φτιάξουμε συλλογικά μια καινούρια γλώσσα, καινούριους τρόπους του υπάρχειν, νέες μορφές που δεν διαχειρίζονται τα περιεχόμενά μας, αλλά τους δίνουν χώρο και λόγο.
Είμαστε εδώ για τη συλλογική ύπαρξη, για τη χαρά του να φιλιέσαι και να αγγίζεσαι Σάββατο βράδυ στο κέντρο της πόλης, είμαστε εδώ για να αντιπαρατεθούμε στις "συνειδήσεις" που προστατεύουν αυτόν τον κόσμο της βίας, των απαγορεύσεων, του ελέγχου, των εξουσιών, της ασχήμιας. Έναν κόσμο φοβικό που πνίγεται μέσα στα σκουπίδια που παράγει.
Είμαστε εδώ απόψε για να φιληθούμε στο δρόμο. Για να μάθουμε την ελευθερία και να διεκδικήσουμε την επιθυμία. Τα σώματά μας, τα ελεύθερα σώματα, θα αρθρώσουν αυτήν την επιθυμία, θα γίνουν επικίνδυνα σώματα.
Ένα φιλί ποτέ δεν είναι απλώς ένα φιλί.
Σάββατο βράδυ,
14/3/09
έξω από τη λυρική
νομίζω ότι πρέπει να διαλέξεις ή κείμενα ή φωτογραφίες. κάτι σε overload μου κάνει το αποτέλεσμα. Choose disco.
Διάλεξε εσύ για μένα
Ω, θεε μου, τι αβροτης!
:)
Δημοσίευση σχολίου