5 seconds

Ειχα ταλαντευση αναμεσα στο να το γραψω εδω ή στο ιδιωτικο μπλογκ. Προφανως απαντησα εδω. Η σκεψη γεννηθηκε στη Συγγρου, οταν εσκυψα και ειδα το αριστερο μου παπουτσι.

Αυτο το παπουτσι μου θυμιζει τη Φλωρεντια. Το βραδυ που το ειδα στο κλειστο καταστημα, τη ψυχολογια που ειχα εκεινη την ημερα, το αγχος να προλαβω να το αγορασω πριν φυγω την επομενη. Σπανια θελω να αγορασω κατι. Αυτο το ζευγαρι το ηθελα. Την ωρα που σκεφτομαι αυτα, βρεχει. Παρακολουθω τις σταγονες οπως πεφτουν γυρω και πανω του. Τυχαιοτητα , σκεφτομαι. Αφαιρουμαι σε μια προσπαθεια να βρω ενα pattern. Το γυαλισμενο οδοστρωμα (λεξη οικεια στα δελτια ειδησεων την περιοδο των εορτων) αλλαζει αποτομα χρωμα. Πρασινησε κι εγω σηκωνω το κεφαλι. Κι η ζωη μου συνεχιζεται.