Σελίδες

Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2008

Μανιφέστο για τους Καιρούς που Ζούμε!

photo by Γιάννης Κολεσίδης / Reuters
text by inlovewithlife

Την τελευταία εβδομάδα η μαθητιώσα νεολαία βρίσκεται στους δρόμους. Την τελευταία εβδομάδα για τα κακώς κείμενα της κοινωνίας μας ξελασπώνουν τα παιδιά μας. Τώρα έρχεται η δική μας ώρα. Από εδώ και πέρα αρχίζει αυτή η ανένδοτη αλληλουχία γεγονότων, που βάζει εμάς να γράφουμε ιστορία. Από εδώ και πέρα αρχίζουμε όλοι να παίρνουμε τα πράγματα στα χέρια μας με σκοπό να αλλάξουμε τις ζωές μας.

Δεν υπάρχουν έτοιμες συνταγές σε αυτά που από εδώ και πέρα κάνουμε. Υπάρχει μόνο η φαντασία και η διάθεση να αλλάξουμε τα πράγματα προς το καλύτερο και το δικαιότερο. Ούτε υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές σε αυτά που από εδώ και πέρα κάνουμε. Γι’ αυτό σπάμε ηλίθιους διαχωρισμούς σε αριστερούς και δεξιούς, αφήνουμε πίσω κομματικές ταυτότητες και γραμμές, πετάμε στα σκουπίδια ό,τι μας μπλοκάρει, σκεφτόμαστε ελεύθερα, λειτουργούμε συλλογικά και αλληλέγγυα.

Κάνουμε από τα πιο απλά, όπως :

# Πιάνουμε κουβέντα με όλους για όλα, όχι τα συνηθισμένα αλλά αυτά που μας βασανίζουν.

# Γράφουμε μόνοι μας ή με άλλους ένα φλογερό κείμενο, το βγάζουμε φωτοτυπίες και το μοιράζουμε στον κόσμο.

# Παίρνουμε με τους φίλους μας φύλλα ταπετσαρίας, γράφουμε σε αυτά συνθήματα που μας αρέσουν όπως “όλοι στους δρόμους”, “κάντε συνελεύσεις παντού” και τα κολλάμε σε όλα τα λεωφορεία. Το μήνυμά μας να φτάσει σε όλη την πόλη.

# Κάνουμε αυθόρμητες εκδηλώσεις στους δρόμους της πόλης, ό,τι γουστάρει και αγαπά ο καθένας.

# Πηγαίνουμε στις καταλήψεις των μαθητών, κουβεντιάζουμε με τα παιδιά, ακούμε αυτά που έχουν να μας πουν, τα στηρίζουμε ψυχολογικά.

# Συμμετέχουμε σε εκδηλώσεις, πορείες, διαδηλώσεις, συνελεύσεις.

# Δεν καθόμαστε μόνοι σπίτι μας. Η σύναξη κάτω του ενός ατόμου τιμωρείται με απουσία από την ιστορία. Έχει ωραίο Ήλιο και ωραίους Ανθρώπους έξω.

Μέχρι τα λίγο πιο πολύπλοκα, όπως :

Όσοι συμμετέχουμε σε κινήματα πόλης και συλλόγους καλούμε σε τοπική πορεία και μετά λαϊκή συνέλευση. Αν μπορούμε, καταλαμβάνουμε κάποιο δημόσιο χώρο και τον κάνουμε σπίτι μας, καλώντας εκεί τοπικές συνελεύσεις. Στις συνελεύσεις συζητάμε αρχικά ό,τι μας βασανίζει, από το πιο απλό ως το πιο σύνθετο και μετά προτείνουμε και συζητάμε λύσεις. Μεταξύ μας την ξύλινη γλώσσα των πολιτικών την αφήνουμε στους πολιτικούς.

Όσοι συμμετέχουμε σε σωματεία εργαζομένων σπάμε επειγόντως ό,τι έχει μπλοκάρει τη δράση τους ως τώρα. Περνάμε ψηφίσματα, καλούμε τους εργαζομένους για συμμετοχή στις πορείες και στις συνελεύσεις μας, ενισχύουμε τις δημοκρατικές διαδικασίες, συντονιζόμαστε με άλλα σωματεία, καλούμε σε απεργία. Ξεπερνάμε χωρίς πολλά πολλά τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, πρωτοβάθμιες ή δευτεροβάθμιες, αν είναι διεφθαρμένες και εμποδίζουν σε όλα αυτά.

Όσοι συμμετέχουμε σε κόμματα ή σε αρτηριοσκληρωμένες καταστάσεις δεν υπακούμε σε γραμμές. Η δική μας άποψη για τα πράγματα έχει μεγαλύτερη αξία από αυτή της γραμμής. Όπως και η άποψη του διπλανού. Η αλήθεια της γραμμής δεν καλύπτει την αλήθεια κάθε ανθρώπου. Η αλήθεια κάθε ανθρώπου όμως αλλάζει την πραγματικότητα. Και αυτό γίνεται εδώ και τώρα.

# #

Μην κοιτάτε αποσβολωμένοι όσοι διαβάσατε το κείμενο. Αυτά και άπειρα άλλα ΉΔΗ συμβαίνοουν. Τα media απέδειξαν πόσο ΛΙΓΑ είναι. Πάρτε την κατάσταση στα χέρια σας. Χρησιμοποιείστε το tag "griots" για ότι ανεβάσετε ή έχετε ήδη ανεβάσει σχετικό με το θέμα. ΚΑΙ η ενημέρωση στα χέρια μας.

# #

Προς τους δημοσιογράφους : Να χαρείτε, σταματήστε να βιντεοσκοπείτε ή να μεταδίδετε τα δάχτυλο αντί για το φεγγάρι. Εντάξει, ακούσαμε εκατομύρια φορές για τα 250 καταστήματα που έπαθαν ζημιές. Για τη νεολαία όμως, για την κοινωνία και τα προβλήματά της δεν ακούσαμε τίποτα. Τι νομίζετε ότι όλοι αυτοί που γεμίζουν τις διαδηλώσεις, τις συνελεύσεις κτλ είναι βαλτοί? Έχετε καταντήσει πια γραφικοί. Όσο και να θέλετε, ο κόσμος πλέον για πρώτη φορά συζητάει και κατεβαίνει στους δρόμους για άλλα πράγματα από αυτά που του μεταδίδετε. Συνεχίστε αυτή τη χαζή κωμωδία. Αυτή τη φορά θα την παίζετε χωρίς θεατές.

Προς τους καλλιτέχνες : Καιρός να βγείτε στους δρόμους. Δεν γίνατε αυτό που γίνατε, για να εκτελείτε μπροστά σε κλειστά μάτια/ώτα. Γεμίστε την πόλη με δρώμενα. Πάτε στις συνελεύσεις και προτείνετε θεατρικές παραστάσεις, μουσικές εκδηλώσεις, καλλιτεχνικά δρώμενα και θα δείτε ανταπόκριση. Κατεβείτε στις διαδηλώσεις με δρώμενα. Τι ακριβώς περιμένετε, για να σταματήσετε τον εκφυλισμό στον οποίο έχει φτάσει η τέχνη σήμερα?

Προς τους ανθρώπους του πνεύματος : Εδώ δύσκολα τα πράγματα. Εσάς σας έχει βαρέσει τόσο η μαλακία τα τελευταία χρόνια, που σημερά έχετε φτάσει στο σημείο να αναμασάτε την προπαγάνδα των καναλιών, που μεταδίδει το κράτος. “Όχι άλλη Βία”, “Βάνδαλοι”, “γνωστοί - άγνωστοι”, “τα παιδιά σήμερα δεν έχουν καλή ανατροφή”. Ξυπνήστε από τον λήθαργο, στον οποίο έχετε περιπέσει και ως γερασμένα μυαλά που είστε ενωθείτε και εσείς με τον κόσμο και κάντε ένα ελάχιστο κάτι. Η πνευματική “πρωτοπορία” αυτής της κοινωνίας είστε αναντίστοιχη της εποχής και αυτό είναι η χειρότερη βρισιά για εσάς.

Προς τους πολιτικούς : Αφού δεν υπάρχετε, που δεν υπάρχετε, δεν πάτε σπίτια σας? Στις τελευταίες εκλογές υπήρχε ένα μπλουζάκι που έλεγε “ψήφο σε κανένα πούστη, μπουρδέλο τα κάνω και μόνος μου”.

Προς τους “καπιτάλες” : Μμμ, κάτι μου λέει ότι τελικά εσείς παίρνετε όλες τις αποφάσεις άρα εσείς είστε και το πρόβλημα. Φροντίστε να συνηθίσετε αυτούς τους καιρούς που ζούμε σε μία άλλη ποιότητα δημοκρατίας. Κάτι τρίζει? Μην φοβάστε, μάλλον είναι το έδαφος κάτω από τα πόδια σας.

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πισω απο τις λεξεις
κρυβετ' ο Αλεξης.

Ναι ρε , ετσι θα γινει !

Ανώνυμος είπε...

παιδία, το λινκ απο πολυτεχνειο, δε συνδέεται, σε τρεις υπολογιστες το τσεκαραμε. Υπάρχει κάποιο πρόβλημα ή σε σας δουλευει?

Ανώνυμος είπε...

fixed?

Chaca-Khan είπε...

link "αυτοσχέδιος ραδ. σταθμός πολυτεχνείου αθηνών" fixed (patiste m3u)

Ανώνυμος είπε...

POLY XRHSIMO KEIMENO.

the citiZen's guide to living

!!!!

naste kala

mao tse tung είπε...

super

Ανώνυμος είπε...

με εκφράζει ιδιαιτέρως το πρώτο κομμάτι...ψάχνω γιάφκα για να στήσω τοπική συνέλευση...στου παπάγου είναι κομμάτι δυσ-κολο...όσο για το κείμενο...προς τους...το συζητάμε...
Τ

3λαλουν... είπε...

καλα και ομορφα αυτα αλλα χωρις συγκρουση δεν ειχαμε φτασει εδω....

Ανώνυμος είπε...

Δεν πειραζει 3λαλουν. Σημασία εχει που φτάσαμε...

Ανώνυμος είπε...

παιδια επιβεβαιώθηκε για τον παππού στα εξάρχεια? Οχι ελπιζω

Ο σκύλος της Βάλια Κάλντα είπε...

τη φωτογραφία που παραθέτεις την έχει τραβήξει ο Γιάννης Κολεσίδης του Reuters και όχι ο Manos στο φλικ.γκρ

Ανώνυμος είπε...

http://mathitikiprotovoulia.wordpress.com/2008/12/11/madnifesto/
gia deite kai ayto :)

Ανώνυμος είπε...

Είναι πάρα πολύ δύσκολο να πείσεις τους απλούς ανθρώπους (τους αμνούς) ακόμη και για τα αυτονόητα. Και, συχωρεμένοι να είναι αφού ο καθένας κάνει όπως καταλαβαίνει, στο βαθμό που αντιλαμβάνεται τον κόσμο γύρω του, και ότι το μυαλό του και οι δυνάμεις του.. του επιτρέπουν. Όμως αυτό το «κάνω ότι μπορώ» είναι ένα απαίδευτο χωρίς προσπάθεια για: «μπορώ περισσότερο».

Όσο δεν υπάρχει μέσα σου η τάση της αυτό-βελτίωσης, δεν μπορείς παρά να διαπράττεις ή να συμμετέχεις καθημερινά σε μεγάλα εγκλήματα, που ακόμα κι αν η συμμετοχή σου δεν είναι συνειδητή, εντούτοις, δεν παύει να ισχύει το γεγονός ότι όλα έχουν αντίκτυπο στην κοινωνία που ζεις, κατ’ επέκταση, σε σένα τον ίδιο και ακόμα πιο πολύ στους απογόνους σου που με τόση ελαφρότητα αποκτάς αλλά δύσκολα συντηρείς την αιώνια υπόσχεσή σου ‘να τους αφήσεις ένα καλύτερο κόσμο από αυτόν που βρήκες’.

Η δουλική, υποτακτική σχέση που σε ενώνει με κάθε τι γύρω σου δεν θα έπρεπε να είναι η κληρονομιά που αφήνεις.

Μπορώ να καταλάβω ότι είσαι έτσι, δεν μπορώ όμως να καταλάβω πως είναι δυνατόν να θέλεις να το κληροδοτήσεις, να το αφήσεις παρακαταθήκη σε αυτούς που ακολουθούν.

Μπορώ να καταλάβω ότι οι «δυσκολίες» σε έφεραν εκεί.. να τρέχεις για τα προς το ζην χωρίς να σου μένει καθόλου χρόνος να σκεφτείς, να κάνεις μια αναδρομή: που ήσουνα, ποιος είσαι, που είσαι και που πάς. Τα επακόλουθα των βρώμικων πολέμων σε έχουν πείσει ότι πρέπει να δέχεσαι αμαχητί ότι σου παρέχουν και ότι σου επιτρέπουν να βιώνεις προκειμένου να μην ξανασυμβεί αυτός ο βρώμικος πόλεμος.

Καταλαβαίνω ότι μπορείς να είσαι έτσι. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί θέλεις τα παιδιά σου να γίνουν έτσι! Τα αγαπάς, γι’ αυτό τα θέλεις έτσι; Υποταγμένα, ζωντανά νεκρά όπως εσύ;

Δεν θέλεις την ιστορία να γράφει με κεφαλαία γράμματα το όνομά τους. Τα θέλεις τελευταία στη λίστα αλλά ζωντανά, με το μαστίγιο να τους ματώνει το δέρμα και αυτά να τραβάνε κουπί δίνοντας κουράγιο στον εαυτό τους:

-Λίγο ακόμα.. Ακόμα λίγο!

Και μετά να καλύπτεσαι πίσω από τα δικά σου πάθη.

Να τρέχεις και να μη φτάνεις, να κάνεις.. και να κάνεις δήθεν για τα παιδιά σου. Να τους αφήσεις κάτι για να σε δοξάζουν αλλά στην ουσία εσύ τα κάνεις όλα αυτά για σένα, συναγωνιζόμενος τους γύρω, για να μην πουν οι γύρω, για να δείξεις στους γύρω, για να λένε οι γύρω, για να ζηλεύουν οι γύρω. Και τι κάνεις για αυτούς κοντά σου; Δεν έχεις χρόνο γι αυτούς γιατί ο χρόνος τρέχει και δε σε φτάνει όλη η μέρα. Τους παρέχεις πλουσιοπάροχα υλικά αγαθά και τους μαθαίνεις ότι είναι αρκετά καλά έτσι. Κι αυτοί έτσι πρέπει να κάνουν αργότερα. Δεν χρειάζεται κάτι παραπάνω. Μετά, είναι και η ψωροπερηφάνια σου, ο εγωισμός! Δεν γίνεται το παιδί σου να καταλάβει ότι έχεις χάσει το παιχνίδι! Εάν αυτός γίνει καλύτερος άνθρωπος από σένα θα σημαίνει ότι απέτυχες εσύ. Θα γκρεμιστεί ο κόσμος γύρω σου, γι’ αυτό δεν γίνεται να γίνει καλύτερος από σένα, μετά θα είσαι μια ξεφτίλα. Μέσα σου ήδη ξέρεις ότι είσαι μια ξεφτίλα, όμως οι άλλοι δεν το ξέρουν. Και δεν πρέπει να το μάθουν. Πρέπει όλα να ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ καλά. Άσε το παραμέσα.

Νέοι μου, νεούλια μου... πόσο σας λυπάμαι! (υπάρχει και η μορφή του συμμερίζομαι ως λυπάμαι). Σίγουρα έχει προϋπάρξει και άλλη γενιά σε μια τόσο κρίσιμη κατάσταση αξιών και ήθους, και ακριβώς αυτό είναι που μας δείχνει ότι: αν τα νέα και γέρικα κλαδιά σ’ ένα δένδρο δεν μπορούν να συνυπάρξουν, τα γέρικα παραχωρούν τη θέση τους στα νέα, χάριν της υγείας ολόκληρου του δένδρου.

Ο Περιπλανώμενος