...αφιερωμένο σε μία υπέροχη συνάντηση...

...Η άποψη αυτή μας οδηγεί στη θεωρία του ολισμού (Holism), δανεισμένη εν μέρει από θεωρίες της φυσικής (θεωρία της απροσδιοριστίας του Planck, θεωρία της σχετικότητας, θεωρίας των κβάντα, θεωρία του χάους). Η θεωρία του ολισμού δέχεται ότι όλα τα μέρη συνεργάζονται και δημιουργούν άπειρες σχέσεις και συνδυασμούς. Έννοιες αναφέρονται σε άλλες έννοιες, δημιουργούνται επικαλύψεις και αλληλοκαλύψεις κάτι που οδηγεί στο να υπάρχει ουσιαστικά ένα δίκτυο εννοιών. Παράλληλα, μέσα σε μία κοινωνία με πλήθος σχέσεων και ατόμων να εμπλέκονται διαρκώς, οι συνδυασμοί αυτοί καθιστούν εντελώς απροσδιόριστο το αποτέλεσμα και αδύνατη την εκ των προτέρων διαπίστωση περί μίας τελικής κρίσης.

Λαμβάνοντας υπόψη αυτή τη σχετικότητα, κάθε θεωρία είναι «στον αέρα». Είναι έτοιμη να δεχτεί την «επίθεση» και να καταρριφθεί. Και κάθε «συνετή» θεωρία, θα πρέπει να έχει υπόψη της αυτή την παραπάνω παράμετρο.

Παρά ταύτα, η θεωρία του ολισμού δεν αποδέχεται ότι, επειδή κάτι είναι σχετικό, δεν είναι και αληθές. Αντίθετα θεωρεί ότι ο,τιδήποτε (θεωρία ή πράξη) αποτελεί μέρος του όλου και επομένως μέρος και της αλήθειας. Η θεώρηση επομένως «στέκει» και μπορεί να «αποδειχτεί» μερικώς, όσο «δεν στέκει» και δεν μπορεί να «αποδειχτεί» μερικώς.