17 ΝΟΕΜΒΡΗ 2008

Περπατάω στην Πλάκα απογοητευμένος γιά το ότι
έχει πιά κλείσει το καλύτερο σουβλάτζίδικο της
πόλης..
Το διατηρούσε κάπου από το 1950 ο κύριος Κώστας.
Μιά τρύπα στην ουσία ήταν, το πολύ ένα μέτρο
επί ενάμιση.Εκεί ο κυρ Κώστας ο αείμνηστος
έψηνε στα κάρβουνα τις πίτες και τα σουβλάκια
και βάζοντας το σουβλάκι μέσα στην αλάδωτη
πίτα τοποθετούσε και φρέσκια ντομάτα,γιαούρτι,
πιπεριά,μαϊντανό και τα έδινε στην γλυκύτατη
κυρία Ειρήνη,την γυναίκα του,που καθόταν
λίγο λίγο πιό δίπλα σε ένα τραπεζάκι χωριού
με μουσαμά καρώ ,να τα τυλίγει και να τα
δίνει στον πεινασμένο κόσμο που πραγματικά
έκανε ουρά στην Ανδριανού για να γευτεί
αυτό το καταπληκτικό σουβλάκι-πρωϊνό..
Έπειτα αφότου πέθανε ο κύριος Κώστας
το μαγαζί ανέλαβε ο εγγονός Κωστάκης.
Στο ψήσιμο αυτός, στο τύλιγμα η κοπέλα του
και χωρίς να αλλάξει από γευστικής πλευράς
το προϊόν καθόλου.
Όλοι οι πιστοί κάναμε ένα μεγάλο ουφ
όταν αυτό συνέβει μέχρι που μετά από
περίπου 3 χρόνια μάθαμε πως κάποιο
πρόβλημα με την άδεια κλείνει οριστικά
το υπερ μίνι κατάστημα που γέμιζε την
άδεια κοιλιά μας με γεμάτα με φρέσκα
υλικά σουβλάκια.
Συνεχίζω την βόλτα μου γυρνώντας προς
την Διονυσίου Αεροπαγείτου,μα κοιτώντας
προς τους στύλους του Ολυμπίου Διός,
τι να δω?!!!
Τάνκς !
Έχουν σταθερή πορεία προς το κέντρο, γιά να δούμε.
Τα προσπερνάω και παιρνώντας από την βουλή
βλέπω ξανά τον τσολιά να κλαίει...


Ε εκεί μου μπήκαν ψύλλοι στα αφτιά ότι κάτι παίζει κακό..
Συνεχίζω και στην γωνία πριν την Ζαλοκώστα βλέπω
τους κλασικούς μπάτσους που γράφουν τα αυτοκίνητα
για δακτύλιο.Απορώ χαριτοσκεφτόντας αν τα τανκς που
έρχονται είναι μονά η ζυγά.. συνεχίζω
Βλέπω ότι τα λεωφορεία λειτουργούν κανονικά.Τα ταξί
επίσης αλλά και πολλά αυτοκίνητα και κόσμος κυκλοφορούν
καθώς και όμορφα τετράποδα...

.....Ο κόσμος ψωνίζει , πίνει , τρώει

Όλα κανονικά


Έχει αρχίσει όμως να βραδιάζει καθώς είναι χειμώνας, χειμώνας?
α ναι! είναι 17 Νοέμβρη, κάτι θα παίζει με το πολυτεχνείο,πρέπει
να πάω προς τα εκεί να δω τι γίνεται.
Περνάω μέσα από τα Εξάρχεια και ξαναβλέπω τα όμορφα
καλοδιατηρημένα νεοκλασικά κτήρια




Συνεχίζω και τελικά φτάνω στην Στουρνάρη.
Εκεί βλέπω τους πιο πολλούς νέους που είδα μέχρι τώρα,
ψωνίζουν φοιτητικό λάπτοπ στο Πλαίσιο.
Πάω πιό κάτω και βλέπω τις ειδικές δυνάμεις
να φυλάνε το πολυτεχνείο μπας και μπει κανείς
μέσα ,γιατι είναι άδειο..
Φεύγω, στο δρόμο συναντάω και την πορεία..
Φωνάζουν "Κάτω οι Αμερικάνοι" αλλά πιό
δυνατά φωνάζουν γιά την ακρίβεια,το Βατοπέδιο
το ότι η βενζίνη και το ψωμί έχουν την ίδια τιμή
παρά το ότι το πετρέλαιο το βαρέλι έχει φτάσει
περίπου 35 δολάρια όσα και τα χρόνια από τα
αιματηρά γεγονότα του πραγματικού πολυτεχνείου,
της ΒΡΩΜΟΧΟΥΝΤΑΣ και των αγωνιστών που
ήξεραν να διεκδικούν στον δρόμο και στην ζωή
με ξύλα πέτρες και φωνές, χωρίς τηλεόραση, κινητά,
φορητά και χωρίς μια αστυνομία που νόμιμα σε λίγο
θα μπορεί να παραβιάζει το πανεπιστημιακό άσυλο.
Τι να πω φεύγω να γυρίσω σπίτι ,στο κέντρο κέντρο
της πόλης μας συναντάω τους χαρούμενους πολίτες..


..να αγο.. ε να διαβάζουν εφημερίδες


τα ψιλά γράμματα..


Στο Κινγκ Τζορτζ εντωμεταξύ έχουν κάποια απλή συγκέντρωση
κάποιοι απλοί άνθρωποι που έψαχναν απεγνωσμένα κάποιο χώρο να
γιορτάσουν



γιατί το σπίτι τους.... κρίμα... είναι πολύ μικρό......λίγο πιό
μεγάλο από το μαγαζάκι του κύριου Κώστα..
Σαν να μυρίζομαι ότι αυτοί το έκλεισαν.....

Τουλάχιστον κέρδισε ο Ολυμπιακός εχτές...


17 Νοέμβρη 2008