Nova Macedonia

Η "αύθαρτη ελληνική ψυχή" τις τελευταίες μέρες εμφανίζεται πανέτοιμη, όπως συμβαίνει συχνά, να "αγανακτήσει" για τα ιερά δίκαια της χώρας μας και να τα βάλει με την αδιαλλαξία των Σκοπίων και των συμμάχων (;) τους Αμερικάνων προκειμένου να διαφυλαχθεί η θεόπνευστη ιστορική μας μνήμη. Η πίεση αυτή της κοινής γνώμης (για την οποία κυριώς ευθύνονται οι πρωτοφανείς μικρότητες της αντιπολίτευσης του Α. Παπανδρέου την περίοδο '90-93) έχει υποχρεώσει την εξωτερική μας πολιτική στην απόλυτη γελοιοποίηση στα μάτια ενός αντικειμενικού παρατηρητή. Η γελοιοποίηση αυτή συνίσταται στις μονότονες απειλές μας περί βέτο στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. οι οποίες υποπτεύομαι γίνονται για εσωτερική κατανάλωση μιας και δεν πιστεύω να θεωρεί κανείς σοβαρά ότι θα υπάρξει Σκοπιανός ο οποίος θα προτιμήσει να απαρνηθεί τον εθνικό του μύθο και να πάρει πίσω (!) την εθνική του ταυτότητα προκειμένου να μπει στην Ε.Ε.
Όλες οι εθνικές ταυτότητες στηρίζονται σε κοινές συλλογικές αναμνήσεις (συνήθως συγκρουσιακές) που διαφοροποιούν το συλλογικό "εγώ" από τον "άλλο". Αυτό στη χώρα μας θα το είχαμε εμπεδώσει αν αντιμετωπίζαμε έστω και λίγο κριτικά την κατασκευή της ελληνοχριστιανικής μας ταυτότητας. Η εφεύρεση της ιστορίας όπως επιχειρείται και από τους Σκοπιανούς είναι απαραίτητη σε ένα νεοσύστατο κράτος, προκειμένου να ξεχωρίσει ο Μακεδόνας σαν αυθύπαρκτη εθνική οντότητα μέσα στο σύνθετο πολιτισμικό μωσαϊκό των Βαλκανίων.
Στην Ελλάδα ουδείς το συνειδητοποίησε αυτό με την εξαίρεση του Συνασπισμού που έιχε τη διορατικότητα να προτείνει εξ΄αρχής την ονομασία Nova Macedonia. Ο καρπός της γελοίας αδιαλλαξίας μας ήταν η όξυνση των εθνικισμών και στα δύο στρατόπεδα με αποτέλεσμα την επικράτηση στα Σκόπια εθνικιστικών κυβερνήσεων που προχώρησαν ένα βηματάκι παραπέρα την υπόθεση εθνικά σύμβολα βάζοντας και Μ. Αλέξανδρο στην υπόθεση. Την ίδια στιγμή στην Ελλάδα η Μακεδονία αποτελεί το πλεόν φανατισμένο και ξενόφοβο γεωγραφικό γκρουπ στη χώρα με τους συνακόλουθους γραφικούς εκφραστές που βλέπουμε στις τηλεοράσεις οι οποίοι αποτελούν πνευματικό προϊόν των εθνκιστικών εκδηλώσεων για το Μακεδονικό.

Η καρπαζιά που έχουμε φάει από την διεθνή κοινότητα είναι δεδομένη και λιγότερο σημαντική. Το πως θα το χωνέψει ο "σοφός ελληνικος λαός" όταν θα συνειδητοποιήσει την κατά κράτος "ήττα" μας (η στιγμή της συμφωνίας δεν θα αργήσει απ'ότι φαίνεται) είναι το θέμα...