Σελίδες

Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2008

ΕΞΟΡΙΑ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑΣ


photo SaLaMi-EdAfOuS


Ξενιτεμός.

Φαντάζει μακρινό για τον καθένα μας αλλά και πιθανό.
Οι πιό πολλοί από μας βρίσκονται στην Αθήνα.
Θα έχετε καταλάβει πιά πως η πόλη μας κρίνεται πλέον
μη κατοικήσιμη.
Πρέπει επιτέλους να ξυπνήσουμε και να δούμε την
πραγματική εικόνα που αντιμετωπίζουμε καθημερινά.
Τα παιδιά είναι τα πρώτα και πιο εύκολα θύματα της

υπερμολυσμένης ατμόσφαιρας αφού σε πολύ μεγάλο
ποσοστό παρουσιάζουν άσθμα και καθημερινή
αδικαιολόγητη εξάντληση.Οι μεγαλύτεροι που
είναι και το
target group βρίσκονται μονίμως σε μία
κατάσταση άγχους και αδικαιολόγητων νεύρων
τα οποία επιδρούν στην καθημερινότητα,κάνοντάς
την πραγματικά ανυπόφορη.

Ασυνείδητοι οδηγοί παραβιάζουν συστηματικά ερυθρούς
σηματοδότες και
stop χωρίς να έχουν επίγνωση της
επικινδυνότητας και χωρίς φυσικά να αναλαμβάνουν

τις τεράστιες ευθύνες τους ,όταν αυτό τους ζητηθεί.
Το κινητό τηλέφωνο είναι πιά αχώριστος σύντροφος
κάθε πεζού,οδηγού,υπαλλήλου,μαθητή,γονέα με αποτέλεσμα
μία συνεχόμενη διαδραστική επικοινωνία που βαδίζει
παράλληλα με την πραγματική επικοινωνία που πολλές
φορές χάνεται.

Το τι αυτοκίνητο οδηγείς,με τι τηλέφωνο συνομιλείς,
τι ρούχα φοράς και ποιούς παπάρες παρακολουθείς ,έρχονται
πιά σε πρώτη μοίρα και αφήνουν την αληθινή πάντα αύρα
του καθενός να μοιάζει με κάτι που προέρχεται από ένα κόσμο

μαγικό ,ψέυτικο χωρίς υπόσταση...
Παρατηρώντας τον κόσμο καθημερινά μπορείς εύκολα να
συμπεράνεις πως δεν υπάρχει πραγματικός στόχος μέσα του

παρά μόνο κάποιος πλαστός που τον οδηγεί σε μία τεράστια
πλάνη που με πίστη και φανατισμό ακολουθεί.
Μαζεμένοι όλοι εδώ αδυνατούμε να ξεφύγουμε από τον
πλασαρισμένο τρόπο διαβίωσης που με πλάγιο και ιδιαίτερα
πονηρό τρόπο έχει εμφυτευτεί στο μυαλό μας.
Μιλάμε γιά ένα σύστημα που επιθυμεί να διασπαστούν οι ομάδες

και λειτουργόντας πιά σαν μονάδες να κινούμαστε στον
καταναλωτικό δρόμο που χαράζουν τα πολυεθνικά συμφέροντα.

Γνωρίζω οτί γίνομαι κουραστικός υπενθυμίζοντας την
πραγματικότητα αλλά σε αντίθετη περίπτωση θα ένιωθα
ιδιαίτερα ανενεργός.
Γενικότερα δεν πιστεύω πως φεύγοντας κάποιος από εδώ θα
έλυνε και το προσωπικό πρόβλημά του.Η λύση νομίζω πως
βρίσκεται κάπου ενδιάμεσα αλλά και μέσα στον καθένα.

Πιστεύω πάντως ότι μία καθαρότερη ατμόσφαιρα θα

βοηθούσε τον καθένα να σκέφτεται και να κινείται
πιό ανθρώπινα στην καθημερινότητά του .

Μαλακίες ε? Μπορεί.

Ας κάτσουμε όλοι εδώ να φουμάρουμε το νέφος,να τρώμε
fast life φαγητό και να μιλάμε μεταξύ μας μόνο κατ’ανάγκη
και συμφέρον.
Σπίτια σας όλοι αγαπητοί διαφημιζόπληκτοι...σπίτια σας γρήγορα!

Εγώ πάντως ψηφίζω
permanent vacation σε μορφή εργασίας.Ετσι πιά
θεωρείται μιά απλή δουλειά έξω από την Αθήνα.Είναι κάτι σαν μια
εξορία πολυτελείας.

Αυτοεξόριστοι ενωθείτε...!





photo SaLaMi-EdAfOuS



.

4 σχόλια:

psarras είπε...

Όλοι ενωμεεενοι!
Όλοι ενωμεεενοι!

Νίτσα Μαρούδα είπε...

Ο πεζός λόγος μπορεί να πάρει πολλές μορφές. Να είναι από ακαταλαβίστικος έως μαγικός η απλά...πεζός..είναι ωραίο μερικές φορές μέσα από λέξεις απλές, μακριά από σύνθετα μηνύματα και "βαθυστόχαστες" αναλύσεις, να μπορείς να πεις και να μεταδώσεις τις α π λ ε ς σκέψεις σου για τα α π λ α πράγματα

Ανώνυμος είπε...

ναι, αλλά όταν σου λέω να πάμε βόλτα στη ραφήνα μία από τις πιο κρύες μέρες του χειμώνα...να χαρούμε στο τέλος της διαδρομής τη χαρά ότι έχουμε ένα σπίτι να αράξουμε και να πιουμε ένα καφέ και να κοιτάμε τη μανιασμένη θάλασσα...εσύ λες: τιιιιιιιιιιιιιιιιι λέεεεεεεεεεεςςςςςς ρεεεεεεεεεεεε;;;;;

SaLaMi-EdAfOuS είπε...

τι λεςςςςςςςς ρεεεεεεεεεεεεε