Ας 1

Αυτός είναι ο Rahim.....
Το παιδί θαύμα.
Ποδηλάτης κανονικός,που διαμένει σε camping στο
Λαύριο και φιλοδοξεί να βρει ένα δωμάτιο στο κέντρο
ώστε να μπορεί να παρακολουθεί μαθήματα koung fou,
καθώς ένας προφανώς διανοούμενος δάσκαλος τον κάλεσε
στην σχολή του ύστερα από εκδήλωση ενδιαφέροντος γιά
την τέχνη από εκείνον.
Έτσι μπορει και κινείται δίνοντάς μας μία μικρή ,αλλά
εύστοχη συμβουλή.
Όλα καλά είμαστε και ας ανταλλάξουμε και μία καλημέρα μέσα στο δηλητηριώδες καμίνι που ζούμε.
Ας σταματήσει επιτέλους
αυτή η άνοστη αποξένωση όπου κανένας πιά δεν κοιτάει
δίπλα του , παρά μόνο μπροστά του,στην πορεία της κίνησης
που σαν το νερό στο αυλάκι έχουμε καταφέρει να παρα-
πέσουμε.
Ας ξεχάσουμε γιά μία μέρα τον φιλόδοξο στόχο μας και
ας πάμε σε μία υπηρεσία γιά να μάθουμε αν ο Rahim
δικαιούται επιδόματος, μιάς και είναι κάτοχος της
πράσινης κάρτας.
Ας βγούμε μία μέρα το μήνα τουλάχιστον με σκοπό
να κολλήσουμε αυτά τα περίφημα αυτοκόλλητα στα
αναίσθητα αυτοκίνητα που μπλοκάρουν την κίνηση
ακόμα και ανθρώπων που δεν διαθέτουν όραση(!).
Ας αποσυντονίσουμε τα ηλίθια κανάλια από τους
δέκτες μας ,αφήνοντας μόνο αυτά που πιστεύουμε
πως μας ενδιαφέρουν ,αποφασίζοντας ποιά είναι
σε στιγμή διάυγειας όπως εκείνη όταν μιλάς
με κάποιον και ξαφνικά θέλεις τσιγάρο ,όπου ανάβοντάς το
σβήνεις την δυνατότητα του μυαλού σου να πορευθεί
σε δρόμους ευδιάκριτους και αφιλτράριστους.Αλλά
το ξέρεις.Και όμως το κάνεις.Με όποιο αντίκτυπο και
αν σου υπενθυμίζει το αφιλτράριστο ακόμα κομμάτι σου.
Ας πάμε για βραδινό μπάνιο, που όλοι έχουν πραγματικά
ξεχάσει ότι υπάρχει.
Ας κανονίσουμε μία μέρα να έχουμε όλοι κλειστά τα κινητά μας.
Ίσως και να καταφέρουμε να την κάνουμε κάθε χρόνο εθνικά.
Μπορεί και παγκόσμια, σε blog δεν μιλάω?
Τα λέω σε μας , που μας ακούμε , όχι πάντα,αλλά τουλάχιστον
μία φορά το μήνα.
Τον άλλο μήνα θάλασσα... (τα κανα)