Φιλολογική ανάλυση στο "Κάβλα στο λειβάδι με τις μαργαρίτeς" (Μέρος b)

Δεύτερο Μέρος (στ.14-24)

Και ενώ το πρώτο μέρος του "ΚσΛμτΜ" μας δίνει μια εικόνα για το τι πράττουν οι παραβρισκόμενοι στο γάμο (θετικό , ενεργητικό) , το δεύτερο μέρος μάς μιλάει για το τι υφίστανται , τι παθαίνουν (αρνητικό , δεκτικό , παθητικό). Μεσα σε αυτά τα πλαίσια στο πρώτο μέρος κατηγορούνται για τα μπάχαλα στο γάμο τα χέλια (στην απλή του όψη φαλλικό-ενεργητικό-δημιουργικό) ενω στο δεύτερο οι σαμπάνιες (παθητική αρχή-υγρό στοιχείο βλέπε σημασία του Ποτηριού στο Νεοπλατωνικό Γνωστικισμό).

Ο λαγός τωρα εμφανίζεται να φοράει ρώσικο μουστάκι. Ξαφνικά μυστήριο καλύπτει τις λέξεις. Γιατι πίσω απο τις λέξεις είναι ο Αλέξης. Ο λαγός δεν φαίνεται να πτοήθηκε απο το φακό που έφαγε στο μαπίδι και μέσα στα πλάισια της γελοιοποίησης του εαυτού του μεταμορφώνεται σε μια μίξη αναρχικού και σοβαρού στρατηγού την εποχή του Ψυχρού πολέμου. Συνεχίζει παρόλα αυτά να "το κουνάει καλά" και να "το ξέρει".Το μυστήριο αυτής της σιωπηλής σκοτεινής κικιρίκου φυσιογνωμίας δεν είναι δύσκολο να λυθεί. Αυτή η διαρκής αποσιώπηση του πράγματος που κουνάει καλά ο λαγός και η επανάληψη της φράσης οτι "το ξέρει" μας κάνει να υποψιαστούμε οτι τελικά αναφέρεται εδω σε κάτι άλλο που ο λαγός γνωρίζει καλά και προφανώς το κρύβει. Αυτό άλλωστε δηλώνεται και στο πρώτο μέρος που ενημερωνόμαστε οτι "ο λαγός όμως τα έχει όλα προσχεδιάσει" (στ.5-6). Αρχίζουμε να υποψιαζόμαστε οτι θα μπορούσε ο λαγός να είναι ο κουικάρας και αυτό που ξέρει να κουνάει καλά να είναι το shaker.

Τη μυστική γνώση του λαγού (που σημειωτέον οτι σε όλο το ποίημα δεν φαίνεται να μιλάει καθόλου) την αντιλαμβάνεται η σύζυγος ενός κυρίου . Αυτό το ζευγάρι χρησιμοποιείται εδώ για να μας δωσει μια εικόνα του τι συμβαίνει ανάμεσα στους προσκεκλημμένους. Η σύζυγος θαμπωμένη απο την αίσθηση μεγαλειότητας της γνώσης που κρύβει ο λαγός , ξεστομίζει τη φράση "το ξέρει". Ο σύζυγός της πάσχει απο "κύρωση" του ύπατος. Μήπως εδω υπάρχει κάποιο ορθογραφικό λάθος? όχι οχι , δεν είναι λάθος (οκ πρέπει να το παίξω πολύ καλά αυτό) αλλα ένα λογοπαίγνιο που συνάδει με τη φύση της παθητικότητας στην οποία αναφέρεται όλο το Β μέρος.Δηλαδη αντί για κίρρωση του ύπατος (ή αντί για κυροζίνη του ύπατος) ο καλλιτέχνης γράφει "κύρωση". Με το λογοπαίγνιο αυτό προλέγονται οι "κυρώσεις" που θα πέσουν στο κεφάλι του συζύγου της κυριας, δηλαδή ο δίσκος που του φέρνει στο κεφάλι.
Σε μια εναλλαγή ρόλων (την οποία υπονοεί αυτό το λογοπαίγνιο-στοιχείο προοικονομίας) ο σύζυγος μιλάει στο πλήθος για τη γυναίκα του σαν να επρόκειτο για τον ίδιο του τον εαυτό και μάλιστα για πράγματα που σε ότι αφόρά τη συνείδησή του εαυτού του , δεν τα αντιλαμβάνεται. Μιλάει σαν να είναι η γυναίκα του εκείνη που έχει το πρόβλημα του αλκοολισμού. Είναι εμφανές οτι με το δεύτερο μέρος οι συνειδήσεις των ανθρώπων χαώνονται.Παρόλα αυτά ο μοναδικός που είναι τύφλα είναι ο κύριος αυτός.
Για την ψιλοέξαλλη κατάσταση στο πάρτυ κατηγορούνται αυτή τη φορά οι σαμπάνιες(στ.20). Σκοπός τους ήταν να μεθύσουν τους καλεσμένους , και το γεγονός οτι κάτι τέτοιο δε συμβαίνει παρουσιάζεται σαν κάτι ανεπιθύμητο. Η σύγχυση του καλού με το ασυνείδητο και του κακού με το συνειδητό , που γίνεται εδω , μας παραπέμπει και παλι στο πρώτο μερος οπου το πραγματικό με το φανταστικό εισήλθαν το ένα στον κόσμο του άλλου (το δημιούργημα τρώει τον δημιουργό του αλλα και εκείνος θα του ρίξει μερικες) κάνοντας έτσι την αλήθεια ένα γεγονός που ξεφεύγει απο τις συμβάσεις της κοινής λογικής.
Η κατάσταση της νύφης είναι χειρότερη απο πριν (στ. 22-23). Τα νεύρα της έχουν γίνει τσατάλια και σφίγγοντας την καρδιά της ψάχνει α) για φάρμακα (που θα την ανακουφίσουν χωρις όμως να λύσουν το πρόβλημα) και β) για μπαταρίες . Οι μπαταριές εδώ συμβολίζουν την ανάγκη της νύφης για ψυχικό σθένος και αποθέματα δύναμης. Εν τούτοις είναι ξεκάθαρο οτι αυτό που αναζητάει δεν θα το πάρει γιατι στο τέλος του δεύτερου μέρους και ενώ οι αναγνώστες κάνουν προσπάθεια να μην φτάσουν σε οργασμό λόγω της λυρικότητας του ποιήματος , ο καβλιτέχνης δηλώνει αδιαπραγματευτα οτι κανείς δεν έχει καλέσει τις μπαταρίες στο γάμο αρα η συνειδησιακή φάση μεσα στον εγκέφαλο της νύφης την κάνει να ζητάει κάτι που εκ των πραγμάτων δε μπορεί να έχει.
Προφανέστατα όπως θα δούμε και στο τρίτο μέρος , η νύφη συγχέει την κοινή λογική με τη λογική.