Σελίδες

Πέμπτη 28 Ιουνίου 2007

30.000 ΠOΔIA HIGH ΜΙΣΗ ΩΡΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΠΟΓΕΙΩΣΗ

Προσπάθησα σκληρά να ερμηνεύσω τη φράση της μαμάς στ αριστερά μου προς την κόρη της: "Εμένα δε μου αρέσουν τα καινούρια του Πικάσο". Δεν τα κατάφερα.. Συνέχισα να κοιτάζω το διάδρομο προσγείωσης, ακούγοντας μουσική αυτή τη φορά, γιατί βαρέθηκα να ακούω μπούρδες από τους γύρω μου.. Αυτή είναι μία καινούρια συνήθεια. Παλιότερα άφηνα ότιδήποτε σε μουσική εκτός, όταν ταξίδευα, ήθελα να είμαι πραγματικά όσο το δυνατόν περισσότερο μέσα στο νέο περιβάλλον με όλες μου τις αισθήσεις. Κραυγές, φωνές, ψίθυροι, σιωπή.. αναπόσπαστα. Ταξίδευα ίσως με έναν τρόπο αρκετά κοινωνιολογικό. Τώρα τα πράγματα είναι αδιαμφησβήτητα αλλιώς. Επικεντρώνομαι στην όραση.. Το ωραίο με τη μουσική είναι, ότι σου επιτρέπει να επικεντρώνεσαι στην εικόνα και να την επεξεργάζεσαι με τις ώρες.. όπως τώρα μπροστά από αυτόν τον ακίνητο/ απέραντο διάδρομο απογείωσης. Δεν είμαι σίγουρος αν πραγματικά θα ήθελα ένα ποδήλατο τώρα και να τον αρχίσω πάνω κάτω. Το πιο πιθανό είναι ότι θα έλιωνα από τη ζέστη ή θα με έλιωνε κάποιο αεροπλάνο, ίσως αυτό με το οποίο πρόκειται να πετάξω σε μισή ώρα. Ακούω μουσική όταν θέλω να προκαλέσω συστολή του χρόνου, προκειμένου να μεταβώ γρηγορότερα από μία κατάσταση σε μία αλλη . Δεν μπορώ να κοιμηθώ ακούγοντας μουσική. Όταν ήμουν μικρός δεν μπορούσα να λύσω μαθηματικά ακούγοντας μουσική, απεναντίας όλη την ιστορία της δέσμης την παπαγάλισα ακούγοντας Joy Division από πίσω. Όταν ακούω μουσική επιτρέπω πιο εύκολα στα κουνούπια να μου ρουφήξουν το αίμα. Μισώ τα κουνούπια. Αν είχα τη δυνατότητα να πατήσω ένα κουμπί και να τα εξεφανίσω, θα το έκανα κι ας πεθάνουν από ασυτία τα βατράχια. Παράπλευρες απώλειες..

Κάπου διάβασα (σε εφημερίδα, όχι τρίτο μάτι κτλ), ότι μια λίμνη πάνω σε ένα βουνό εξαφανίστηκε εν μία νυχτί!! Επιστήμονες κάναν λόγο για ενδεχόμενο σεισμό που προκάλεσε ρήγμα μέσα στο οποίο χώθηκε η λίμνη. Οι κάτοικοι τριγύρω δεν ανέφεραν καμία δονηση.. Άραγε το διάβασε κανείς άλλος αυτό?

Μεσοαστοί: Καμμένη γη. Ψυχολογία του χάους. Η επόμενη μελέτη μου θα είναι πάνω σε αυτήν τη σχετικά όμορφη, πλούσια, εναλλακτική (λέμε και καμιά μπουρδα να περνάει η ώρα) νεολαία, που συχνάζει σε Pop, Αβραμιώτου, Booze και είναι τίγκα στην κατάθλιψη..
Stay tuned (genika)


Υ.Γ Η κόρη της μαμάς με τον Πικάσο πριν κρατάει τώρα ένα από αυτά τα χαζά, πολύχρωμα αγαλματάκια ρασταφάρι που κυκλοφορούν στο εμπόριο. Η μαμά χαιδεύει τις τζίφες και ο μπαμπάς επεξεργάζεται το γύψινο μπάφο. Γελάνε. Βγάζω τα ακουστικά. Ή κάποιο λάθος έχει γίνει ή πρόκειται για άλλη μία από αυτές τις περιπτώσεις παιδιών, που γίναν ίδιοι οι γονείς τους..

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ti einai oi tzifes?

Chaca-Khan είπε...

tzives

ci είπε...

για την λίμνη λέει και εδώ

(κοίτα να δεις πάντως, με μένα ακριβώς το αντίθετο, διάβαζα μαθηματικά μετά μουσικής αλλά για την ιστορία δεν άντεχα κιχ..)

Ανώνυμος είπε...

Στο in.gr διάβασα ότι λίμνη στις Άνδεις εξαφανίστηκε. http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=811360

Φυσιολογικά πράγματα δηλαδή....