SURFING

Ποτέ δε πρέπει να λες ΟΧΙ σε μια γυναίκα με γαστρεντερίτιδα. Είναι σα να λες όχι σε ένα ταξίδι στη χώρα του Ποτέ. Κάποια στιγμή στο μέλλον θα έρθει η στιγμή που θα το μετανιώσεις πικρά. Θα σκεφτείς αυτό το όχι και θα κλάψεις, μα θα είναι αργά. Η γυναίκα με τη γαστρεντερίτιδα θα έχει χαθεί για πάντα.

Όταν ήμουνα μικρός ο πατέρας μου με πήγε στη θάλασσα. Θυμάμαι στο αυτοκίνητο τον είχα ρωτήσει που πάμε και μου είχε απαντήσει: “Πάμε στη θάλασσα. Πρέπει να τη δεις σήμερα. Μόνο τα κύματα μπορούν να σε βοηθήσουν να ξαναγεννηθείς.” Την υπόλοιπη διαδρομή τη περάσαμε χωρίς να πούμε κουβέντα. Μόλις φτάσαμε, περπατήσαμε λίγο στη παραλία και ύστερα κάτσαμε πάνω σε κάτι πίσσες. Αφού πέρασε αρκετή ώρα, μου είπε: “Τα βλέπεις τα κύματα Ariel? Τα κύματα είναι σα τη γαστρεντερίτιδα. Έρχονται από μακριά, φουσκώνουν και ύστερα κάνουν ένα ΜΠΡΑΦ και ξαναγίνονται ήρεμη θάλασσα. Μερικές φορές όμως είναι πάρα πολύ επικίνδυνα. Έχουν σκοτωθεί πάρα πολλοί άνθρωποι γιατί πίστευαν ότι μπορούν να δαμάσουν τα κύματα. Τα κύματα όμως, όπως και η γαστρεντερίτιδα, έχουν έναν δικό τους τρόπο. Δε μπορούμε να το καταλάβουμε πάντα εμείς και ίσως να μη χρειάζεται να το καταλαβαίνουμε πάντα. Πρέπει να το σεβόμαστε και το φοβόμαστε. Όταν βλέπεις μια γυναίκα με γαστρεντερίτιδα, είναι σα να βλέπεις μια γυναίκα με τη θάλασσα μέσα της. Μια γυναίκα που το είναι της έρχεται από μακριά, φουσκώνει, κάνει ένα ΜΠΡΑΦ και γίνεται πάλι ήρεμη. Πρέπει να τη σέβεσαι, να την φοβάσαι και πάντα να την αγαπάς. Μόνο έτσι θα καταφέρεις να κρατήσεις τον εαυτό σου. Ποτέ μα ποτέ μη πεις όχι σε μια γυναίκα με γαστρεντερίτιδα. Αν της πεις όχι, είναι σα να λες όχι σε ένα ξέφρενο παιχνίδι με τα κύματα. Σε ένα ταξίδι που θα σε πάει αλλού (κάπου στο Μενίδι για να πάρεις νταφού). Θα χάσεις μία ευκαιρία που δε πρόκειται να ξανάρθει και που άμα ξανάρθει, δε θα ‘ναι η ίδια. Κανένα κύμα δεν είναι ίδιο με κανένα άλλο σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Έτσι κι οι γυναίκες με γαστρεντερίτιδα.”

Πέρασε όμως πολύς καιρός από τότε και τα λόγια του τα είχα ξεχάσει. Είχαν σβηστεί από μέσα μου. Έτσι είπα ΟΧΙ. Το είπα και αμέσως μετά άκουσα τη φωνή του πατέρα μου να μου λέει “Μόλις έχασες ένα όμορφο ταξίδι γιε μου. Μη ξεχνάς να αγαπάς και να ταξιδεύεις”. Γύρισα αμέσως πίσω για να τη βρω, μα δεν ήταν εκεί. Είχε χαθεί για πάντα, σα κύμα…