Ταξιδιωτικές Εντυπώσεις του Κύριου Ελέφαντα απο τη Κρήτη

Δευτέρα, 24 Απριλίου 2006
Ηράκλειο


Πιστεύω ειλικρινά ότι θα πάω στη κόλαση.
Ούτε κάν λόγος για το καθαρτήριο πύρ. Μία πιθανότητα υπάρχει για να τη σκαπουλάρει κανείς από τη κόλαση μεσω του καθαρτήριου πυρός : να μη γίνουν όλα γαμημένα γρήγορα, να προλάβεις να δείς το αμόνι που κατευθύνεται στο κεφάλι σου , να φαντασιωθείς το στόμα σου ανοιχτό και από μέσα να βγαίνουν ξεχαρβαλωμένα πλήκτρα πιάνου σε φάση μπάγκς μπάνυ , να μετανοήσεις λιγουλάκι για τις αμαρτίες σου και φυσικά να είσαι καθολικός.
Αν είσαι καθολικός και δε προλάβεις να μετανοήσεις έστω και λίγο, τότε θα βράσεις σε κάποιο καζάνι ή ακόμα χειρότερα σε κανένα Tefal. Αν είσαι ορθόδοξος , τότε cool δε τρέχει τίποτα, απλά θα χρειαστεί να συμπληρώσεις πολλά χαρτιά για να αποδείξεις ότι δεν είσαι καθολικός. Αν είσαι κόπτης ,δε θα μπορούν να καταλάβουν την υπογραφή σου. Αν είσαι ουνίτης ή αλλιώς (για να μην προσβληθεί και κανένας) ελληνόρυθμος/ μελχίτης/ καθολικός της ανατολής , τότε θα κολλήσεις στην αίθουσα αναμονής γιατί δε θα ξέρουν που να σε βάλουν. Αν είσαι προτεστάντης , γάμησέ τα φίλε μου , την έκανες για τα καλά.
Ο λόγος που θα πάω εγώ στην κόλαση είναι απλός.
Δεν ανήκω σε κανένα δόγμα από τα παραπάνω αρα θα ξέρουν πολύ καλά τι να με κάνουν , ελπίζω μόνο να απολυμαίνουν τις πηρούνες , να φοράνε όντως όλοι δερμάτινα και να έχουν Γίγκερμάιστερ.

Διάσημος μπάρμαν της Αθήνας , μύησε εμένα και την Αριελ-η–γοργόνα στο μύθο αυτού του χωνευτικού ποτού με τα 64 βότανα, πρίν από μερικούς μήνες. Δεν με προβληματίζει το γεγονός ότι τώρα το μοιράζομαι με τις μάζες αυτό το super cult ποτό γιατί τα πράγματα είναι έτσι: ακόμα και αν μοιραστείς την αλήθεια με τους άλλους , εν τούτοις λίγοι θα την εκτιμήσουν. Από αυτό τον κανόνα εξαίρεση αποτελούν οι ερημικές παραλίες.
Το Γίγκερμάιστερ , όπως μας πληροφόρησε ο μπάρμαν αυτός ,που τυχαίνει να φτιάχνει και τις καλύτερες μαργαρίτες στα Βαλκάνια , το πίνανε στα 60’s οι μπάντες που δεν καταφέρνανε να βρούνε στις περιοδείες τους όπιο. Το άκουσμα με το συγκεκριμένο χωνευτικό υποτίθεται ότι μοιάζει καταπληκτικά με αυτό του οπίου. Το κεφάλι που κάνει είναι πράγματι το καλύτερο από οποιοδήποτε άλλο είδος αλκοόλ αλλα και το πιο επικίνδυνο.

Σήμερα έψαχνα μόνος μου όλο το βράδυ ένα ήσυχο μπαράκι στο κέντρο του Ηρακλείου που να έχει ένα μπάρμαν (ή ακόμα καλύτερα μια μπαργούμαν) που τουλάχιστον να ξέρει τι είναι το Γίγκερμάιστερ. Προσπαθούσα πράγματι πολύ, αλλα χωρίς αποτέλεσμα. Ο σκοπός που είχα όταν ξεκίνησα την έρευνα (δεν ήταν ο σκοπός μου να την ακούσω) μου επέβαλε να χρησιμοποιήσω Γιγκερμάιστερ.
Στο πρότελευταίο μπαρ που δοκίμασα δεν υπήρχε ψυχή. Ήταν ανοιχτό αλλα δεν ηταν μέσα ούτε καν ο μπάρμαν. Αδειο. Κανείς. Τίποτα. No one. Nothing. Nada . X . Zero . Mηδέν. Περιμένοντας , σκέφτηκα λίγο πάνω στο θέμα της πτυχιακής μου και στα φαινομενικά άσχετα γεγονότα του μεσημεριού με τη σπασμένη καρέκλα.
Υστερα από πολύ ώρα μπηκε μέσα ένας τύπος που έκανε κρα από μακρυά ότι ήταν ο ιδιοκτήτης διότι με πλησίασε πολύ παραξενεμένος . Όταν έφτασε δίπλα μου με ρώτησε αν θέλω κάτι. Σκεφτείτε : ο τύπος έχει φύγει , έχει αφήσει το μαγαζί του ποιος ξέρει για πόση ώρα και εγώ τον περιμένω κάνα δεκαπεντάλεπτο. Επιστρέφοντας με βρίσκει μέσα και με ρωτάει τι θέλω με γνησια απορία λές και η απάντηση μου θα ελυνε το μυστήριο γιατι στο καλό μπορεί κάποιος να περιμένει τόση ώρα μόνος σε ένα άδειο μπάρ που δε του ανήκει , πέρα από το ότι μπορεί να είναι τελείως καμένος και τότε εγω του λέω «μήπως έχεις Γίγκερμάιστερ?» , εκείνος μου απαντάει σε άπταιστα κρητικά «τι είναι αυτό ?» και εγώ του λέω «οκ , ευχαριστώ , γειά». Το ξέρω ότι η παράγραφος μοιάζει ηλίθια αλλα πραγματικά πιστέψτε με : αν κλείσετε τα μάτια σας για λίγο , αφήσετε πίσω τους ενοχλητικούς θορύβους του υλικού κόσμου και οραματιστείτε αυτό το σκηνικό μεσα στο μυαλό σας , τότε θα σας φανεί πολύ αστείο. Ας γελάσουμε λίγο μαζί. Χα χα χα χα. Χα χα . χα . χα . Ευχαριστώ το είχα ανάγκη αυτό.

Απογοητευμένος από τις υπηρεσίες που προσφέρει αυτός ο τόπος στους αλκοολικούς και καταστρώνοντας νοερά πλάνα για τη Χάρτα που θα αναρτήσω έξω από την Αυτοκέφαλη Αρχιεπισκοπή και το Δημαρχείο του Ηρακλείου με τα παράπονά μου για την ελεεινή και αντιευρωπαική αυτή στάση του τμήματος της πολιτείας που είναι υπεύθυνο για τον τουρισμό , πέρασα μπροστά από ένα μπάρ που δεν είχα τσεκάρει. Πάω στη μπάρα προσπερνώντας τους κάφρους μεταλάδες με τις χαίτες (καλά να μην έχουν Γιγκερμάιστερ , ψαλίδια δεν έχουν?) και κάνω νόημα στον bartender. Όλοι με κοιτάνε περίεργα , το νοιώθω. Τα ηχεία παίζουν χαμηλόφωνα black Sabbath. Φοβάμαι. Ο Bartenter με πλησιάζει. Θέλω να του φωνάξω την παραδοσιακή ατάκα “Bartender!!! Strike me!!!” αλλα φοβάμαι ότι θα με πλακώσουν στο ξύλο οι μαλλιάδες και θα αρχίσουν να μου σπάνε μπουκάλια στο κεφάλι.
-Τι να σου φέρω ?
-μήπως έχεις γίγκερμάιστερ?
-όχι.
-καλά βάλε μία ρακή. (δεν πάει άλλο , η ρακή είναι οκ για αυτό που θέλω να κάνω)
-δεν έχω
-……….(μαλάκα μου , στην κρήτη είμαστε , θα με τρελάνετε?)
-να σου βάλω μια τεκίλα?
-Βασικά δε γαμιέται , βάλε δύο.

Υπάρχει λόγος που θέλω δύο. Η μία δεν είναι για μένα. Σήμερα κερνάω.

Το μεσημέρι είδα έναν άνθρωπο να παθαίνει νευρικό κλονισμό και να σπάει καρέκλες ,έναν άλλο να κοκκινίζει και να βγαίνουν καπνοί από τα αυτιά του σα διαφήμιση για μπαχαρικά , έναν τρίτο να μεταμορφώνεται σε νοσφεράτου στην κλασσική στάση του ομώνυμου ήρωα της ομώνυμης ταινίας και έναν τέταρτο να ανοίγουν τα μάτια του και από μέσα να βγαίνει όλη η θλίψη που ποτίζει την αίσθηση ματαιότητας των ανθρώπινων συγκρούσεων από την εποχή του Αβελ και του Κάιν, είδα δύο περιστέρια να πέφτουν από τον πέμπτο όροφο στριφογυρίζοντας το ένα γύρω από το άλλο σαν να μην καταλαβαίνουν ότι έτσι θα καταλήξουν και τα δύο πλακάκια στο δρόμο , είδα ολοζώντανη μπροστά μου μια σκηνη από τον Εξορκιστή (τον κλασσικό , γιατι η Έμιλυ Ρόουζ τον παίρνει ασύστολα και κάνει ολη την κόλαση ασχέτως δόγματος να γαμιέται στα γέλια) , είδα τους τοίχους να κλείνουν και πάνω τους τις σκιές των ουνιτών που ένας θεός ξέρει πώς τους φαντάστηκα εκεί εκείνη τη στιγμη , τις είδα να προσπαθούν να καταλάβουν αν το σώμα από το οποίο προέρχονται είναι το ορθόδοξο της Ανατολής ή το καθολικό της Δύσης , αν το φώς που τις προβάλλει είναι το ξεμωραμένο ανθρώπινο μυαλό ή αληθώς η Μεγάλη Φωτιά που αναβοσβήνει σα πινακίδα φαρμακείου, θυμήθηκα ότι όταν ήμουν 9 έλεγα ότι όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω πυροσβέστης, θυμήθηκα ότι είχα ένα παιχνίδι-όχημα της πυροσβεστικής που μου το έσπασε ο μαλάκας ο ξαδερφός μου (Αντώνη τον παίρνεις αλλα δε σου κρατάω κακία τουλάχιστον φερε μου πίσω τα playmobil ,ποτέ δεν είναι αργά) , θυμήθηκα ότι όταν συμπλήρωνα το μηχανογραφικό της τρίτης Λυκείου δεν μου πέρασε καν η ιδέα ότι ίσως πράγματι να θέλω να γίνω πυροσβέστης οπότε γιατι στο διάολο να δηλώσω τρίτη δεσμη γαμώ τη πουτάνα μου , σκέφτηκα ότι κάπως έτσι φτάσαμε εδώ τώρα και αυτό σίγουρα είναι ευτύχημα , ότι δηλαδή καλά έκανα που δεν έγινα πυροσβέστης (δε μου αρέσει να ξυπνάω απότομα anyway) και ότι δικαίως στέκομαι στο σαλόνι της οδού Ν####ακηδων με την αντλία στο χέρι και σκέφτομαι τις σκιές των πολωνο-ελληνο-μελχιτο-κοπτο-καθολικο-χιππιδο-ορθοδοξο-βυζαντινο-κάτι τέλοσπάντων , ναι είναι ευτύχημα γιατι ειλικρινά προτιμώ αντί απλά να σβήνω τις φωτιες να μαθαίνω από πού ξεκινήσαν και είμαι για αυτό αλήθεια ευγνώμων.

Παρόμοιο με το παραπάνω ήταν και το παραλήρημα του δαιμονισμένου που είχε πάθει νευρική κρίση, έσπασε μια καρέκλα, ξάπλωσε στο κρεββάτι και τα είπε όλα , μεταξύ των οποίων και για τον αδερφό του παππού μου του Πάπα. Α ναι , συγνώμη , ξέχασα να σας πώ ότι ο παππούς μου είναι ο Πάπας. Εκτός από το Πρωτείο και το Αλάθητο έχει και έναν αδερφό. Είχε δηλαδή γιατι ο αδερφός του πέθανε πριν από πολύ καιρό. Πέθανε γέρος και τυφλός μετά από ένα 24ωρο παραμονής σε γηροκομείο στο οποίο μεταφέρθηκε γιατι οι γιοί του δεν είχαν που να τον αφήσουν διότι θέλανε να πάνε διακοπές ταυτόχρονα και είχανε ξενερώσει με τη φάση «γέρος-τυφλος-όχι διακοπές» και αφού δεν χώραγε στο ψυγείο , τον αφήσανε στο γηροκομείο . Γαμώ. Δεν άντεξε ούτε μια μέρα.

Τέλος πάντων αυτός ο άνθρωπος τυφλώθηκε από μια σπάνια πάθηση των ματιών ένα χρόνο πριν πεθάνει και πέρασε 2 εξάμηνα σα την Περσεφόνη , το πρώτο εξάμηνο στο χωριό του ενός γιού του (δεν υπάρχουν πηγές , ούτε βιβλιογραφία για αυτό το διάστημα , δεν ξέρουμε πως πέρασε εκεί) και το δεύτερο εξάμηνο το πέρασε στο χωριό του άλλου γιου του μόνος μέσα σε ένα δωμάτιο 2χ2 , με μαύρα σεντόνια για να μη φαίνεται ότι δεν τον καθάριζαν . Καθε μεσημέρι του έφερναν φαγητό που του το άφηναν στο τραπέζι, μετά φεύγανε και εκείνος σηκωνότανε, το έψαχνε στα τυφλά στην κυριολεξία και παίζει να έτρωγε και καμμια κατσαρίδα από αυτές που σουλατσάρανε εκεί γιατι η φιλοξενία σε συγγενικά τυφλά υπέργηρα πρόσωπα είναι και γαμώ στη συγκεκριμένη οικογένεια στο συγκεκριμένο χωριό της συγκεκριμένης Κρήτης. Δεν έχω τίποτα εναντίον της Κρήτης . Πέρα βέβαια από το ότι έχω ως επι το πλείστον σούπερ μαλάκες συγγενείς που ,για παράδειγμα , πιστεύουν ότι η αιμομιξία είναι τηλεπαιχνίδι. Ευτυχώς όμως πάντα μεσα στα σκατά θα βρείς μια ευγενική κάμπια που έχει αξιοπρέπεια και ξέρει πως είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος να καθίσεις σε ένα μανιτάρι. Όταν οι υπόλοιποι συγγενείς ρωτούσαν τον αδερφό του παππού μου από το τηλέφωνο πώς περνάει, εκείνος έλεγε ότι δεν έχει παράπονο και ότι οι γιοί του τού φέρνουν το καλύτερο φαγητό και ότι τα παιδιά του είναι τα καλύτερα παιδιά του κόσμου κλπ κλπ. Μέσα στις σκιες του δωματιού που θύμιζε τους Αθλιους του Βίκτωρος Ουγκώ , η αξιοπρέπεια έκανε τα σεντόνια να αστράφτουν. Ένας θεός ξερει τι βλέπει εκείνη την ώρα μέσα σε αυτά τα σκοτάδια ένας άνθρωπος τυφλός και αξιοπρεπής. Πιθανότατα τον Κομφούκιο να χαμογελάει.

Δεν έχω την παραμικρή γαμημένη ιδέα ποιοι από εμάς θα τα πούμε στη κόλαση και ποιοι θα χαζοβολτάρετε στον παράδεισο. Ξέρω ότι η Κρήτη είναι υποβαθμισμένη και για αυτό υπάρχουν δύο μοναδικοί λόγοι. Πέρα από αυτούς δεν υπάρχει άλλος λόγος. Γιατι πρώτον εκεί ζούνε οι συγγενείς μου , έστω και μακρυνοί και δεύτερον δεν μπορείς να βρείς πουθενά Γιγκερμάιστερ.

Λοιπόν , συγνώμη τυφλέ παππού Γιώργο , ήθελα σήμερα να σε κεράσω για τη γιορτή σου κάτι που μάλλον δε θα είχες ξαναδοκιμάσει αλλα τελικά από ότι φαίνεται θα τη βολέψουμε με τεκίλα.
cheers