Είναι πάντα 2, ένας ορίζει την πορεία από την πρύμνη κι ο άλλος, στην πλώρη, φροντίζει ώστε η πορεία να τηρείται. Είναι πάντα σκουρόχρωμοι και όχι ηλιοκαμένοι, σταγόνες τρέχουν από το μέτωπό τους και είναι ιδρώτας και όχι θαλασσινή αλμύρα. Μοχθούν και πλέουν καθημερινά στο πέλαγος της αθηναϊκής μεγαλούπολης κάνοντας επιδέξιους χειρισμούς ανάμεσα σε ξέρες, αυτοκίνητα και οργισμένους νεοέλληνες για να πάρουν το κανάλι του ποταμού που θα τους οδηγήσει στον Βοτανικό, στου Ρέντη, στις μάντρες με τα σίδερα δηλαδή, όπου θα πουλήσουν την πραμάτεια τους για ελάχιστα ευρώ (φαντάζομαι...). Τον Αύγουστο ήταν σχεδόν οι μόνοι που κυκλοφορούσαν στους δρόμους της Αθήνας κι ας δήλωναν οι ελληνάρες στις ειδήσεις του Σταρ ότι διακοπές γιοκ φέτος λόγω της κρίσης. Αναρωτιέμαι πόσες φορές τη μέρα άραγε να κάνουν αυτό τον δρόμο, αναρωτιέμαι αν υπάρχει κύκλωμα που τους οργανώνει όπως με τα φανάρια ή τους ψαρεύουν οι σκραπομεταλλάδες από 'κει που περιμένουν για πολιτικό άσυλο στην Π. Ράλλη, αναρωτιέμαι αν το καρότσι του σούπερ μάρκετ τους βολεύει ή είναι η μόνη τους εναλλακτική.
Κάθε φορά που κάποιος από μια πιο προνομιούχα θέση, όπως εμείς, ασχολείται θεωρητικά με αυτούς τους ανθρώπους που βρίσκονται μια ανάσα από τη επιούσια επιβίωση, με πιάνει μια πολύ μεγάλη καχυποψία -ακόμα και απέναντι στον εαυτό μου- γιατί είναι πραγματικά πάρα πολύ δύσκολο να γκρεμίσεις τα τείχη που χτίστηκαν άνωθεν και επιμελώς για να μας χωρίζουν.
Για να μη μακρηγορώ λοιπόν, θα ήθελα να προτείνω να δίναμε το άρμα του στρητ πάρτυ σε αυτούς, στους τυχαίους δύο που θα ρωτήσω και θα μου πουν ότι ναί! το χρειάζονται και τους βολεύει περισσότερο ώστε να γλιτώσουν λίγο κόπο από τις πολλαπλές διαδρομές μέσα στη ζούγκλα του κέντρου της Αθήνας. Από το να κάθεται και να χορταριάζει?....
Δε ξέρω περιμένω τη γνώμη σας...
Πηγαίντε και μια βόλτα προς Βοτανικό, Αγίας Άννης... να δείτε τα παλιά αρχοντικά με τους φοίνικες και τα πηγάδια, να δείτε πως ήταν η Αθήνα παλιά, να δείτε που βρισκόταν το επίπεδο του εδάφους (θα το καταλάβετε από τις βυθισμένες εκκλησίες), να δείτε και την Ακρόπολη από την άλλη πλευρά, να σκονιστείτε και λίγο.
10 σχόλια:
γιο
μαζι σου
ΑΜ
Η εικόνα για τους σκραπατζήδες δεν είναι τόσο ειδυλλιακή, δυστυχώς. Υπάρχουν οι μεν που κυκλοφορούν με τα καροτσάκια, ως επί το πλείστον αλλοδαποί, και οι ντόπιοι αθίγγανοι με τα τρίκυκλα και τις καρότσες. Είμαι υπέρ των πρώτων και κατά των δεύτερων για λόγους που παραλείπω προς το παρόν.
Οι συνεργασίες των δύο και πάνω ατόμων με τα καροτσάκια είναι πρόσφατη κατάσταση και εικάζω ότι συμβαίνει για δύο λόγους: Ο ένας είναι οικονομίας (ενέργειας) και ο άλλος ασφάλειας. Επειδή δεν έχουν μηχανοκίνητο μέσο, τους συμφέρει το τιγκάρισμα του καροτσιού και η μία βόλτα. Για να σπρωχτεί όμως ένα φουλ καρότσι θέλει περισσότερους από έναν. Για την ακρίβεια, όσο γεμάτο και να είναι, δύο αρκούν. Από κει συνάγω και το συμπέρασμα ότι οι παρέες των δύο και άνω είναι λόγω των επιθέσεων από ακροδεξιούς που έχουν αυξηθεί τελευταία. Πρόσφατα ανέβηκε ένα βίντεο με σειρά τέτοιων επιθέσεων.
Σχετικά με το δικό μας άρμα. Το βάρος του άρματος, και πολύ περισσότερο το μέγεθός του, το καθιστούν ακατάλληλο για τη δουλειά των σκραπατζήδων. Δεν είναι ευκίνητο, δεν μπορεί να ελιχτεί ανάμεσα από τα αμάξια, τεράστιο μειονέκτημα για τα παιδιά. Αυτό που θα συμβεί αυθημερόν στο άρμα θα είναι το εξής: Το ξύλο θα ξεβιδωθεί από τον μεταλλικό σκελετό και θα χρησιμοποιηθεί ως οικιακός εξοπλισμός (πόρτα, ταβάνι κτλ). Το μέταλλο θα κοπεί σε κομμάτια, τέτοιου μεγέθους ώστε να μπει στα καροτσάκια του s/m (!) και να πάει το ίδιο για σκραπ. Τα ροδάκια θα πουληθούν στο Μοναστηράκι στο 1/5 της αρχικής τους τιμής.Κι έτσι θα επιστρέψει στον κύκλο της κατανάλωσης ως μια βρύση ή ένα ρακόρ 3/4. Δεν υπάρχει περίπτωση να αρνηθεί κανείς ένα τέτοιο θεόσταλτο δώρο. Το ζήτημα είναι, λοιπόν, αν υπάρχουν μελλοντικά σχέδια που περιλαμβάνουν το άρμα ή αν το τελετουργικό της καταστροφής θα είναι τόσο post-modern όσο η σκραποποίησή του. Για τη μουσειακή αξία του, σωπαίνω.
(πριν διαβάσω τα σχόλια):
ΜΗ ΜΟΥ ΚΟΥΝΑΣ ΤΟ ΔΑΚΤΥΛΟ ΕΜΕΝΑ!!
τι?
Εγώ δεν ξέρω τι λέτε για άρματα και σκράπες αλλά ήθελα να δω κι άλλο Μπιλού και Ζοάο..!Μήπως να φτιάξουμε ένα δικό μας,Αθηναϊκό τέτοιο?Κωστίκας και Μαρίκα ξέρωγω...κάτι
είναι από την ταινία all the invisible children, Φοβερή Ταινία!!!
Δύο νεκροί και τρεις τραυματίες στον Ασπρόπυργο
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Σάββατο 09 Απριλίου 2011
Web-Only
(με λίγα λόγια το γάμησες κι εσύ)
ήταν μια αυθόρμητη σκέψη που έκανα κυκλοφορώντας στο δρόμο. δεν την επεξεργάστηκα και πολύ- ήθελα να τη μοιραστώ μαζί σας πριν αρχίζω να τη διυλίζω κάνοντας μοναχικούς εσωτερικούς διαλόγους. ούτε μελό διάθεση έχω ούτε χαζορομαντική είμαι. αυτό το σχόλιο είναι σχετικό θεματικά αλλά όχι ουσιαστικά πιστεύω.
Fair.
Μάθε να φτιάχνεις τις διαστάσεις του βίντεου όμως..
Δημοσίευση σχολίου