Σελίδες

Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2010

Greenscreen or bluescreen

Also known as chromakey (or bluescreen), it used to be something that was reserved mainly for high-flying, blockbuster effects films. For the uninitiated, in theory it works quite simply: you paint parts of a scene you are photographing — usually the background — a consistent color that isn’t found anywhere else in the frame (like a super crazy unnatural shade of green, AKA chromakey green), and in post-production you “key out” that color and replace it with whatever you like (like 1930s Taipei in the case of a period film, or an alien landscape in a sci-fi movie). As the technology and software have gotten easier and cheaper to use, however, greenscreen has been popping up in the most unlikely of places, from low-budget comedies to television shows, and the effect is often so seamless that many of these shots go unnoticed and unheralded (unlike in the old days). If you’ve ever watched Ugly Betty, for instance, there’s a good chance you’ve seen a greenscreen shot without realizing it.

The following is a great little video clip that reveals how greenscreen and bluescreen are used in all sorts of productions, some of which are pretty surprising. It’s amazing how often it’s cheaper to do an effects shot than just shoot outdoors on the steps of some courthouse.


What do you think — is it like eating lab-grown meat? Should we shoot everything in front of a greenscreen in a studio just because we can?

via LiveLeak

6 σχόλια:

Chaca-Khan είπε...

αυτό μάλλον έχει χρησιμοποιηθεί και για αυτήν τη saturated διαφήμιση της TIM με το γεωργούλη που παίζει τώρα..

Ανώνυμος είπε...

δεν μπορώ να πω οτι δεν ξενέρωσα.

Ανώνυμος είπε...

Είναι αλήθεια ότι το κόστος αυτής της τεχνολογίας έχει μειωθεί δραματικά, επιτρέποντας ακόμα και σε έναν ερασιτέχνη να "τρυπήσει" τα πλάνα του και να βάλει από πίσω (ή από μπρος, γούστα είναι αυτά) ό,τι θέλει.

Βεβαίως, τα παραδείγματα που συμπεριλαμβάνει το βίντεο είναι κομματάκι περίπλοκα. Κι αυτό γιατί όταν έχεις να κάνεις με ένα κινούμενο πλάνο (ιδίως αν μιλάμε για κάμερα στο χέρι), είναι πολύ δύσκολη υπόθεση να ταιριάξεις την κίνηση ανάμεσα στα υλικά που προσθέτεις. Συνήθως χρησιμοποιούνται trackers γι' αυτό τον σκοπό, δηλαδή ζωγραφιστά σημαδάκια που βοηθάνε το εξειδικευμένο software (όπως το After Effects της Adobe) να εντοπίσει σημεία αναφοράς για να "κλειδώσει" μεταξύ τους τα πλάνα.

Για τα ζόρικα, υπάρχει η motion control camera, η οποία καταγράφει συντεταγμένες και κινήσεις έτσι ώστε να τις επαναλάβει με ακρίβεια σε κάποιο άλλο γύρισμα (ή να τροφοδοτήσει με πληροφορίες κάποιο πρόγραμμα CGI). Αλλά κοστίζει ένα σκασμό λεφτά...

Εκείνοι που έχουν βρει το διάολο τους μ' αυτή την ιστορία είναι οι ηθοποιοί, που καλούνται να βγάλουν ερμηνεία αντιμέτωποι με ένα φλατ πράσινο φόντο. Και καλά αν προκειται για το τι γίνεται στο φόντο, όταν έχεις σκηνή διαλόγου με εξωγήινους που θα προστεθούν στο post production όμως τι κάνεις;

Zinovia Karakatsoli είπε...

αυτό σημαίνει ότι κανείς πια δεν μπορεί να φορέσει λαχανί on camera, αφού ρισκάρει να γίνει αόρατος...

Fade είπε...

@zinovia :)
@nefelikas the expert!

SaLaMi-EdAfOuS είπε...

Ξύπνα Ταρκόφσκι να μας δεις...