Του λόγου το αληθές

Εχτές το βράδυ πήγα στα εγκαίνια μίας έκθεσης ζωγραφικής
όπου ένας φίλος μου, γλύπτης το επάγγελμα, είχε πρόσθετα
τοποθετήσει κάποια έργα του στο χώρο.
Στην έκθεση βρισκόταν και ένας άλλος φίλος μου που
ασχολείται με διοργανώσεις εκθέσεων και παράλληλα
είναι και μουσικός.
Φιλότεχνη βραδιά θα έλεγα αλλά εγώ όντας ακόμα ψιλοάρρωστος
δεν είχα και πολλή διάθεση για αναλύσεις έργων τέχνης
και τεχνοτροπίες σύμφωνα με την εποχή και τα βιώματα του
καλλιτέχνη και άλλα τέτοια....
Ευτυχώς για μένα ο γλύπτης φίλος και ο άλλος τα είχαν πιεί τα
κρασάκια τους και γρήγορα ξεφύγαμε από τέτοιου είδους
συζητήσεις και μπήκαμε σε μία χαρούμενη διάθεση
η οποία απέφερε σχέδια γιά μία περαιτέρω έξοδο.
Έτσι και έγινε λοιπόν και αφού φάγαμε και τις
τελευταίες δίπλες ξεκινήσαμε.
Αναπτύξαμε κάποιες κοσμοθεωρητκές συζητήσεις τις
οποίες πάντα τις χαίρομαι μπορώ να πω αλλά παράλληλα
με βάζουν σε σκέψεις που συνήθως με παίρνουν
από πίσω μέχρι την ώρα που θα με πάρει ο ύπνος.
Αφού φάγαμε κάτι βρεθήκαμε να ανηφορίζουμε γνωστή
μεγάλη λεωφόρο της Αθήνας με τα πόδια πηγαίνοντας
προς το αυτοκίνητο με γενικότερο προορισμό κάποιο
μαγαζί που να σερβίρει ρακόμελο..
Εδώ λοιπόν φτάνω και στον λόγο που με έκανε να
θέλω να εξιστορήσω..
Περπατώντας στο πεζοδρόμιο και μιλώντας ακόμα
για την ανθρωπότητα ξαφνικά συναντάμε ένα αφύσικο
εμπόδιο το οποίο δεν μας επέτρεπε να συνεχίσουμε την
πορεία μας παρά μόνο αν αναγκαστούμε να βγούμε στην
λεωφόρο και να ξαναανέβουμε στο πεζοδρόμιο.
Επρόκειτω για ενα καλογυαλισμένο μπλε τζιπ,σαβ, 5χ5
πως τα λένε , που ήταν παρκαρισμένο προκλητικότατα,
βιτριναρισμένο (νέα λέξη?)μπροστά από ένα από
αυτά τα βραδινά μαγαζιά με φαγητό(?) ποτό και πόζα,
πολλή πόζα!!
Συνεχίσαμε να περπατάμε αλλά με εμφανή εκνευρισμό για
αυτό που προσπεράσαμε.Κοντοσταθήκαμε,το ξανακοιτάξαμε..
Τότε χωρίς να το πούμε μεταξύ μας γυρίσαμε προς τα
πίσω.
Έτσι,από τις κοσμοθεωρίες βρεθήκαμε να μιλάμε με
πορτιέρηδες και παρκαδόρους για το αν είναι
σωστό να κλείνουν το πεζοδρόμιο για κερδοσκοπικούς
λόγους μόνο,αψηφώντας τους πεζούς και φυσικά
τον κίνδυνο που διατρέχουν με το να τους αναγκάζουν να
κατεβαίνουν σε μία λεωφόρο ταχείας κυκλοφορίας.
Διάλογος
Κ.Α.Ε. = Κάποιος Απο Εμάς
Π.Π. = Πορτιέρηδες Παρκαδόροι

Κ.Α.Ε.: -Νομίζετε ότι είναι σωστό να κλείνετε το πεζοδρόμιο?
Π.Π.: -Ποιό, σιγά το πράγμα..
Κ.Α.Ε.: -Τι σιγά,εδώ έχετε κλείσει όλο το πέρασμα.Μα καλά ,γιατί
δεν το βάζετε οριζόντια τουλάχιστον και όχι κάθετα όπως το έχετε..
Π.Π.: -Μα αφου εδώ βάζουμε άλλα 4 αυτοκίνητα,πως θα χωρέσουν?
Κ.Α.Ε.: -Σε λίγο θα κλείσετε και τον δρόμο εδώ πέρα..!
Π.Π.: -Άμα χρειαστεί για την δουλειά μας θα γίνει και αυτό.!
Κ.Α.Ε.: -Βγάλτε το αμάξι από εδώ.
Π.Π.: -Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση.
Σ'αυτό το σημείο πήγα απέναντι και τράβηξα φωτογραφία..
Γυρνώντας...
Π.Π.: -Τι κάνεις εκεί με την κάμερα?Τι τραβάς?
Εγώ: -Ότι θέλω θα τραβήξω,μήπως πρέπει να σε ρωτήσω κιόλας??
Π. : -Άμα βγει κάπου η φωτογραφία θα σε γαμήσω..!
Εγώ :-Και πως είσαι τόσο σίγουρος ότι σε γουστάρω?
Π. : -Γιά έλα από εδώ να σου πω..
Εγώ :-Σε ακούω και από εδώ..
Εκεί βγήκε ένας Μ.
Μ.:-Τι γίνεται εδώ?
Κ.Α.Ε.:-Να τα πω πάλι?Οκ να τα πω,αλλά αν το
κάνω θα κάνεις κάτι για να διορθωθεί η κατάσταση.
Μ.:-Δεν θα κάνω απολύτως τίποτα...
Όλοι:-Άντε γειά..
Και φύγαμε.
Το συγκεκριμένο μαγαζί με βάζει σε κίνδυνο κάθε
Παρασκευή και Σάββατο όταν περνάω με την μηχανή
που κλείνει πραγματικά ολη την δεξιά λωρίδα της λεωφόρου
με αποτέλεσμα όταν παρκάρουν ξεπαρκάρουν αμάξια ή κάποιοι
πελάτες παίρνουν ταξί, να κλείνει και η μεσαία λωρίδα.
Επαναλαμβάνω ,πρόκειται για δρόμο ταχείας κυκλοφορίας..!
Επειδή λέγοντάς το αργότερα σε 2 μπάτσους και ένα
κωλάδικο που συνάντησα στο δρόμο, εκείνοι ,αφού πρώτα
με ρώτησαν σε ποιά πλευρά του δρόμου για να δουν αν
ανήκει στην περιοχή τους,μου είπαν να πάω να κάνω
καταγγελία και επειδή ξέρω πως με αυτό τίποτα δεν
θα γίνει, νοιώθω πως ήρθε η ώρα να σκεφτούμε
και μία δράση για τέτοια περιστατικά.
Και επειδή η νοοτροπία αλλά και τα συμφέροντα
αυτών των τύπων συνάδουν με των μπάτσων άρα και
με της κυβέρνησης του τόπου μας,καλό
θα είναι η κλίμακα των αντιδράσεων να είναι τέτοια
που να μην επιτρέπει σ'αυτούς τους σαπιοκέφαλους
κανένα περιθώριο αντίδρασης.


Επιφυλάσσομαι.