Η ΝΟΜΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΜΙΚΡΟΠΟΣΟΤΗΤΑΣ ΚΑΝΝΑΒΗΣ ΓΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΧΡΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ - ΑΝΤΙΠΑΡΑΒΟΛΗ ΜΕ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ

Διαβάζοντας αυτό , καθίσταται φανερό ότι υπάρχει μία αναθεώρηση της βασικής φιλοσοφίας για την προσωπική χρήση κάνναβης τόσο σε διεθνές όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η αναθεώρηση στηρίζεται στην, και επιστημονικά αποδεδειγμένη, άποψη ότι η προσωπική χρήση κάνναβης βλάπτει σε μειωμένο βαθμό την υγεία των ατόμων από ότι θεωρούνταν ότι έβλαπτε μέχρι σήμερα και επίσης ότι ο έλεγχος που πρέπει να ασκείται στη χρήση της κάνναβης, εξαιτίας αυτής της βλάβης, δεν πρέπει να επιφέρει αυστηρές ποινικές ποινές, ούτε σε μονόπλευρες λύσεις.¹

Η επικέντρωση στο ζήτημα της βλάβης της υγείας ξεπερνά αμφιλεγόμενα και ακανθώδη ζητήματα, που σχετίζονται με τα ναρκωτικά, και ειδικά με την κάνναβη, τα οποία θέτουν ερωτήματα περί σκληρών και μαλακών ναρκωτικών, ναρκωτικών προθαλάμων κλπ. Η πλήρης απαγόρευση της κάνναβης και η δαιμονοποίηση της όπως επίσης και η προσπάθεια αντιμετώπισης του προβλήματος με φιλοσοφία έντονα κατασταλτική, περισσότερο έβλαψε τις κοινωνίες μας, παρά τις ωφέλησε. Και επίσης τίθεται έντονο και το ζήτημα του οικονομικού και γραφειοκρατικού κόστους για όλες τις χώρες, καθώς οι χιλιάδες συλλήψεις, διώξεις, καταδίκες και ποινές επιβαρύνουν κρατικούς προϋπολογισμούς, δημιουργούν φόρτο εργασίας στις διωκτικές και δικαστικές αρχές και διογκώνουν τον πληθυσμό των φυλακών. Αλλά δυστυχώς το οικονομικό και γραφειοκρατικό αυτό κόστος δεν έχει κανένα ουσιαστικό και θετικό αποτέλεσμα, δεν συντελεί δηλαδή στη μείωση των χρηστών, περιστασιακών ή μη, ανηλίκων ή μη, στην προστασία της υγείας των πολιτών, στη γενικότερη μείωση της εξάρτησης των ατόμων από οποιεσδήποτε εξαρτήσεις.

Η Ελλάδα δεν έχει προβεί σε έντονη αναθεώρηση του νομικού πλαισίου για τα ναρκωτικά και παραμένει, με ελάχιστες τροποποιήσεις, στηριγμένη στο καθεστώς που έχει επιβληθεί από το τέλος του Β’ΠΠ. Κρίνεται επομένως ότι το ελληνικό νομικό πλαίσιο σχετικό με τα εγκλήματα κατά των ναρκωτικών πρέπει να αλλάξει άρδην.

Το παραπάνω ισχύει ακόμη περισσότερο για τα αδικήματα σχετικά με την προσωπική χρήση της κάνναβης. Η χώρα μας πρέπει έως το Μάιο του 2009 να συμμορφωθεί με την προαναφερόμενη απόφαση πλαίσιο της ΕΕ του 2004. Με βάση αυτή την απόφαση, η χώρα μας πρέπει να μειώσει τη μέγιστη ποινή για τα αδικήματα σχετικά με την παραγωγή, παρασκευή, διανομή, πώληση, καλλιέργεια ναρκωτικών από τα 20 έτη που είναι τώρα (κακούργημα, πρόσκαιρη κάθειρξη) στα 1-3 έτη. Αν όμως η ποινή για παραγωγή, παρασκευή, διανομή, πώληση, καλλιέργεια ναρκωτικών μειωθεί κατά 6 φορές σε σχέση με το υπάρχον καθεστώς (από τα 20 στα 3 χρόνια), τότε το ίδιο, θα πρέπει, κατά αναλογία, να συμβεί και για την ποινή του αδικήματος για προσωπική χρήση ναρκωτικών. Έτσι από το μέγιστο των 12 μηνών που υπάρχει σήμερα για προσωπική χρήση, θα πρέπει η μέγιστη ποινή να μειωθεί περίπου 6 φορές και να φτάσει στους δύο μήνες.

Παράλληλα, είναι αναγκαίο να προχωρήσει η χώρα μας και σε ριζική αναδιάρθρωση της όλης φιλοσοφίας σχετικά με τα αδικήματα περί ναρκωτικών. Μερικά από τα μέτρα μπορούν να είναι: 1) η παροχή ευχέρειας στις διωκτικές αρχές να μην αναφέρουν το αδίκημα, 2) η παροχή ευχέρειας στην εισαγγελία να μην προβεί σε δίωξη, 3) η δικαστική ευχέρεια στην αντιμετώπιση του χρήστη με πληθώρα εναλλακτικών λύσεων για την καταδίκη του (ατιμωρησία, πρόστιμα, διοικητικά μέτρα, θεραπεία με ή χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του δράστη, κοινωνική εργασία και άλλα).

Με αυτή την κατεύθυνση πιστεύουμε ότι η χώρα μας θα επικεντρωθεί στην πρόληψη για τον «πραγματικό» χρήστη και την καταστολή για τον «πραγματικό» έμπορο, θα επιτύχει μείωση δαπανών και γραφειοκρατίας και θα βοηθήσει στην αποσυμφόρηση του ήδη βεβαρημένου δικαστικού συστήματος. Με άλλα λόγια η Ελλάδα μπορεί να προβεί σε πραγματική μεταρρύθμιση, η οποία είναι αναγκαία, θα προβεί στον αναγκαίο εκσυγχρονισμό, ο οποίος θα την θέσει συνοδοιπόρο, αν όχι πρωταγωνιστή, στην αποτελεσματική αντιμετώπιση του προβλήματος των ναρκωτικών.