"Τώρα, διάβολε, κοιτάξτε, όλοι σας, πρέπει να παραδεχτούμε όλοι μας, πως όλα είναι ωραία και πως δεν είναι ανάγκη να ανησυχούμε σ αυτόν τον κόσμο και, πράγματι, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τι μπορεί να σημαίνει για μας να ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ ότι ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ δεν έχουμε να ανησυχούμε για ΤΙΠΟΤΑ. Δεν έχω δίκιο?"
Jack Keruak, On the road
Η πιο απολαυστική στιγμή της ημέρας είναι μακράν, όταν ανοίγεις τα χέρια και αφήνεσαι στη δύναμη της άνωσης να αιωρείσαι απαλά πάνω από τη θάλασσα και κάτω από τον ουρανό. Εύκολο να το λες. Χρειάστηκε να περπατήσω 500 μέτρα μπρος πίσω την παραλία με τα τελευταία 50 σπριντ, για να μπορέσω να ξεπεράσω την προηγούμενη ντροπή, όταν βυθισμένος μέχρι τη μέση τα χρειάστηκα απ το κρύο και με επιτόπια στροφή άρχισα να περιφέρομαι στην άμμο παίζοντάς το δήθεν cool και beachboy.
Αυτή είναι η πιο ωραία περίοδος να πάρεις το κορίτσι σου και να χαθείτε στα νησιά ζώντας τις πιο όμορφες στιγμές της σχέσης σας κάτω από το φως και τη γνησιότητα του πραγματικού ελληνικού ονείρου. Οποιεσδήποτε άλλες βλέψεις καλύτερα να περιμένουν κάνα δίμηνο ακόμα. Ο μέσος όρος κυμαίνεται αυστηρά άνω των 70, φοράει πέδιλα με καλτσα και κυκλοφορεί με αλπικά μπαστούνια πεζοπορίας και οι περίσσότεροι μαγαζάτορες φτιάχνουν ακόμα τα ηλεκτρικά τους διαμαρτυρόμενοι και καλά για το πόσο μικρή είναι η σεζόν, προσπαθώντας στην ουσία να δικαιολογήσουν την τεμπελιά τους. Δεν πειράζει, καλά είναι κι εδώ.
Είμαι πια πεπεισμένος, πως βρισκόμαστε στο καλύτερο σημείο του πλανήτη τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή από σήμερα και για τους υπόλοιπους 4 μήνες. Όποιος φεύγει από την Ελλάδα καλοκαιριάτικα για να κάνει interail, είναι ξεκάθαρο πως έχει χάσει τα αυγά και τα πασχάλια, ενώ όσοι κοιτούν το ηλιοβασίλεμα από το κατάστρωμα θεωρώντας πως ήρθε η ώρα να κλείσουν έναν κύκλο για να ανοίξουν έναν άλλον, καλό είναι να τους σφαλιαρίσει κάποιος όσο είναι καιρός, υπενθυμίζοντάς τους πως η ζωή δεν έχει κύκλους παρά μόνο ίσως κάποιες καμπύλες που κι αυτές στροβιλίζονται ατέρμονα με μία ροπή πιο πολύ προς τα πάνω.
Ο συνδιασμός ανεμελιάς, ελευθεριότητας, υγιεινούς διατροφής, κρυστάλλινου νερού, natural prive παραλίας, νησιών τόσο διαφορετικών μεταξύ τους σε απόσταση αναπνοής το ένα από το άλλο, που συναντάς στις Κυκλάδες, είναι πολύ πιθανο πως δεν το συναντάς πουθενα αλλού στον cosmos. Δε συμβαίνει σίγουρα στην Ταυλάνδη ούτε στον κόλπο του Μεξικού και πολύ πιθανό να μη συμβαίνει ούτε Παπούα- Νέα Γουινέα, αλλά ούτε και στην Μπάχα της Καλιφόρνιας. Διατηρώ τις επιφυλάξεις μου για κάποια νησιά της Πολυνησίας του Ειρηνικού Ωκεανού (εκεί που οι Γάλλοι κάνουν τις πυρινικές τους δοκιμές) και φυσικά τα παράλια της βοριοδυτικής Βραζιλίας.
Επειδή όμως ουδέν καλό αμιγές κακού αυτή είναι και η περίοδος που εξαπλώνεται η μάστιγα των backpackers. Αναψοκοκκινισμένοι πιτσιρικάδες από Καναδά, Αυστραλία, Γερμανία αλλά και κάποιοι ξενομανείς δικοί μας, με μία πολύ συγκεκριμένη μυρωδιά να τους ακολουθεί, ετοιμάζονται να ξεχυθούνε στο ελληνικό καλοκαίρι σαν να μην υπάρχει αύριο και να το καταβροχθίσουν. Δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα αν δεν ήταν απελπιστικά όμοιοι μεταξύ τους, αν δεν κάναν τις ίδις κοινότοπες ερωτήσεις, αν δεν ασχολιόντουσαν μονάχα με το πόσο φτηνό είναι αυτό και το που έχεις ταξιδέψει εσύ, αν δε σνόμπαραν τόσο ξεδιάντροπα όλους εμάς, τους φυσιολογικούς ανθρώπους, που ύστερα από χρόνια ταλαιπωρίας αποφασίσαμε να αγοράσουμε βαλίτσα με ροδάκια, που και πιο ξεκούραστη είναι και σε ξεκαρφώνει αυτομάτως από τους μπάτσους και τα βρωμόσκυλά τους. Εξαίρεση στα παραπάνω αποτελούν όλα εκείνα τα αξιολάτρευτα girls groups εκεί έξω, που μόλις τελείωσαν το σχολείο και ταξιδεύουν για κάνα χρόνο μέχρι να αποφασίσουν τι θέλουν να σπουδάσουν. Χρέος μας είναι να τα περιθάλψουμε και να τα βοηθήσουμε να βρούνε το δρόμο τους.
Το καλοκαίρι είναι η εποχή της φώτισης. Καλοκαίρι ο Βούδας αντιμετώπισε τις κόμπρες του, καλοκαίρι ο Νεύτωνας έφαγε το μήλο στη μάπα, καλοκαίρι ήτανε όταν ο Jim Morisson και ο Ray Manzarek φτιάξανε τους Doors. Είθε αυτό το καλοκαίρι να πάψουμε να βλέπουμε μόνο τις σκιές και να στρέψουμε για λίγο το βλέμμα στη φλόγα. Είθε να αφήσουμε για λίγο τους φακούς και να εξασκήσουμε τη νυχτερινή μας όραση. Είθε να περπατήσουμε εκείνο το σκοτεινό μονοπάτι δίχως το φόβο του αβάπτιστου μωρού. Αμήν.
Υ.Γ. Αυτοί που φοράνε χακί παραλλαγή σε βερμούδα, σε καπέλο, σε τζάκετ ή είναι ηλίθιοι ή δεν έχουν πάει στρατό. Εκτός και αν έχουν πάει στρατό, οπότε είναι και ηλίθιοι και έχουν πάει στρατό.
4 σχόλια:
Ο ήλιος άρχισε σήμερα να προθερμαίνει τα αστικά καμίνια της χώρας, υπενθυμίζοντάς μας πως το καλοκαίρι δεν απέχει πολύ. Κοντεύουν οι μέρες που τα Ελληνικά νησιά θα σφίξουν στην αγκαλιά τους τους πρώτους δικούς μας και ξενόφερτους τουρίστες και αν και πολύ θα ήθελαν να τους πνίξουν μέσα σε αυτή, μιας και τα νησιά τα έχουν γραμμένα κανονικά όλον τον υπόλοιπο χρόνο, για άλλη μια φορά θα τους κάτσουν σαν καλές πουτάνες μπας και τους αφήσουν κανένα φράγκο για να βγάλουν το χειμώνα που ακολουθεί. Προσοχή μόνο γιατί τα βουνά θα αδειάσουν από επισκέπτες, θα τα πιάσουν ξανά οι αυτοκτονικές τους τάσεις και θα αρχίσουν να αυτοπυρπολούνται πάλι όπως πέρυσι...
Και εσύ με ροδάκια παλιόγρια; Μετά από μια δεκαετία backpack αρχίζω να συνειδητοποιώ ότι είνα το πιο άβολο κ αντιπρακτικό πράμα στον κόσμο (όπως επίσης και ότι μεγαλώνω...)
πολυ ωραία τα πες!είχες έμνευση!
wraia ta les!..
exw idiaiter kollhsei me to 'zoume sto kalytero shmeio tou kosmou..'
to skeftomouna oti h Ellada zei giato kalokairi anamfibola
alla
sa na mh mporeis na to xareis to ellhniko ntala katakalokairo telika.
mallon h arxh kai to telos tou einai pou exoun mia glyka. lew gw twra..
id@@list
Δημοσίευση σχολίου