Κύπρος: Προεδρικές Εκλογές 2008

Πριν από λίγο ολοκληρώθηκε η καταμέτρηση των ψήφων του 2^ου γύρου των προεδρικών εκλογών στην Κύπρο.

Νέος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι ο Δημήτρης Χριστόφιας με 53,36% έναντι 46,64% του ανθυποψηφίου του Ιωάννη Κασουλίδη.

Είπα να κάνω αυτό το post για να πω δυο λόγια για το τι σημαίνει αυτό, γιατί είναι αλήθεια ότι πολλοί ελλαδίτες (όπως μας αποκαλούν οι κύπριοι μη θέλοντας να δημιουργήσουν τον εθνικό διαχωρισμό Ελληνας – Κύπριος) δεν ξέρουμε πολλά για το τι συμβαίνει στην Κύπρο.

Ο Δημήτρης Χριστόφιας είναι πρόεδρος της Κυπριακής Βουλής των αντιπροσώπων και Γ.Γ. του ΑΚΕΛ. (Ανορθωτικό Κόμμα Εργαζόμενου Λαού).

Το ΑΚΕΛ εκπροσωπεί την αριστερά στην Κύπρο και είναι η πρώτη φορά που βγαίνει πρόεδρος της Κύπρου κάποιος από αυτόν τον χώρο, αν και το ΑΚΕΛ συμμετείχε και παλαιότερα στην κυβέρνηση, μέσω των συνεργασιών που γίνονται για την στήριξη κάποιου υποψήφιου προέδρου (π.χ. ο Τ. Παπαδόπουλος [πρώην πρόεδρος] είχε βγει με την στήριξη του ΑΚΕΛ και κάποια υπουργεία τα είχε το ΑΚΕΛ).

Ιστορικά, τόσο στο Κυπριακό Πρόβλημα, όσο και στην αντιπαλότητα μεταξύ των δύο κοινοτήτων (ε/κυπριακή, τ/κυπριακή) έπαιξε σημαντικότατο ρόλο η ταυτόχρονη άνοδος του Ελληνικού και Τουρκικού εθνικισμού.

Η μόνη πολιτική δύναμη, μετά την ανεξαρτησία από την αποικιοκρατική κυριαρχία της Μ. Βρετανίας, η οποία ήταν αντίθετη στον εθνικισμό ήταν το ΑΚΕΛ στο οποίο συμμετείχαν και πολλοί τ/κύπριοι. Το ΑΚΕΛ ήταν παραδοσιακά αντίθετο στην κυριαρχία του εθνικισμού και προέβαλλε αντίθετα, μια κυπριακή ταυτότητα, δεμένη με τον γεωγραφικό χώρο και στηριζόμενη περισσότερο στα ήθη και τα έθιμα των κυπρίων.

Ως αριστερής νοοτροπίας ήταν και αντίθετο προς την θρησκεία, παράγοντας που έπαιξε, αλλά και παίζει ακόμα ρόλο στον διαχωρισμό, μιας και, ιδιαίτερα στους ε/κ, η εκκλησία ήταν παραδοσιακά η δύναμη που εξέφραζε τον ελληνικό εθνικισμό. Η θέση αυτή του ΑΚΕΛ δημιούργησε ένα παράδοξο… τον Κυπριακό Αριστερό Πατριωτισμό, δηλαδή: Ούτε Έλληνες ούτε Τούρκοι! Απλά Κύπριοι… Η μόνη οπτική που είχε κάποιο μέλλον… Όμως, στην μάχη μεταξύ κομμουνιστών και εθνικιστών που ακολούθησε την ανεξαρτησία, το ΑΚΕΛ έχασε πολλή από την δύναμή του και αναγκάστηκε να χαμηλώσει τους τόνους της διεκδίκησης των θέσεών του, για να μείνει ζωντανό στην πολιτική σκηνή της Ν. Κύπρου…

Βέβαια, πολλά έχουν αλλάξει από τότε και το ΑΚΕΛ δεν είναι πια κομμουνιστικό κόμμα όπως στο παρελθόν. Εκπροσωπεί μια ευρωπαϊκή σύγχρονη αριστερά. Στην μετά 74 εποχή το ΑΚΕΛ ήταν ο θιασώτης της επαναπροσέγγισης με την τ/κ κοινότητα την οποία βλέπει «ότι αποτελεί μια από τις δυο βασικές κοινότητες που θα συνομολογήσουν την ομοσπονδία σε μια λύση του κυπριακού προβλήματος» .

Τι σημαίνει τώρα το ότι ένα τέτοιο κόμμα βρίσκεται επίσημα στην εξουσία;

Στον πρώτο γύρο των εκλογών 2008 ήταν 3 υποψήφιοι ο Τ. Παπαδόπουλος (ΔΗΚΟ: Δημοκρατικό Κόμμα: Κέντρο), ο Ιωάννης Κασουλίδης (ΔΗΣΥ: Δημοκρατικός Συναγερμός: Δεξιά) και ο Χριστόφιας (ΑΚΕΛ).

Όπως και σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες, έτσι και στην Κύπρο, η απόσταση μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς δεν είναι τεράστια. Στην Κύπρο όμως σε αυτές τις εκλογές ο κόσμος δεν ψήφισε Αριστερά ή Δεξιά… Ψήφισε ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην λύση επιτέλους του προβλήματος.

Ο Χριστόφιας και ο Κασουλίδης λένε ΝΑΙ στην Λύση και την επανένωση του Νησιού. Ο Παπαδόπουλος εκφράζει την θέση του διαχωρισμού του νησιού… και πήρε πόδι από τον πρώτο γύρο ενώ ήταν το φαβορί…

Ο Παπαδόπουλος είχε ουσιαστικά θάψει το σχέδιο Αννάν, με το οποίο η Κύπρος έφτασε πιο κοντά από ποτέ στην λύση. Με τον λόγο του το προηγούμενο βράδυ από το δημοψήφισμα, στον οποίο χαρακτηριστικά κλαίγοντας είπε «παρέλαβα κράτος και δεν θα παραδώσω κοινότητα», ώθησε τους ε/κ στο συντριπτικό ΟΧΙ (+70%) και γύρισε το νησί πίσω στον εθνικιστικό παροξυσμό ο οποίος μόνο προβλήματα φέρνει.

Τι σημαίνει το ότι οι ε/κύπριοι ψήφισαν Αριστερό Πρόεδρο;

Ότι θέλουν, καίγονται πια για λύση… και εμπιστεύονται το κόμμα το οποίο διατηρεί τις καλύτερες σχέσεις με την τ/κ κοινότητα…

Στα επόμενα 5 χρόνια (διάρκεια της θητείας του Προέδρου της Δημοκρατίας) είναι πια πολύ πιθανό να δούμε κάποιου είδους λύση… την οποία τουλάχιστον θα διαπραγματευτεί ένας πρόεδρος ο οποίος επηρεάζεται λιγότερο από την σαπίλα του εθνικισμού… του χειρότερου παιδιού του 20^ου αιώνα…