Στην (τρομο)λαϊκή

or
download

Μόλις γύρισα από τη λαϊκή, τη μοναδική εναπομείνασα παλλαϊκή γιορτή που συνεχίζει να λαμβάνει χώρα στα σύγχρονα αστικά κέντρα.. Είναι κρίμα που δεν μπορώ να μεταφέρω εικόνες άνοιξης και ζωτικότητος που ανθίζουν μέσα στην πόλη αλλά σήμερα αφενός ήταν μια γκρι, θανατερή, μολυσμένη, φθινοπωρινή μέρα (και Τρίτη και 13) αφετέρου η λαϊκή της γειτονιάς μου δε γίνεται πλέον σ΄εκείνο τον μεγάλο, ανοιχτό, γεμάτο δέντρα δρόμο αλλά μέσα σ' ένα λαβύρινθο από γκρι, βρώμικα, κλειστοφοβικά και καταπλακωτικά μικροαστικά στενάκια. Είναι απίστευτο το πόσο το γκρι και το μαύρο χρώμα επικρατεί ανάμεσα στο πλήθος. Παρατηρημένα χαρακτηριστικό γνώρισμα των ελλήνων και όχι μόνο στο "ειδικό κοινό" της λαϊκής, τίνω να πιστέψω πως γι΄αυτή τη θλίψη υπεύθυνη είναι η μόνιμα και καλά μαρτυρική φύση της ορθόδοξης ρίζας της κουλτούρας μας που έχει στοιχοιώσει την αισθητική ακόμα και των γενεών μας.
Παρόλα αυτά, έστω κι έτσι, η λαϊκή αγορά συνέχιζει να ασκεί μια παγανιστικού τύπου γοητεία πάνω μου. Η καταθλιπτική αυτή μονοτονία σπάει από τα περήφανα λαχανικά και τα "τουμπανιασμένα" φρούτα που βρίσκονται χυμένα πάνω στους πάγκους, τις σούπερ-γιαγιάδες, παππούδες και γλυκές θείτσες που αναμφίβολα αποτελούν την επιτομή του cult (το υπόλοιπο 85% με τον χρυσό σταυρό να κρέμεται έξω απ΄το ρούχο γκρινιάζει προς πάσα κατεύθυνση κάνοντας επτηδευμένα ενοχλημένες παρατηρήσεις στον πληθυντικό), τα πιτσιρικάκια-αλβανάκια που πιλοτάρουν με περισσή αφοσίωση και μαεστρία το καρότσι ανάμεσα από πλήθος ποδιών με σοσόνια (για να λάβουν το απαξιωτικό βλέμμα της γιαγιάς που της μάγκωσες τη σακούλα) και τις εμπνευσμένες αγριοφωνάρες των χοντρεμπόρων που επαναλαμβάνουν με αμείωτη ένταση την πιο πιασάρικη ατάκα της ημέρας.
Στη βόλτα μου (και ενώ μονίμως χάνω κέρματα και δεν τα βρίσκω ποτέ μέσα στους πάγκους με τα φρούτα) παρατηρώ έναν κι ύστερα κι άλλον σεκιουριτά. Φοράει γκρι flying-μπουφάν που στο ύψος της καρδιάς γράφει security και έχει για tattoo ένα μάτι(!) στη μεμβράνη από δέρμα που ενώνει τον αντίχειρα με τον δείκτη(!). Tough guy, καλύτερα να μη ρωτήσω αυτόν τί δουλειά έχει εδώ..

Παρακάτω ένας άλλος σεκιουριτάς, γυναίκα αυτή τη φορά, θα μπορούσε άνετα να δοκιμάζει πάνω σου διαφημιστικές μάσκαρες σε κάποιο hondos center αλλά όχι : είναι κι αυτή σεκιουριτάς με σκούρο γκρι flying.. Της λέω :
-"συγγνώμη, ποια είναι η δουλειά σας εδώ; εννοώ.. ποιος σας πληρώνει;"
-"φυλάμε τη λαϊκή αγορά, είμαστε από εταιρία ασφαλείας"
-"θέλω να πω, ποιος φορέας σας έχει τοποθετήσει σε αυτή τη θέση; ποιος πληρώνει την εταιρία που δουλεύετε; είναι ιδιωτική, σωστά;"
-"ναι, είναι ιδιωτική. Το υπουργείο εμπορείου μας βάζει.."
-"α μάλιστα, ευχαριστώ" και φεύγω ευγενικά.

Το υπουργείο εμπορείου.. Και γιατί δε βάζει αστυνομικούς αφού πρέπει να φυλάξει και το δίνει outsourcing σε εταιρίες φύλαξης; Και τί να φυλάξει;; Θεέ μου! Λίγο πιο κάτω, τέταρτος.. Εννοείται ότι κάνουν μπαμ στο κάδρο μου, είναι ο ορισμός του ξένου σώματος στην γνώριμη κατά τ΄άλλα παράσταση. Γι΄αυτό βάζουν ιδωτικούς σεκιούριτις; επειδή είναι λιγότερο χαρακτηριστικοί; Δεν έχουν αρκετούς μπάτσους; What the fuck? Τί δουλειά έχουν εποπτεύοντες σεκιουριτάδες στη λαϊκή;;;;

Αυτός εδώ είναι σίγουρα και πατέρας.. Τον πλησιάζω :
-"μίλαγα και πριν με μια κοπέλα, σεκιούριτυ κι αυτή, και αναρωτιόμουν.. πόσοι είστε; εννοώ σε αυτήν εδώ τη λαϊκή πχ, πόσοι άνθρωποι δουλεύουν, πόσοι φυλάνε αυτή τη στιγμή;"
-"εε.. σ΄αυτήν εδώ; αυτή τη στιγμή; εε.." , σκέφτεται.. "8; 10 είμαστε; γιατί ρωτάτε, από που είστε;"
-"τίποτα..έτσι. .εγκυκλοπαιδικά..", "δημοσιογράφος είμαι.." , συμπληρώνω αντανακλαστικά αφου με ρώτησε από πού (τί από πού;) "..και αναρωτιέμαι.."
-"αα.. Από που είστε;;"
-"α τίποτα.. στο ίντερνετ είμαστε.."
-"αα.. άκουσε να δεις..αφού γράφεις στο ίντερνετ.." μου λέει ανοίγοντας το μπουφάν του "βάλε ρε εκεί μια στήλη για τους συναδέλφους" μου δείχνει το πουκάμισό του από μέσα που έχει το σήμα μιας άλλης, δεύτερης ιδιωτικής εταιρίας σεκιούριτυ "να, τώρα, 16:00-00:00 πάω στην άλλη δουλειά.. 2 δουλειές κάνω..και οι συνάδελφοι εκεί πέρα.." δείχνει προς τα κάπου "..πολλοί είναι απλήρωτοι..Βάλε εκεί μια στήλη για τους συναδέλφους εκεί πέρα.." Έφευγα ήδη σιγά-σιγά κοιτάζοντάς τον έκπληκτος αλλά σιωπηλός
-"μμ, εντάξει-εντάξει, ευχαριστώ-ευχαριστώ" λέω και απομακρύνομαι. Ποια στήλη τώρα, τί να σου λέω..

Και ερωτώ :

Σε τί καιρούς ζούμε, ω άνδρες αθηναίοι, που το δεξιό κράτος μας ακολουθεί τόσο πιστά αλλά και τόσο παράλογα την αστυνομοκρατική/"αντιτρομοκρατική" πολιτική των υπόλοιπων μεγάλων (αποικιοκρατικών) δυνάμεων (ΗΠΑ, αγγλία, σαρκοζύ), που επιδιώκει να παρακολουθεί τις διαδηλώσεις μας με κάμερες για να είναι "σύννομες", που "διασφαλίζει" με αστυνομικά μέτρα την "εύρυθμη" λειτουργία της "δημοκρατίας μας" και βέβαια του προπυργίου της κατ΄αυτούς : της αγοράς; ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΑΓΟΡΑΣ;;;; Διαφαίνεται μήπως κάποια περίεργη ρώτα σιγά-σιγά; Μια κάποια δεξιά στροφή παντού γύρω που επηρεάζει την προσλαμβάνουσα από τις αισθήσεις ατμόσφαιρα αλλά και την εννοιολόγηση ακόμα και των πιο αυθόρμητων και θεμελιωμένων κοινωνικών εκδηλώσεων;