Η μέρα ενός μαλάκα

Το πρώτο πράγμα που είδα όταν ξύπνησα χθες ήταν τα βασανιστήρια στους δυο Αλβανούς. Μετά το πρώτο σοκ, ακολούθησε η αηδία για να περάσουμε στην απελπισία και τον εκνευρισμό. Δεν θα τους κάνουν ΤΙΠΟΤΑ, άλλη μια ΕΔΕ στο συρτάρι. Χθες όμως ήταν η μέρα που θα ξέφευγες και λίγο από την τυπική Αθηναϊκή ψιλομιζέρια πηγαίνοντας στο τρελό (όπως νομίζαμε πάρτι) στο Ελληνικό. Στο αμάξι συζητούσαμε για τα καφριλίκια και την ατιμωρισία των μπάτσων, τις κλεψιές και τις ποινές στο Πάντειο και τεσπα όλα τα θέματα της πολιτικής ατζέντας της υπέροχης αυτής χώρας.
Τα 60 ευρώ που έσκασα έτσουξαν αλλά χαλάλι αν αναλογιστείς τον απόλυτο εφηβικό έρωτά μου για τους madness (οι οποίοι παρεπιπτόντως γάμησαν!). Τέσπα μπαίνοντας στο χώρο συνειδητοποίησαμε με φγίκη ότι τα γήπεδα μπέιζμπολ έχουν κάτω κοκκινόχωμα (!!!) και ότι χρειαζόταν να περιμένεις 45 λεπτά για μια μπίρα αφού είχαν 3-4 κάνουλες για 8000+ κοσμο. Στο μεταξύ συναντηθήκαμε με τους υπόλοιπους της παρέας που είχαν εκμεταλλευτεί το ντου για να μπουν τσάμπα και περιμέναμε στην καλύτερη διάθεση να δούμε το main act. Όταν βγήκαν οι Beastie Boys ο αρχικός ενθουσιασμός εξανεμίστηκε σιγά σιγά μέσα σε ένα τεράστιο (χειρότερο από τη Φρεατίδα το '98) σύννεφο σκόνης και σταδιακά αντιλαμβανόμασταν ότι δεν θα την παλέυαμε και πολύ (μέχρι και οι BB έβηχαν) και έπρεπε να πάμε πίσω. Συνηθισμένος από τις δεκάδες κακές οργανώσεις συναυλιών στην ευλογημένη αυτή χώρα δεν έδωσα σημασία και σκέφτηκα ότι και από την κερκίδα πίσω πάλι σαν βασιλιάς θα έβλεπα το live. Ε, πηγαίνοντας προς την κερκίδα είδα 5 (πέντε, ΠΕΝΤΕ) άτομα να βάζουν φωτιά όπου έβρισκαν και να εκδικούνται σε ένα παλιό πεζώ τα 200 χρόνια Γαλλικού ιμπεριαλισμού.
Ως γνήσιοι ρομπέν των χαζών δε, είχαν καταλάβει και τα μπαρ και πετούσαν νερά και κόκα κόλες στο κοινό το οποίο τους κοιτούσε αμήχανο και ξενερωμένο γιατί ήξεραν τι θα γίνει.
Η συνέχεια λοιπόν γνωστή. Οι Beastie Boys ούτε καληνύχτα δεν πρόλαβαν να πουν αφήνοντας χιλιάδες κόσμο με την απορία "μα καλά αφού όλοι τελικά μπήκαν τσάμπα, έπρεπε να γαμήσουν και τη συναυλία των υπόλοιπων;;;". Όχι φίλοι μου, αυτό λέγεται μικροαστισμός για τους 10 πεφωτισμένους που φρόντισαν να κάψουν το μέρος και να ακυρώσουν όλο το live. Εν τω μεταξύ, ένας από τους διοργανωτές είχε την έμπνευση να πει ότι ο ένας από τους underworld τραυματίστηκε και οδεύει προς το νοσοκομείο (ελεεινό ψέμα) και παρακίνησε το στριμωγμένο στις μικρές πόρτες της εξόδου πλήθος να φύγει "όσο πιο γρήγορα μπορεί"¨.
Πέρα από τα χιλιάδες άδεια βλεμματα, στην έξοδο διέκρινες και συμπεριφορές πανικού μιας και σε κάποιο σημείο ακούγονταν εκρήξεις αυτοκινήτων δίπλα μας και έτρεμαν όλοι με την ιδέα α) μην σκάσει η αστυνομία και πετάξει δακρυγόνα -όπου θα είχαμε πολλούς νεκρούς από τον ενδεχόμενο πανικό β) μην ακουστεί καμιά δυνατή έκρηξη δίπλα μας και πανικοβληθεί περαιτέρω ο κόσμος. Καθώς περπατάγαμε με την αγωνία να μην έχει και το δικό μας αμάξι την τύχη των σταθμευμένων στο πάρκινγκ (να σημειώσουμε εδώ ότι για να περκάρεις στο πάρκινγκ έπρεπε να έρθεις πολύ νωρίς, κοινώς κάηκαν τα αυτοκίνητα των πλέον ψημένων για το φεστιβάλ) ακούγαμε όλο τον κόσμο να βρίζει αυτή τη φασιστική μειοψηφεία των 5-10 ατόμων (εγώ ξαναλέω 5 είδα) που κατάφερε να γαμήσει τη φάση σε 8000 (είπαμε μικροαστική λογική αυτή).
Τα καλύτερα όμως έρχονταν. Μείναμε αποκλεισμένοι στο αμάξι για 2+ ώρες με τη φάση να θυμίζει το clip του Everybody Hurts και τον κόσμο να βγαίνει από τα αυτοκίνητά του και να αράζει κοιτώντας το κένό από το ξενέρωμα και την απελπισία. Τηλεφωνούσαμε συνέχεια στο 100 και την τροχαία (επι τη ευκαιρία τα χώναμε και για το πρωινό περιστατικό) όπου μας έλεγαν "έχουμε ενημερώσει". Γύρω στις δυο και αφού άραζα από αμάξι σε αμάξι γνωστών και φίλων φτάνωντας στη Βουλιαγμένη συνειδητοποιήσαμε ότι δεν υπήρχε 1 τροχονόμος!!! Φυσικά ούτε λόγος για ποτό μετά. Όλοι ξενερωμένοι και σπίτι.

Βασανισμοί, ξεχασμένες ΕΔΕ, συναυλίες-αρπαχτές, κάφροι και πλήρης κρατική αδιαφορία. Ένας κοινός παρανομαστής. Ότι στην Ελλάδα δεν έχει φτάσει ποτέ ούτε στο ελάχιστο μια στοιχειώδης κουλτούρα σεβασμού και αλληλεγγύης. Χιλιοειπωμένο αλλά αληθές. Πλέον είμαι πεπεισμένος ότι απλά η χώρα τους ανήκει. Σε αυτούς, στους σκυλάδες της Ιεράς οδού, στους Τριανταφυλλόπουλους και τους Αυτιάδες, στον Κεδίκογλου και στον Μεταξόπουλο, στους πέντε που γαμάνε 8000, στις εξατμίσεις -μπουριά, στον αδικημένο Κεντέρη. Δεν αντέχεται να ζεις πλέον εδώ...