Η πολιτικής της κυβέρνησης ενάντια στην αντίσταση στο νομοσχέδιο. Οι αναρχικοί, ο δρόμος και όχι άλλα φοιτητικά καμώματα.

Έχουμε δει όλο αυτό τον καιρό την πρόθεση της κυβέρνησης να περιορίσει της πορείες και τις ‘αναστατώσεις’ στο κέντρο της Αθήνας. Έχουμε δει να γίνεται αυτό με διάφορα μέσα. Μέσω της ‘αντιεμπορικότητας’ που προκαλούν οι πορείες, μειώνοντας την εμπορική κίνηση στο κέντρο της Αθήνας, μέσω της αμαύρωσης του φοιτητικού κινήματος και μέσω της προπαγάνδας περί φοιτητικών μειοψηφιών που καταβαίνουν στις πορείες και κάνουν καταλήψεις.

Ο σκοπός όλων αυτών είναι να γυρίσει η κοινή γνώμη ενάντια στο κίνημα και με αυτόν τον τρόπο να αποδυναμωθεί ο αγώνας ενάντια στο νομοσχέδιο. Ένα από τα κύρια σημεία τα οποία επηρεάζουν την κοινή γνώμη, ήταν και είναι σήμερα περισσότερο από ποτέ, τα επεισόδια μεταξύ των ‘γνωστών άγνωστων’ αναρχικών και της δυνάμεις καταστολής. Το γεγονός ότι συμβαίνουν μπορεί μόνο να βολεύει τους στόχους της εξουσίας. Αποδυναμώνει τις δράσεις των φοιτητών και καθηγητών και σχηματίζει αρνητική εικόνα για τις πορείες αλλά και της αντίστασης στο νομοσχέδιο στην κοινή γνώμη.

Αποφάσισα χτες για πρώτη φορά σε αυτές τις κινητοποιήσεις να κατέβω στην πορεία μετά την αργοπορημένη, πρέπει να ομολογήσω, ενημέρωσή μου για το πώς επηρεάζει εμένα όχι σαν φοιτητή πια, αλλά ως νέο κοινωνικό επιστήμονα (ανθρωπολόγο) το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε.

Εμένα λοιπόν σαν κοινωνικό επιστήμονα που σπούδασα σε ελληνικό πανεπιστήμιο, με ενδιαφέρει η κοινωνική έρευνα, ένα από τα πιο σημαντικά κομμάτια της εκπαίδευσής μου σαν Κοινωνικό Ανθρωπολόγο. Είναι γνωστό πως ακόμα και αν η κοινωνική έρευνα είναι πολύ σημαντική για την κοινωνία, προσφέροντας τα μέσα για την μελέτη της, όπως και ανιχνεύοντας τους ποικιλόμορφους και πολυσύνθετους τρόπους δράσης της, τις σχέσεις της κοινωνίας με την εξουσία, την αγορά αλλά και αυτές μεταξύ των κοινωνικών και πολιτιστικών ομάδων, η χρηματοδότηση κοινωνικών ερευνών δεν συμφέρει τους ιδιωτικούς φορείς. Στα περισσότερα από τα ‘ανεπτυγμένα’ δυτικά κράτη τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική, η χρηματοδότηση της κοινωνικής έρευνας προέρχεται από κοινά πλαίσια δημόσιων και ιδιωτικών φορέων. Βάση του νομοσχεδίου λοιπόν στην Ελλάδα δεν θα χρηματοδοτούνται από το κράτος έρευνες ή ακαδημαϊκά τμήματα των οποίων τα αντικείμενα, θέματα και αποτελέσματα δεν μπορούν να εφαρμοστούν. Τι σημαίνει όμως αυτό; Αυτό μπορεί να σημαίνει μόνο ένα πράγμα ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ εφαρμογή και από την στιγμή που δεν θα δίνονται δημόσιες χρηματοδοτήσεις σε αυτά τα πεδία ποιος ιδιωτικός φορέας θα χρηματοδοτήσει την κοινωνιολογία ή την ανθρωπολογία και τις πολιτισμικές σπουδές;

Αυτό σύμφωνα με τους καθηγητές και κοινωνικούς επιστήμονες οδηγεί σε ένα πράγμα, το κλείσιμο ακαδημαϊκών τμημάτων, την συρρίκνωση και ομαδοποίησή τους κάτω από τον όρο Κοινωνικές επιστήμες. Αυτό έχει ήδη ξεκινήσει, αν δει κάποιος την προκήρυξη των φετινών διαγωνισμών του ΙΚΥ, του βασικού φορέα υποτροφιών του Ελληνικού κράτους, ένα κράτος στο οποίο όπως γνωρίζουμε είναι πολύ δύσκολο να πάρει κάποιος νέος μια υποτροφία, θα δει πως φέτος κόπηκε το ένα τρίτο των θέσεων για υποτροφίες, περικόπτοντας ολόκληρους τομείς όπως αυτός της Κοινωνικής Ανθρωπολογίας.

Επιστρέφοντας όμως στην πολιτική της κυβέρνησης ενάντια στην φοιτητική αντίσταση στο νομοσχέδιο, θέλω να τονίσω μερικά σημεία τα οποία πιστεύω δείχνουν ξεκάθαρα τον τρόπο δράσης που η κυβέρνηση επέλεξε.

Στις πορείες που είχαν προηγηθεί τους τελευταίους μήνες, υπήρχαν επεισόδια τα οποία αντιμετωπίζονταν από την αστυνομία όχι και με τόσο ζήλο. Εννοώ πως η καταστολή τους δεν ήταν ‘σκληρή’ και δεν γίνονταν και τόσες συλλήψεις αναρχικών και ‘κουκουλοφόρων’. Χτες μετά τα εκτεταμένα επεισόδια τα οποία γίνανε και για τα οποία ήμουν μέχρι και εγώ ενημερωμένος (που δεν έχω και τόση σχέση ούτε με τον αναρχικό χώρο αλλά ούτε και με το φοιτητικό κίνημα), ότι θα γίνουν προς απάντηση προς το πυροβολισμό του φρουρού στο υπουργείο Αιγαίου, οι δυνάμεις των ΜΑΤ επιτέθηκαν προς το κύριο σώμα της πορείας το οποίο δεν συμμετείχε στα επεισόδια αλλά κατά τη διάρκειά τους ήταν περιφρουρημένο και αμέτοχο, με την δικαιολογία ότι έφτασε πολύ κοντά στο μνημείο του άγνωστου στρατιώτη (το σύμβολο της ‘εθνικής υπερηφάνειας’).

Και ρωτάω: δεν μπορούσε η αστυνομία να ‘προστατεύσει’ το μνημείο όπως έχουμε δει τόσες φορές να γίνεται για παράδειγμα με την Αμερικάνικη Πρεσβεία, με σειρές ΜΑΤ παρατεταγμένες;

Είναι δυνατών να μην περιμένανε τα επεισόδια στο σημείο που έγιναν αφού ακόμα και εγώ (ένας άσχετος που πρώτη φορά πήγαινα φέτος σε πορεία) είχα ακούσει;

Γιατί γίνανε τα επεισόδια; Γιατί χτυπήσανε την πορεία και συνέλαβαν ‘άσχετους’; Γιατί έγινε ότι έγινε χτες (και όχι τις προηγούμενες φορές) που ψηφίστηκε τελικά το νομοσχέδιο;

Γιατί γίνονται ακόμα τόσα πολλά επεισόδια στην Ελλάδα αφού είναι κοινή πρακτική της εξουσίας, εδώ και δεκαετίες, ο περιορισμός των αντιδραστικών περιστατικών στους δρόμους των πόλεων;

Μήπως οι έλληνες αναρχικοί είναι τόσο μάγκες, ή τόσο καλά οργανωμένοι; Δεν ξέρω, εμένα όμως ένα πράγμα μου φαίνεται ξεκάθαρο:

Όλα είναι συγκεκριμένες επιλογές!

Και δεν λέω πως τα επεισόδια υποκινούνται από την αστυνομία, απλά τα γεγονότα με οδηγούν να σκεφτώ μόνο ένα, ότι τα επεισόδια βολεύουν την εξουσία, για να γίνει πιο σκληρή, να μειώσει τις ελευθερίες μας και να φιμώσει τους αγώνες μας. Έχουμε δει πως άλλα κράτη κατασκευάζουν εχθρούς και τρομοκράτες έτσι ώστε να εξυπηρετούν τα σχέδιά τους. Εδώ στην Ελλάδα και σε αυτή τη περίπτωση δεν χρειάζεται να δημιουργήσουμε τον κακό «άλλο», υπάρχει ήδη! Το μόνο που χρειάζεται είναι απλά να συνεχίσει να κάνει αυτό που κάνει να δημιουργεί επεισόδια που βολεύουν μέχρι αυτά πάψουν να βολεύουν.

Είναι τυχαίο δηλαδή πως χτες, αφού ψηφίστηκε το νομοσχέδιο, τότε και μόνο έγινε η πιο σκληρή καταστολή και όχι των μεμονωμένων μπλόκ της πορείας που έκαναν τα επεισόδια, αλλά του κυρίου σώματος της πορείας για να κοπεί ο τσαμπουκάς των φοιτητών, χτυπώντας παιδιά και καθηγητές;

Εγώ απλά νομίζω πως όχι. Όσο τα επεισόδια στις φοιτητικές πορείες βόλευαν, απολάμβαναν την ανοχή, αλλά τώρα που το νομοσχέδιο ψηφίστηκε, τώρα θα σας διαλύσουμε όλους! Τώρα δεν θα συνεχίσετε να αλωνίζετε στο κέντρο και στα πανεπιστήμια τώρα θα δείτε! Τώρα νομίζω πω θα δούμε αγριότητες από την αστυνομία που δεν έχουμε ξαναδεί ενάντια στο φοιτητικό κίνημα. Τώρα που έχουνε και τον νόμο με το μέρος τους, τώρα που καταφέρανε νίκη.

Δεν είναι απλά σενάρια αυτά, τα έχουμε ξαναδεί στο εξωτερικό και είναι γνωστό πως η ελληνική κυβέρνηση απλά ακολουθεί ήδη πεπατημένους δρόμους. Δεν ξέρω τι θα γίνει, δεν ξέρω πόσοι θα συγκινηθούν από αυτά, αλλά ξέρω πως εγώ θα ξαναπάω στην πορεία σήμερα…