PET SHOPS, ZΩA, ΣOYΒΛAKIA KAI ΓΡHΓΟΡEΣ ΤΑXYTHTEΣ

Αδιαμφισβήτητα μία από τις πλέον ενδιαφέρουσες εικόνες της πόλης που ζούμε, είναι αυτή των νεκρών ζώων, που κείτονται εδώ και κει σε διάφορες στάσεις, άλλα ξεκοιλιασμένα με τα έντερα και τα συκώτια χύμα, κάποια άλλα πιο splater με πολύ αίμα τριγύρω, μερικά έχουνε μείνει πολύ καιρό στο ίδιο σημείο, έχουν πατηθεί ξανά ξανά, ήρθαν κι οι βροχές και τώρα μοιάζουν με πολύ μεγάλες τσίχλες. Έχω συναντήσει πολλές γάτες σε αυτή τη φάση, πολλά περιστέρια και νομίζω δυό σκύλους στην εθνική οδό. Μια φορά γυρνούσαμε από το ψάρεμα με τον πατέρα μου, ψαρόβαρκα ξύλινη, 5 μίλια maximum την ώρα και για κάποιο λόγο η απόχη σηκωμένη.. Καλή η ψαριά, λίγοι χάνοι, 2-3 λιθρίνια, μπαρμπουνάκια, κανένας κολιός (ναι ήταν Αύγουστος) και ξαφνικά ΤΣΟΥΠ ένας γλάρος καρφώνεται μέσα στην απόχη, πέφτει ξερός πάνω στη μηχανή, τον παίρνουν τα πετρέλαια, φορτώνει ο πατέρας μου, του κάνει μια με τη βέργα γιατί θα μπούκωνε η εξάτμιση, τρομάζει ο γλάρος φεύγει μέσ την θάλασσα από την πίσω πλευρά, πέφτει μες στα απόνερα, τον παίρνει η προπέλα από κάτω ... Πολύ κακές συγκυρίες εκείνη τη μέρα για το γλάρο, που ήταν λίγο σε Finding Nemo κατάσταση, δε το συζητάω .. Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι το κάθε τσαλαπατημένο αδέσποτο κρύβει μια ιστορία, άλλες για γέλια άλλες για κλάματα και ότι στο μυαλό μου έρχεται συνέχεια η εικόνα του Άι Δημήτρη, να καρφώνει με εκείνη την ξυφολόγχη το Δρακο στα πλευρά και να το στέλνει στον Κάτω Κόσμο..

Πρώτη φορά όμως βρέθηκα μπροστά σε μία τόσο φρέσκια κατάσταση, σχεδόν πιάστηκα κορόιδο. Έβγαινα από το σουφλατζίδικο, μάλλον όχι, πήγαινα στο σουφλατζίδικο και είδα τη γατούλα ξαπλωμένη λίγο δεξιά από τη ρόδα του παρκαρισμένου αυτοκινήτου στην πλέυρά του δρόμου. Κοιμόταν, είχε κλέιστά τα μάτια. Στην κίνηση πάνω, της κάνω πσι πσι πσι πσι να ξυπνήσει, η ψιψίνα δεν ξύπνησε. Παρατήρησα τα ποδαράκια της ελαφριώς πατημένα σχεδόν στα νύχια από εκείνο το αυτοκίνητο, αμέσως τινάχτηκα και σχεδόν άλλαξα πεζοδρόμιο. Στην ουσία του ο Θάνατος είναι άλλη μια κοινωνική κατασκευή, μία απίστευτα δυναμική έννοια που προσδιορίζεται με βάση το νόημα που του αποδίδουν. Ο Θάνατος δεν αφορά το νεκρό, αφορά αυτούς που μένουν πίσω ζωντανοι. Τη στιγμή που αντιλήφθηκα το νεκρό της κατάστασης και τη δική μου απότομη αντίδραση και αφού είχα απομακρυνθεί λίγο, σταθηκα να δω τις αντιδράσεις των υπολοίπων. Μια κοπέλα περπατούσε προς τα εκεί ευθεία με τη γάτα. Στο μισό μέτρο καταλαβαίνει και τινάζεται δεξιά. Το ίδιο και η επόμενη. Σκέφτηκα να βάλω κάμερα και να καταγράφω τις αντιδράσεις. Σκέφτηκα να ανεβάζω posts κάθε μέρα, που να περιγράφουν την κατάσταση της γάτας, μαζί με φωτό που θα δείχνουν τη σταδιακή σήψη. Ηλίθιες, αρρωστημένες, ανθρώπινες σκέψεις. Θάνατος... το τελευταίο ταμπού της Δύσης, αυτό και η παιδεραστία.

Έχω μια αίσθηση, ότι τουλάχιστον οι μισοί από αυτούς που κατέχουν κάποιο κατοικίδιο, είναι το λιγότερο ψυχασθενείς, που χρησιμοποιούν το ζώο σα βιτρίνα προκειμένου να καλύψουν κάποιο βαθύ σύμπλεγμα ή μια μία υποβόσκουσα παράνοια. Όσοι έχουν πουλάκια σε κλουβιά νομίζω είναι ξεκάθαρο. Το ίδιο ισχύει για χελωνίτσες σε γιάλες, χαμστεράκια, χρυσόψαρα, ενυδρεία κτλ. Το ζήτημα με τους σκύλους έχει πολύ ζουμί. Οι μισοί εδώ είναι παρανοικοί, κάνουν κρα δηλαδή από μακρυά. Από κει και πέρα όμως είναι γεγονός ότι δημιουργείται μία interactive σχέση, κάποιο συναίσθημα και από την πλευρά του σκύλου, ένα βλέμμα που το κοιτάς και λες δεν είναι δυνατόν!! Είναι όμως αρκετό αυτό το vibe, για να δικαιολογήσει το κλείσιμο ενός σκυλιού και πόσο μεγαλόσωμο σε αστικό διαμέρισμα? Τα σκυλιά που κάθονται ήσυχα σε διαμερίσματα, είναι προφανές ότι έχουν φάει κάποιο πετσοκόψιμο των ενστίκτων τους, για να χρησιμοποιούνται τώρα ως αγχολυτικό στα στρεσομανοί αφεντικά τους. Οι γάτες από την άλλη είναι τόσο στα αρχίδια τους, που είναι ξεκάθαρο ότι αυτές μας χρησιμοποιούνε και όχι εμείς και πολύ καλά κάνουνε.. Τη φάση με τα ιγκουάνα δεν την έχω πιάσει ακόμα. Πιο μικρός είχα μια μαύρη γατούλα στο σπίτι που την είχαμε μαζέψει από το δρόμο "οι φιλόζωοι". Η γατούλα ήταν τόσο super που μέχρι και subutteo έπαιζε. Σε κάποια φάση την έκανε. Δεν αισθανθήκαμε την ανάγκη να βάλουμε αγγελία και φωτό στη γειτονιά. Τα ζώα πρέπει να είναι ελέυθερα, ακόμα και αν αυτό σημαίνει 2 μέρες ακόμα ζωή. Κάντε μια βόλτα από τa pet shop της οδού Αθηνάς και θα με θυμηθείτε..