το αρχίδια-media ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ τοποθετείται

Επιτέλους! Το meeting είχε οριστεί για τις 19:00 ακριβώς. Όλοι οι contributors θα μαζεύονταν στη αίθουσα συσκέψεων του επιβλητικού συγκροτήματος γραφείων του αρχίδια-media με αμφίεση τυρκουάζ συναγερμού. Το αίτημα ήταν αμείλικτο : Το αρχίδια-media έπρεπε να σχολιάσει τα τεκτενόμενα στη φλέγουσα ελληνική blogόσφαιρα, έπρεπε να πάρει θέση για τις τελευταίες εξελίξεις πάσει θυσία. Το τηλεφωνικό κέντρο είχε μπλοκάρει από τις 13:40, σέξυ γραμματείς παραληρούσαν στις τουαλέτες καταπίνοντας η μία τα valium της άλλης, ταλαίπωροι ρεπόρτερς έβαζαν τα κλάμματα, ενώ τα ζώα τσίριζαν και φτεροκοπούσαν αναστατωμένα και υστερικά ανάμεσα στα πόδια μας.
Ήταν εκείνη η στιγμή, που ο elefantas άνοιξε την πόρτα και εισήλθε στο μαγευτικό lobby του κτιριακού μεγα-συγκροτήματος του αρχίδια-media. Το κύρος και ο σεβασμός που αποπνέει αυτός ο άνθρωπος -ειδικά σε δύσκολες στιγμές σαν κ αυτές-, αυτό το ήρεμο αλλά συνάμα απροσμέτρητα βαθύ λυτρωτικό βλέμμα που ανίχνευε το οπτικό πεδίο κάτω από το γύσο του ημίψηλου καπέλου του, το σταθερό και σίγουρο βήμα του, όλα αυτά τελοσπάντων, ήταν που έκαναν τα ΠΑΝΤΑ να σταματήσουν.

....

..Ήταν όταν τα τελευταία χαρτια προσγειώνονταν σιγά-αριστερά, σιγά-δεξιά στις μοκέτες, όταν έγινε αισθητή η ΑΠΟΛΥΤΗ σιγή. Ήταν αρκετά τρομακτικό το πόσο γρήγορα η υστερία και το αίσθημα απώλειας ελέγχου μόλις 3 στιγμών λίγο πριν, είχαν μετατραπεί τώρα σε μια εκκωφαντική και breathtaking σιωπή.. Ο ελέφαντας, σταμάτησε. Όλοι τον κοιτούσαν κοκαλωμένοι και ανυπόμονα. Έβγαλε το καπέλο του και ανακατεύοντας τα μαλλιά του είπε συνοφρυώνοντας με χαρακτηριστικά μαλακισμένη απορία: "Yo! Τί έγινε ρε παιδιά;"
Domino effect
Αυτό να φανταστείς για να μπορέσεις να καταλάβεις πώς όλη αυτή η πνευματικότητα της προηγούμενης σκηνής κύλησε πάλι στο απόλυτο, αδιέξοδα παρανοϊκό, μετα-χάος. Σαν να ξε-πάτησες το pause στο μετρό του τόκυο, οι υστερίες, οι λιποθυμίες, οι φωνές, τα τηλέφωνα, τα ζώα, χύθηκαν ξανά μπροστά στον εμβρόντητο ήρωά μας. Το μαλακισμένα συνοφρυομένο και απορημένο πρόσωπο του ελέφαντα μετατράπηκε μονομιάς σε ένα μαλακισμένα συνοφρυομένο και απορημένο αυτή τη φορά πρόσωπο. Ήταν αυτή η μεταβολή, αυτό το ζέστη-κρύο, αυτό το take it-give it back, αυτό το transistereformulation, η ίδια μούντζα τελοσπάντων που έφαγαν όλοι οι contributors, ένας-ένας καθώς εισέρχονταν βυθιζμένοι στις σκέψεις τους στα γραφεία. Είναι ολότελα χαζό, το ξέρω, αλλά έτσι έγινε.
Για το λόγο παρόλαυτά αυτόν (parole,parole,parole..), η συζήτηση στην μεγάλη αίθουσα συσκέψεων του πλυσταριού γι αυτό το ανεξήγητα ηλίθιο σκηνικό δεν κράτησε πάνω από 5 λεπτά. Όλη την υπόλοιπη ώρα (κι ενώ το υπόλοιπο προσωπικό-σκλάβοι κάθονταν στριμωγμένοι οκλαδών σχηματίζοντας ποτάμι έξω από την ΤΕ-ΡΑ-Σ-ΤΙ-Α κλειδωμένη πόρτα) συνεδριάζαμε για το επίμαχο ζήτημα. Τελικά, μετά από μπλα-μπλα-μπλα-μπλα ,διαμέσω του κεντρικού TERRA-υπολογιστή του αρχίδια-Media ,έχουμε τη χαρά να προτείνουμε στην blogosphera :

>>>>