Επανασυγκρότηση

Γεια σας.

Μετά απο αρκετό καιρό επιστρέφω ανανεωμένος. Τόσο καιρό δεν έγραφα τίποτα σ' αυτό το blog γιατί αντιμετόπιζα σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα. Πέρασα μια περίοδο οπου ξόδεψα όλα μου τα λεφτά στους ψυχίατρους και σε διάφορα άλλα ινστιτούτα με σκοπό να ξαναβρώ τον εαυτό μου. Τελικά τα κατάφερα. Ξαναγεννήθηκα, στα άσπρα ντύθηκα, μωρό μου δε σ' αρνήθηκα.

Ο πρώτος ψυχολόγος τον οποίο επισκέφθηκα, ήταν ένας πολύ καλός μαλάκας κύριος, που με έβαζε και του μίλαγα ώρες ατελείωτες και φυσικά τις πλήρωνα αδρά. Μετά απο 23 συναντήσεις και αφού αναλύσαμε ακόμα και το πόσο με έχει επηρεάσει το γεγονός οτι η μητέρα μου φτιάχνει τα γεμιστά με κυμά και όχι με ρύζι, μου ανακοίνωσε οτι για το πρόβλημά μου φταίει το άγχος και οτι θα έπρεπε να απαυθυνθώ σε κάποιο ομοιοπαθητικό. "Γιατί δε μου δίνεις χάπια ρε γιατρέ να τελειώνουμε?" του λέω. Νόμισε οτι είχα κάνει όλη αυτή την ιστορία μόνο και μόνο για να μου γράψει υπνοσεντόν και πρόζακ και με έδιωξε. Η αλήθεια είναι οτι βοήθησε και το παρουσιαστικό μου. Εκείνες τις μέρες είχα τα μαύρα μου τα χάλια.

Έκλεισα λοιπόν ραντεβού με τον ομοιοπαθητικό και πήγα. Αυτός ο τύπος ήταν κάτι σε φάση δυτικός γκουρού με κόμπλεξ κατάσταση.

- Πίνεις καφέ?

- Πολύ γιατρέ.

- Κομμένος. Καπνίζεις?

- Σα το Μπατίστα.

- Κομμένο κι αυτό. Πίνεις?

- Άντε γαμήσου.

- Τι?

- Ναι.

- Ξέχνα το.

- Να γαμάω παίζει ή να πω στη γυναίκα σου να τα βάψει μαύρα?

Τόσο σύντομη ήταν η συνεργασία μου μαζί του. Το ξέρω οτι ήταν χοντρό αυτό που είπα, αλλά δεν ήμουνα σε καθόλου καλή ψυχολογική κατάσταση και με εκνεύρισε πάρα πολύ.

Έμεινα κλεισμένος στο σπίτι μου πολλές μέρες παραδωμένος στη γαμημένη τη κατάθλιψη. Παρακολουθούσα πρωινό καφέ, όταν ξαφνικά είδα το φως. Μια διαφήμιση που έλεγε: "Απαλαχτείτε απο το άγχος και τη κούραση. Ελάτε για ένα spa στα ειδικά κέντρα μας. Μασάζ, λάσπες, νερά, χώμα, αλάτι, αγγούρια, και οτι άλλο γουσταρίζετε."

Άρπαξα το μπουφάν και έφυγα τρέχοντας. Στη reception ήταν μία πολύ όμορφη δεσποινίδα ντυμένη στα λευκά, τριγυρισμένη απο κρίνα. Αρχισε να μου μιλάει γλυκά και ήρεμα λες και έπασχα απο σύνδρομο down. Μου ανέλυσε όλα τα προγράμματα και δεν ήξερα τι να πρωτοκάνω.

- Το μασάζ πόσο έχει?

- 300 ευρώ η μισή ώρα.

- Γιατί? Θα γαμήσω?

- Τι λέτε κύριε? Μασάζ θα σας κάνουν μοναχοί απο το Θιβέτ και θα σας ανοίξουν οοοοοοοοολα τα chakra.

- Δε θέλω να μου ανοίξει τίποτα. Αυτό με τις λάσπες πόσο πάει?

- 420 ευρώ.

- Αυτό γιατί τόσο πολύ?

- Η λάσπη είναι απο την Άπω Ανατολή και έχει θεραπευτικές ιδιότητες.

- Άμα φέρω δική μου λάσπη μειώνεται η τιμή?

- Όχι βέβαια κύριε. Γιατί δε δοκιμάζετε αλατοθεραπεία για να σας ανοίξουν οι πόροι και να φύγει οοοοοοοοοολη η αρνητική ενέργεια μέσα απο το σώμα σας?

- Αυτό ακριβώς θελω. Πόσο κάνει?

- 330 ευρώ.

- Απο που είναι το αλάτι?

- Απο τη Μαύρη θάλασσα.

- Αααααα! Ωραία. Κάτι με 50 ευρώ έχετε?

- Μπορείτε να αγοράσετε ένα κατάλευκο μπουρνούζι και παίρνετε δώρο ασορτί πετσέτα μπάνιου.

Δεν είχα καμιά ελπίδα πια. Περπάταγα στο δρόμο άσκοπα και κλώτσαγα κουτάκια αναψυκτικών. Περπάταγα ώρα μες τη βροχή και ούτε που είχα καταλάβει οτι είχε βραδιάσει, μέχρι που σήκωσα το βλέμμα μου και κοίταξα τον ουρανό.

- Τι κάνει ενα τόσο όμορφο αγόρι μόνο στη βροχή?

Μία κυρία πολύ αποκαλειπτικά ντυμένη στέκονταν στο διάβα μου και με κοίταγε στα μάτια.

- Τι θες απο μένα?

- Τι θέλω? Λεφτά, τι άλλο. Το ερώτημα είναι εσύτι θέλεις?

- Να ξεπεράσω τα ψυχολογικά προβλήματα που έχω.

- Εύκολο.

- Τι εννοείς εύκολο? Έχω δοκιμάσει τα πάντα και δε γίνεται τίποτα.

- Έχεις 20 ευρώ?

- Έχω.

- Έλα μαζί μου...