καπέλο

Ήταν κάποτε ενας άνθρωπος που είχε δύο καπέλα. Το πρώτο το φορούσε την κυριακή και το δεύτερο το έβγαζε το Σάββατο. Το ημίψηλο καπέλο είχε πάνω λουλούδια ενώ το καπέλο σφαιριστών είχε 47 πυρετούς που τον ενημέρωναν για τις φάσεις της σελήνης. Έτσι ο άνθρωπος αυτός διατηρούσε φιλικές σχέσεις με τα φυτά και τα ψάρια. Τα απογεύματα τον επισκέπτονταν στα διαμερίσματά του και εκείνος τα κέρναγε τσάι με άρωμα βανίλια και ραβδάκια αποξηραμένων πορτοκαλιών τυλιγμένα σε σοκολάτα. Ερχόντουσαν νωρίς και έφευγαν το απόγευμα , την ώρα που εκείνον τον έπαιρνε ο ύπνος. Στα όνειρά του έβλεπε βαθυά νερά και εκρήξεις στην επιφάνεια του ήλιου. Όταν ξυπνούσε άνοιγε τα πατζούρια και σκέπαζε το κρεββάτι. Κατα τη διάρκεια της μέρας έκανε όλα τα ενδιάμεσα πράγματα. Άλλαζε θέσεις στις πέτρες και κάπνιζε. Έτσι ο άνθρωπος αυτός διατηρούσε φιλικές σχέσεις με τα ζώα και τα πουλιά. Νωρίς το πρωί, λίγο πριν ξυπνήσει, τον επισκέπτονταν και του έλεγαν α και ω. Εκείνος όταν ξυπνούσε δε θυμόταν τίποτα και συναντούσε μονάχα τις σκιές τους.

Στην πραγματικότητα, η βανίλια είναι το ίδιο με τη σοκολάτα