Σελίδες

Δευτέρα 17 Μαρτίου 2008

σχόλιο για τη μεταθανάτιο ζωή (με εντυπωσσιακά έξυπνο λογοπαίγνιο στο τέλος)

Αν ήμουν ηθοποιός , το όνειρό μου θα ήταν να παίξω δύο ρόλους. Μετά θα μπορούσα να αποσυρθώ. Γιατι το να αποσυρθείς είναι μεγάλο πακέτο , εκτός και αν έχεις κάνει τα όνειρά σου πραγματικότητα και έχεις παίξει τους ρόλους της ζωής σου. Για τη δική μου περίπτωση ο ένας απο αυτούς τους ρόλους είναι στο "mars attacks" εκείνος ο τύπος που αφήνει ένα περιστέρι ελεύθερο μεσα στα πλαίσια της τελετής υποδοχής των εξωγήινων. Ο άλλος ρόλος είναι ο πίθηκος απο το baraka που κάθεται στη λίμνη.
To essence της ανθρώπινης δημιουργικότητας είναι για τον άνθρωπο ότι το πλυντήριο για ένα σκύλο. Μετά απο 5000 χρόνια πολιτισμικών αναταραχών η αυτοδιαχείριση εξακολουθεί να παραμένει προνόμιο της πέτρας. Και μάλιστα χωρίς εσωτερικό αντίλογο. Στην περίπτωσή μας η πέτρα είναι ο εσωτερικός αντίλογος. Αυτό μπορεί να το επιβεβαιώσει κάθε αιγυπτιολόγος.
Αν ήμουν αιγυπτιολόγος θα ήθελα ένα και μόνο πράγμα. Να είμαι Φαραώ ή πούπουλο.

3 σχόλια:

psarras είπε...

Gamoto δεν το πιασα το λογοπαιχνιο!!

Fade είπε...

@psarras Ο Φαραώ ή το πούπουλο ΔΕΝ είναι ένα και μόνο πράγμα

Σε αυτό το σημείο φαίνεται η επιστροφή στην ανθρώπινη ματαιότητα(τρυφερότητα) παρόλο που λίγο πριν είχε γίνει η υπέρβαση της κατάργησης των ρόλων με σκοπό την υποτιθέμενη αυτοδιαχείριση.

psarras είπε...

Χαώθηκα!