ΦΛAΣ O O

Γαμώτο θα μπορούσα να είμαι ένας Μεσσίας, που θα οδηγούσε την Ανθρωπότητα σε ανώτερα επίπεδα κοινωνίας και συνείδησης, αλλά τελευταία το μυαλό μου έχει κολλήσει και δεν μπορώ να αρθρώσω φράση πέρα από "σε φάση", "κι έτσι", "δώσε και σώσε", "μόνο κώλο", "τα λέμε μετά" κτλ. Βέβαια όσο το σκέφτομαι καλύτερα, μάλλον σε Charls Manson family θα οδηγούμασταν, με μένα βράδυ πρωί τρελαμμένο πάνω σε ένα σταυρό κι από κάτω οι πιστοί μου να κόβονται και να διαμελίζουν συζύγους μεγάλων σκηνοθετών για ψήλου πήδημα..

Κάτι τέτοια σκεφτόμουν εχθές βλέποντας το φοβερο εκείνο ντοκυμανταίρ για τον τύπο και την "Εκκλησία του Λαού", που την κάνανε ομαδικά σε μια πόλη στο κέντρο της ζούγκλας μιας Μπανανίας, αφού πρώτα σκοτώσανε το γερουσιαστή Ράιαν και το συφερτό του, όταν άκουσα φωνές στο δίπλα διαμέρισμα.
-Όχι Ηλία, όχι για μια γυναίκα. Δεν είσαι άντρας εσύ ρεεεεεεεεε!!
Πουτάνα έχει γίνει η πολυκατοικία τελευταία. Από το 97 κι έπειτα, οπότε και έφυγε ο σκληρός πυρήνας που την είχε πρωτοκατοικήσει, που όλοι μαζί πιτσιρίκια παίζαμε μπάσκετ και γλύστρες ο ένας στο σπίτι του άλλου, έχουν σκάσει ένα σωρό ξεκάρφωτοι, που ούτε μια καλημέρα δε λένε πια στην κάτω πόρτα. Από τους νέους γουστάρω μόνο τον Αλβανό του ισογείου και τελευταία έχω ψηθεί πολύ, γιατί υποψιάζομαι ότι ένα γκομενάκι φοιτήτρια έχει μετακομίσει στον τέταρτο. Πάντοτε ήθελα να έχω ένα γκομενάκι φοιτήτρια στον τέταρτο , να πίνουμε έτσι κάνα καφεδάκι μεσημεριάτικα.
Ο τύπος λοιπόν φώναζε στον κυρ Ηλία από δίπλα. Είχε μπαστακωθεί στην εξώπορτα και του τα χωνε κι από μέσα ο κυρ Ηλίας του φώναζε, φύγε φύγε, φοβισμένος. Τσέκαρα απ το ματάκι τη φάση. Στεναχωρέθηκα, που έχουν περάσει ανεπιστρεπτί οι εποχές, που σε σκηνικά σαν κι αυτά βγαίναμε εμείς οι δίκαιοι και οι ηθικοί με τα μπαστούνια του baseball και σουτάραμε αυτά τα καθάρματα από κει που ήρθαν. Ο τύπος ήταν ψυχάκι και μεταφορέας με φορτηγό. Είχε ξεκινήσει μια μετακόμιση επίπλων με τον κυρ Ηλία, όταν άρχισε να μπινελικώνει την κυρία Αρετή, που τον άκουγε από τον τρίτο και δεν μπορούσε να πιστέψει ότι κάποιος άγνωστος μέρα μεσημέρι από το δρόμο την βρίζει πουτάνα, ψώλα, ξεκωλιάρα χύμα μπροστά σε όλους. Κι εμένα μου έκανε εντύπωση το σκηνικό. Με το Νικολαίδη από το δεύτερο παρατηρούσαμε τη φάση κι αναρωτιόμασταν για τα κίνητρα του τύπου και για το πώς στο διάολο φτάσαμε σε αυτό το σημειο σαν πολυκατοικία. Δυστυχώς δε μιλήσαμε, ούτε του σπάσαμε τα μούτρα. Κότες, αμπελοφιλόσοφοι κουλτουριάρηδες του πρώτου ορόφου. Ψυχραιμία φώναζε ο σουφλαντζής από απέναντι, αλλά αυτή έχει από καιρό χαθεί..

Την τελευταία φορά που έχασα την ψυχραιμία μου, βρέθηκα να τρέχω πανικόβλητος σε ένα χιονισμένο δάσος της ανατολικής Γερμανίας ψάχνοντας να βρω το δρόμο μου, με τον ήλιο να δύει απειλητικά. Διδάχθηκα πολλά από εκείνο το απόγευμα και τις προάλλες που κλείστηκα στην αντρική τουαλέτα των Εverest στο Μοναστηράκι, έβαλα το μυαλό μου να λειτουργήσει για μια φορά και κατάφερα να απεγκλωβιστώ μόνος, σώος, χωρίς να χρειαστει να γίνω ρόμπα σε όλο το αθηναικό downtown. Δε συνηθίζω να κατουράω σε τουαλέτες Εverest. Αναγκάστηκα όμως, όταν συνειδητοποίησα, ότι για να ανοίξουν οι τουαλέτες των Mc Donalds από απέναντι, χρειαζόταν ένας ειδικός κωδικός, που αναγραφόταν μόνο πάνω στην απόδειξη αγοράς. Έξυπνο. Δεν ήταν ξημέρωμα όμως Κυριακής, με όλα τα γύρω μαγαζιά κλειστά και τη λιγούρα να στάζει από το παντελόνι μου, συνεπώς δεν υπήρχε καμία περίπτωση να αγοράσω οτιδήποτε από τα Mc Donalds.

Πράγματι η νέα χρονιά έχει μπει γαμιώντας. Είναι η πρώτη φορά, που δεν είδα την αθλητική ανασκόπηση της χρονιάς που έφυγε και δεν μπορώ να συγχωρέσω τον εαυτό μου. Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω, σε στυλ σούπερμαν , πετώντας αντίθετα από την τροχιά της Γης αντιστρέφοντας τη φορά της. Μακάρι..
Υπάρχει κάτι για το οποίο έχεις πραγματικά μετανιώσει?
Ποια είναι η πρώτη εικόνα που θυμάσαι από τη ζωή σου?
Το γύρω μας τροφοδοτεί με γλυκόπικρες αναμνήσεις.
Μπήκα στο Public τις προάλλες, χαώθηκα και βγήκα τρέχοντας. Σταματήστε εσείς που παίζετε αυτό το παιχνίδι του με τα δώρα, να μου στέλνετε πορτοκαλί mail. Εντάξει όχι όλοι. Κάποιους από εσάς σας αγαπώ πολύ και θέλω να σας βοηθάω ακόμα και όταν κάνετε βλακείες.