talking about my generation (ή η κλασσική περίπτωση comment που γίνεται Post)

"Τι θα κάνει αυτή η γενιά για να εξασφαλίσει την υστεροφημία της; Θα αποδεχτεί τελικά το χαρακτηρισμό του wanna be groove- pathetik, που τόσο ξεδιάντροπα προσπαθούν να μας φορέσουν στο λαιμό; Θα βγάλει χρήμα μέχρι σκασμού και θα επιδοθεί σε ένα όργιο κατανάλωσης και εξημέρωσης των ενστίκτων της; Θα αφήσει την κατάθλιψη να τη θερίσει; Θα καταρρεύσει; Ή μήπως θα γίνει κακέκτυπο και θα αντιγράψει κάποιες άλλες προηγούμενες αποδεχούμενη ουσιαστικά τη δική της ανικανότητα στην παραγωγή νέων ιδεών, νέας σκέψης;"
posted by psarras @ 25.1.06

Θα ξεκινήσω με μια άρνηση.
Δυσκολεύομαι ιδιαίτερα να αποδεχτώ την έννοια της "γενιάς".Δεν υφίσταται πέρα από την ευκολία που προσφέρει στο να ομαδοποιείς τα πάντα και να προσπαθείς να ορίσεις μια εποχή σε όρους αδόκιμους.Δεν ανακάλυψε η "γενιά" του '50 το rock, ούτε η "γενιά" του '70 το funk.Το ανακάλυψαν συγκεκριμένοι άνθρωποι υπό συγκεκριμένες συνθήκες και το να γίνεται προσπάθεια να επιμεριστεί η επιτυχία αυτη(και κάθε αντίστοιχη) σε ένα ιστορικό σύνολο, μειώνει αφενώς κάποιους, ενώ δίνει τροφή σε άλλους να υποστηρίζουν οτι συμμετείχαν σε κάτι που δεν υπήρξαν μέλος ποτέ. Το γεγονός αυτό οδηγεί σε μια σειρά κομπλεξικών μελλοντικών γενεών και ακόμα πιο προβληματικού παρελθόντος.

Σήμερα τα πράγματα είναι ακόμη πιο μπερδεμένα.Οι διαφορές που υπάρχουν αυτή τη στιγμή μεταξύ early 20 - mid 20 - early 30 είναι τόσο μεγάλες και εμφανείς που δεν γίνεται σε καμμία περίπτωση ν οριστούν στο ίδιο πλαίσιο(εκτός απο εξαιρέσεις που υπάρχουν παντού κ πάντα).Και στο ίδιο πλαίσιο μου φαίνεται εξαιρετικά αμήχανο το να προσπαθεί μια ομάδα ανθρώπων που θεωρητικά ζεί στο περιθώριο (με την έννοια της άρνησης ορισμένων μορφών της κοινωνικής ζωής) να ορίσει τον εαυτό της ως κομμάτι αυτής της "γενιάς".Ίσως αυτό ακούγεται υπερβολικό ή βγάζει ελιτισμό ή οτιδήποτε, αλλά δεν μπορώ να δεχτώ οτί οι άνθρωποι που γράφουν σε blog και ακούνε fruto5 αποτελούν το "μέσο όρο" των σημερινών νέων.Και όλο αυτό δεν το θέτω σε ένα πλαίσιο σύγκρισης. Δεν υπήρξα ποτέ μέρος στατιστικής έρευνας και δεν μπορώ να απαντώ με "ναι,όχι".Θα χρησιμοποιήσω και γω όμως τον όρο για λόγους ευκολίας(είμαι μαλ@κας τελικά...)

Οι άνθρωποι που έθαψαν τον cobain και έζησαν την εξέλιξη του commodore 64 σε συζητήσεις περί ψηφιακής εμπειρίας και δυνητικών κοινοτήτων παράγουν και δημιουργούν περισσότερο από ποτέ.Και το κάνουν με πολύ συγκεκριμένη αντίληψη.
Νομίζω ότι έχουμε φάει τόσα σκατά για το πόσο τιποτένια είναι η "γενιά" μας, που έχουμε αναλάβει το ρόλο της συνολικής κοινωνικής αποδόμησης.Και μου αρέσει αυτό πάρα πολύ.Υπάρχει μια αθόρυβη προσπάθεια να απεξαρτηθεί η εποχή μας από -ισμούς και να γίνουν αποδεκτές όλες μα όλες οι μορφές έκφρασης.Οι τέχνες, τα νέα μέσα, η εναλλακτική ενημέρωση δεν αποτελούν πλέον το έργο τρίτων. Είσαι μέρος του. Αλλά δεν τα ορίζεις σε καμία περίπτωση. Τίποτα δεν ορίζεται από κανέναν πλέον (εκτός απο τα 6μηνα trends), ο πλανήτης είναι αυτονομημένος. Δεν υφίσταται πλέον η έννοια της συλλογικότητας και της εκπροσώπησης με την οποία γαλουχήθηκες, είμαστε η "γενιά" του DoItYourself.Και είσαι καταθλιπτικός, κυκλοθυμικός, καταστροφικός (σαν έκφραση δημιουργίας).Και συγχρόνως ρομαντικός και αποστειρωμένος.Και αυτή είναι η μεγαλύτερη παγίδα. Η αποστείρωση.

Είμαστε η γενιά των διαδακτορικών.Η εγκεφαλική γενιά.Η γενιά που αναλύει τα πάντα, δέχεται τα πάντα και ΔΕΝ ΖΕΙ.

Η πιθανότητα να καταλήξουμε όλοι στο χαντάκι πριν την ώρα μας είναι μεγάλη.Και δεν θα μπορούσαμε να αφήσουμε σημαντικότερη κληρονομιά από αυτή.