Κάθε φορά που περπατάω στους δρόμους της, νίωθω όλο και πιο πολύ σαν να μου ζητάει να την φωτογραφίσω.
Και κάθε φορά είναι μια διαφορετική εμπειρία.
Και κάθε φορά είναι μια διαφορετική εμπειρία.
Η παλιά Λευκωσία είναι τόσο περίπλοκα γοητευτική, όσο έντονη είναι και η ιστορία της. Εκκλησίες και μιναρέδες, μετανάστες και ντόπιοι, σιεφταλιά και φαλάφελ, φοίνικες και φαντάροι, τρέντυ μπαρ και νεοπαραδοσιακά καφενεία συνθέτουν όλα μαζί μια ιδιαίτερη αστική περιοχή, με τόσο έντονη πολιτισμική πυκνότητα που δύσκολα συναντά κανείς σε ελληνικό χώρο.
Τα μεσαιωνικά τείχη ορίζουν έναν χώρο, που παρά τον διαχωρισμό του, φαίνεται ακόμα η κοινή του πολιτισμική κληρονομιά. Από τα λίγα μέρη στο νησί που είναι ακόμα έντονος ο κοινός χαρακτήρας και πολιτισμός που κάποτε υπήρχε.
Μοναδική αστική κληρονομιά, ιδιαίτερα για την νότια / ελληνοκυπριακή πλευρά, όπου όλες οι πόλεις μοιάζουν τόσο σύγχρονες και καλά οργανωμένες αλλά ταυτόχρονα τόσο άχρωμες και αφιλόξενες.
Η διατήρηση και ανάδειξή της μεσαιωνικής Λευκωσίας είναι ένα στοίχημα που και οι δύο πλευρές πρέπει να κερδίσουν…
+ Ένα ταινιάκι από Λευκωσία...
3 σχόλια:
μηδενιστικό ξέσπασμα :
ναι καλά, αρχίδια στοίχημα πρέπει να νικήσουν. Εγώ δεν έχω πάει ποτέ στην Κύπρο αλλά κι εκεί θα τα βιάσουν όλα όπως παντού
εντάξει, το ταινιάκι με επανέφερε στην τάξη : Πολλάν ωραίο!!
Κοίτα είναι μεγαλη συζήτηση… (ειναι και μερος της έρευνας).
Αλλά υποτίθεται ότι παίζει φαση με ηνωμένα έθνη και χρηματοδοτούν αναπαλαιώσεις και αναπλάσεις και στις δύο πλευρές της εντός των τειχών πόλης. Έτσι οι παρεμβάσεις που γίνονται έχουν και λίγο χαρακτήρα επανένωσης και διατήρησης των πολυπολιτισμικών της στοιχείων.. τώρα τι γίνεται τελικά είναι άλλη ιστορία..
Το ταινιάκι από την άλλη, δείχνει μια άλλη Λευκωσία.. των «αληθινών» ανθρώπων και της «πραγματικής» ζωής. Ιππόδρομος, μπύρα και έναν χαρακτήρα που γαμάει!
Δημοσίευση σχολίου