Mad scientist

Σας αρέσουν οι διαβολικές συμπτώσεις?
Οπως το περίμενα, ας αρχίσουμε λοιπόν.

Το 1766 ενας τύπος με το όνομα Titius την άκουσε πολύ με το διάστημα και διαμόρφωσε μια ιδέα πως οι τροχιές των πλανητών γύρω απο τον ήλιο ακολουθούν μια απλή αριθμητική σχέση. Χωρίς κανένα προφανή λόγο λοιπόν ο Titius πήρε μια γεωμετρική σειρά αριθμών:

0 3 6 12 24 48 96 192 384

(κάθε αριθμός είναι μισός απο τον επόμενο του)

Έπειτα χωρίς κανένα λόγο πρόσθεσε σε όλους 4

4

7

10

16

28

52

100

196

388

Και επιπλέον χωρίς λόγο τους διαίρεσε με το 10

0.4

0.7

1.0

1.6

2.8

5.2

10.0

19.6

38.8

Σε αυτό το σημείο πρέπει να πούμε πως στην αστρονομία 1 Α.U (astronomical unit) είναι η απόσταση που χωρίζει την γή απο τον ήλιο.

Αν λοιπόν δούμε τους παραπάνω αριθμούς σε αστρονομικές μονάδες τότε η παραπάνω σειρά μας δίνει με εκπληκτική (και ανεξήγητη εδώ και 300 χρόνια) ακρίβεια την θέση των πλανητών γύρω απο τον ήλιο.

Δηλαδή 1.0 είναι η γή 0.4 ο ερμής 0.7 η αφροδίτη, 1.6 ο άρης, 5.2 ο δίας κ.λ.π

Το περίεργο της όλης υπόθεσης είναι οτι ο Titius χωρίς να μπορεί να το εξηγήσει, στην απόσταση 2.8 ανάμεσα στον άρη και τον δία προέβλεψε την ύπαρξη ενός νέου πλανήτη. Πολλά χρόνια αργότερα η περιοχή αυτη του πλανητικού συστήματος αναγνωρίστηκε ως η περίφημη ζώνη των αστεροειδών, απομεινάρια ενός αρχαίου πλανήτη που καταστάφηκε ή που δεν κατάφερε ποτέ να σχηματιστεί απο την μεσοαστρική σκόνη. Ακόμα στις υπόλοιπες θέσεις πέρα απο τον Ουρανό εκείνη την εποχή δεν είχαν ακόμα ανακαλυφθεί οι εξώτεροι πλανήτες αλλά χάρη στον Titius οι αστρονόμοι ήξεραν περίπου που να ψάξουν και αργότερα (1930) ανακάλυψαν τον ποδειδώνα και τον πλούτωνα.

Ο Titius είναι παντελώς άγνωστος καθώς τις ιδέες του τις έκλεψε και δημοσίευσε ο Bode το 1788. Ο παραπάνω νόμος πλέον λέγεται νόμος του Βοde και επι 300 χρόνια χιλιάδες επιστήμονες προσπάθησαν να τον τεκμηριώσουν χωρίς αποτέλεσμα.

Πρόσφατα ανακαλήφθηκε πως λειτουργεί και για τους δορυφόρους του Ουρανού.
Το δεύτερο φεγγάρι του Ουρανού λέγεται Ariel.
Τυχαίο?