On Air

Γραμμένο χτες το βράδυ. Ανεβασμένο το μεσημέρι του Σαββάτου.

Για να περάσει η ώρα κάθομαι και γράφω ένα ποστ σχετικά με την #ert.
Είμαι τρίτη μέρα στα γκαζόν του ραδιομεγάρου και περιμένω. Περιμένω τους υπεύθυνους ροής προγράμματος ή τους δημοσιογράφους ή τους παρουσιαστές ή τους ρεπόρτερς ή κάποιον με πρόσβαση στο περιεχόμενο να αρχίσει την ανάδειξη των μη αναδεδειγμένων.
Είναι τόσα τα θέματα που έχουν μείνει στο ντουλάπι των ραδιοσυχνοτήτων και επέπλευσαν μόνο στον αφρό του διαδικτύου. Δυστυχώς, στην ελληνική κοινωνία η εγκυρότητα είναι ακόμα χαρακτηριστικό της τηλεόρασης. Η μάζα των τηλεθεατών δεν έχει αγκαλιάσει τα νέα μέσα και τη νέα ηθική πραγματικότητα που αυτά προτάσσουν. 

Ας είναι. Με αυτά τα δεδομένα, η πολιτική κίνηση που το μομέντουμ φωνάζει στην ΕΡΤ είναι η λειτουργία της υπό καθεστώς ελευθερίας και ανοιχτότητας. Ο χρόνος λιγοστεύει. Αφενός η κούραση που θα επέλθει και αφετέρου οι εξ αριστερών υποστηριχτές αρχίζουν ήδη να φυλλορροούν.

Στον αέρα δεν είναι μόνο η κανονική ροή του προγράμματος. Στον αέρα είναι το όλο εγχείρημα της ανοιχτής ΕΡΤ. Ή με φυσική καταστολή ή με συνταγματική καταστολή, το τέλος θα έρθει αναπόφευκτα.

Στον αέρα είναι τα μυαλά ορισμένων εργαζομένων που νομίζουν ότι η υποστήριξη από εμάς θα είναι για πάντα και ότι είναι μόνο για τα εργασιακά δικαιώματα που καταπατούνται στον συγκεκριμένο φορέα.

Στον αέρα είμαστε εμείς που κάθε μέρα αναζητούμε τον λόγο που βρισκόμαστε εδώ ενώ τα πρωινά παρακολουθούμε το πρόγραμμα της ΕΡΤ.