Ελληνοτουρκική μουσική φιλία με trendy μπότες απ’ την Αγγλία…

Χτες το βράδυ ακούσαμε για δεύτερη φορά τον Ciko, έναν μουσικάντη απ’ την Τουρκία. Ήταν σαφώς καλύτερα από την πρώτη φορά που έπαιξε στο μικρό μουσικό θέατρο… Εκεί, παρ’ ότι πολύ καλός μουσικός, φαινότανε κάπως έξω από τα νερά του.. κάπως μαζεμένος, χτυπούσε τα μικρόφωνα και σταμάτησε μετά από κάποια ώρα επειδή κουράστηκε..

Χτες όμως, ο χώρος ήταν πολύ πιο φιλικός, ο κόσμος πιο ενθαρρυντικός και ο Ciko καταπληκτικός.. έπαιζε συνεχόμενα για περίπου τρεις ώρες, γεμίζοντας τον χώρο με τούρκικους στίχους και τους ήχους του baglama του (saz).

added by chaca-khan [video source]

Ακούγοντας έναν μουσικό από την Τουρκία, ένας έλληνας δεν μπορεί να μην προσέξει το πόσο γνώριμος είναι ο ήχος στα αυτιά του, αυτό ήταν πολύ έντονο ειδικά όταν μας έπαιξε ένα κομμάτι από το χωριό του στην ανατολική Θράκη…

Το αποκορύφωμα όμως ήταν, όταν στο τέλος αυτοσχεδίασαν μαζί με έναν Έλληνα βιολιτζή, παίζοντας πράγματα που θα ακούγονταν άνετα σε μια ρεμπέτικη βραδιά. Η μόνη διαφορά ήταν πως οι μισοί από τους στίχους ήταν στα τούρκικα…Το αποτέλεσμα ήταν πολύ καλό και αυτό φαινότανε στις εκφράσεις των προσώπων πολλών από αυτούς που βρίσκονταν εκεί...

Η Τουρκία είναι για την Ελλάδα, τουλάχιστον στην μουσική (αλλά και σε πολλά άλλα πολιτισμικά στοιχεία, όπως το φαγητό), ένας ρομαντικός «άλλος εαυτός» που χάθηκε κάπου στην ιστορία και τώρα προσπαθούνε να ξαναγνωριστούνε. Έτσι, τέτοιες συνευρέσεις είναι για πολλούς έντονα συναισθηματικά φορτισμένες…