Δύο πηγκουίνοι

Κάποτε ζούσαν δύο πηγκουίνοι.
ο πρώτος λεγόταν "πηγκουίνος"
και ο δεύτερος λεγόταν "ο άλλος πηγκουίνος".
Για συντομία όμως (και κυρίως για να μην μπερδεύονται οι υπόλοιποι πηγκουίνοι) φώναζαν ο ένας τον άλλο με διακριτικά ονόματα.
ετσι τον Πηγκουίνο τόν έλεγαν "Εδουάρδο"
και Τον Άλλο Πηγκουίνο τόν έλεγαν "Ξαβιέ".

Ο Εδουάρδος και ο Ξαβιέ περνούσαν τις μέρες τους κοιτάζοντας το φως που πηγαινοερχόταν απο πάνω τους κουνώντας μόνο τα κεφάλια τους δεξιά και αριστερά ,ένα πείραμα που διεξήγαγαν πάνω τους Ελβετοί ρεφλεξολόγοι που είχαν εμμονή με την έννοια της μετουσίωσης.Για αυτο το λόγο μελετούσαν για χρόνια τα αμφίβια και τα αντανακλαστικά τους.Τα τελευταία δέκα χρόνια η έρευνα τους είχε αποκλειστικά να κάνει με τους πηγκουίνους.

Ο διευθυντής του Πανεπιστημίου για το λογαριασμό του οποίου δούλευαν ήταν ένας πολύ αγχωμένος Καθολικός μεσήλικας που μισούσε τους δαρβινιστές,τους κρυφοδαρβινιστές και τις άψητες μπριζόλες.Φοβόταν οτι ο Γνωστικισμός θα γινόταν μια μέρα επίσημη θρησκεία της Ακτής της Ελεφαντοστού και έτσι θα αναγκαζόταν να πουλήσει το εξοχικό του εκεί.
Αυτός ο φόβος έγινε με τον καιρό εμμονή , η οποία με τον καιρό έγινε μανία ,η οποία με τη σειρά της εγινε μαλακία στον εγκεφαλο, τελικά έπηξε και απομόνωσε κάθε εγκεφαλικό κύτταρο που λειτουργούσε κανονικά στο κεφάλι του.Παρά το γεγονός οτι αυτός ο άνθρωπος μετατρεπόταν σιγά-σιγά σε μια υγιέστατη αγελάδα,διατήρησε ωστόσο τη θέση του στο Πανεπιστήμιο για τον απλό λόγο οτι ήταν καθολικός.

Οι Ελβετοί ρεφλεξολόγοι θα προτιμούσαν σίγουρα να μελετούν αυτό το φαινόμενο της μετουσίωσης ενός καθολικού σε αγελάδα μόνο αν ειχε πεσει στην αντίληψή τους ένα τέτοιο γεγονός.Διότι ήταν απομακρυσμένοι στη σκοτεινή χώρα των πηγκουίνων χωρίς εφημερίδες,χωρίς τηλεόραση,χωρις ραδιόφωνο,χωρίς λεμονοστίφτη.


Τα χρόνια όμως περνουσαν και οι πηγκουίνοι δε φαίνονταν να βαριούνται.Το φως που πήγαινε πέρα δώθε σαν εκκρεμές πανω απο τα κεφάλια τους πρέπει να τούς ήταν το ίδιο ενδιαφέρον όπως πρώτα.Και τα πορίσματα των Ελβετών ρεφλεξολόγων συνοψίζονταν όλα στην πρώτη παρατήρηση στο ημερολόγιο του ενός εκ των δύο μελετητών η οποία έγινε με την έναρξη του πειράματος πριν απο 10 έτη :

"27 οκτωβρη 1995 ,χώρα των πηγκουίνων.
εγώ και ο άλλος Ελβετός ρεφλεξολόγος είμαστε ενθουσιασμένοι.
Οι πηγκουίνοι βλέπουν !!!
Άρα δεν είναι τυφλοί.
πόσο θαυμάσια,πόσο σοφή είναι αλήθεια η φύση..."


Η έρευνα κόλλησε λοιπόν σε αυτό το πόρισμα και όλα τα υπόλοιπα που γράφτηκαν με την πάροδο του χρόνου δεν είναι αξιοσημείωτα.Να μερικά παραδείγματα που δείχνουν τη σταδιακή παρακμή του πειράματος:

έτος 2 : οκ. τό βλέπουν ακόμα.
έτος 3 : σήμερα μάς τελείωσε ο καφές
έτος 4 : μα καλά δεν έχει πιαστεί ο σβέρκος τους?
έτος 5 : νομίζω ο ένας πηγκουίνος έξησε το δεξί του αρχίδι
έτος 6 : είδα την παναγία στον ύπνο μου
έτος 7 : δε θα ξαναφάω παγωτό ποτέ
έτος 8 : οι έλληνες ειναι εξωγήινοι
έτος 9 : μμμμ.....μπύρα.....
έτος 10 : είναι προδότης....θέλει να μού εμφυτεύσει ένα μικροτσίπ στον εγκέφαλο για να ελέγχει τους πηγκουίνους που είναι οι προφήτες της Κρίσεως,ο Ενώχ και ο Ηλίας...

Την παραμονή της πρωτοχρονιάς του εντεκάτου έτους και ενώ οι Ελβετοί ρεφλεξολόγοι έπαιρναν τσάι ελλείψει καφέ ,στη άλλη μεριά του πλανήτη,στο λειβάδι όπου έβοσκε ο Διευθυντής του Πανεπιστημίου εμφανίστηκε ένας Ελέφαντας με μια κοντόκανη καραμπίνα και αφου τόν πυροβόλησε τρις εξ επαφής , τόν έκανε μπάρμπεκιου γιατι τα κοτόπουλα είναι πιά γάμησέ τα φίλε μου,δεν υπάρχει ελπίδα και οι πηγκουίνοι δεν είναι η λύση...